Με μια βαθιά θλίψη, μα και την περηφάνια που νιώθουν όσοι τη γνώρισαν και όσοι αγωνίστηκαν μαζί της για να «ανθρωπέψει ο άνθρωπος» αποχαιρέτησαν χτες, στο Νεκροταφείο του Σχιστού, σύντροφοι, συγγενείς και συναγωνιστές της την συντρόφισσα Γιαννούλα Παπαγεωργάκη.

Στην πολιτική της κηδεία, το «παρών» έδωσε αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Θοδωρή Χιώνη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος. Επίσης συνδικαλιστές του συνταξιουχικού κινήματος, στο οποίο δραστηριοποιήθηκε η σ. Γιαννούλα, αλλά και μέλη των Παραρτημάτων Κοκκινιάς και Κορυδαλλού της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, όπου επίσης πρόσφερε σε όλη της τη ζωή από όποιο πόστο αναλάμβανε. Στο πλευρό της συντρόφισσας, που στο τελευταίο της ταξίδι ήταν σκεπασμένη τιμητικά με τις σημαίες του ΚΚΕ και της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, εναλλάσσονταν σε θέσεις τιμητικής φρουράς τα στελέχη του Κόμματος, μέλη της ΚΝΕ καθώς και συναγωνιστές της από το μαζικό κίνημα.

Για τη ζωή και τη δράση της μίλησε εκ μέρους του Κόμματος ο Πέτρος Αλέπης, μέλος της ΚΕ, μεταφέροντας τα συλλυπητήρια της ΚΕ, ξεχωρίζοντας τα στοιχεία του πλούσιου βιογραφικού της που παραδειγματίζουν τις νεότερες γενιές κομμουνιστών και αγωνιστών. Για τη δράση της μέσα από την ΕΠΟΝ στην Ικαρία, όπου γεννήθηκε το 1929, και για την ένταξή της στο Κόμμα το 1951, στο πλαίσιο της καμπάνιας στρατολογίας προς τιμήν του Νίκου Μπελογιάννη. Για τη στήριξή της στους 9 καταδιωκόμενους αντάρτες της Ικαρίας και για την εξορία της στον Αη Στράτη. Για τη γνωριμία της με τον αντάρτη Στεφανή Παπαγεωργάκη, μετέπειτα σύζυγό της, αλλά και για τον «εγκλωβισμό» της στην Αλβανία στο μακρύ της ταξίδι, στα χρόνια της παρανομίας, για να φτάσει στη Ρουμανία στις αρχές της δεκαετίας του 1960, μέχρι να σμίξει με τον σύντροφό της. Για τη δράση της στην πολιτική προσφυγιά, στη Ρουμανία, αλλά και για τη στήριξή της στην κρίσιμη 12η Ολομέλεια για το μέλλον του Κόμματος. Επίσης για τον επαναπατρισμό της, για τη δράση που ανέπτυξε μέσα από τις γραμμές του Κόμματος στην Ελλάδα από το 1976: Στην ιδιωτική Υγεία, στη Νίκαια και τον Κορυδαλλό, στην ίδρυση της Δημοκρατικής Μέριμνας, στο συνταξιουχικό κίνημα. Στη στάση υπεράσπισης του επαναστατικού χαρακτήρα του Κόμματος το 1991, κόντρα στην προσπάθεια διάλυσής του από τον οπορτουνισμό.

Οπως είπε ο Π. Αλέπης, η Γιαννούλα Παπαγεωργάκη «ανήκει στη μεγάλη και ηρωική γενιά των κομμουνιστών και κομμουνιστριών που μας δίδαξαν με τη στάση ζωής τους, που αφιέρωσαν όλη τους τη ζωή στον αγώνα. Που πέρασαν απίστευτες στερήσεις, κακουχίες, εξορίες για την πρωτοπόρα κομμουνιστική τους δράση... Που όταν τους ρώταγες αν θα άλλαζαν αυτήν τη γεμάτη δυσκολίες ζωή με κάτι άλλο, πιο εύκολο ή πιο συνηθισμένο, σου έλεγαν ορθά - κοφτά πως αυτή η ζωή που έκαναν είναι η μόνη χρήσιμη και τελικά η μόνη κερδισμένη (...) Εμείς οι πιο νέοι εμπνεόμαστε από τους αλύγιστους κομμουνιστές και κομμουνίστριες. Υποσχόμαστε πως θα συνεχίσουμε τον αγώνα που σε αυτόν αφιέρωσαν τη ζωή τους, για τη νίκη του σοσιαλισμού, ενάντια στο παρηκμασμένο, στο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα. Αυτός είναι και ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσουμε αυτούς που φεύγουν από τη ζωή ορθοστατούντες και ορθοβαδίζοντες, που το αποτύπωμά τους, η στάση ζωής τους θα μας συντροφεύουν στους αγώνες του παρόντος και του μέλλοντος».

Την σ. Γιαννούλα «αποχαιρέτησαν» επίσης η Πόπη Ξενικουδάκη, εκ μέρους του Παραρτήματος Κορυδαλλού της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ και η Δήμητρα Λιακοπούλου, πρόεδρος του Συλλόγου Συνταξιούχων ΙΚΑ Νίκαιας - Κορυδαλλού, ενώ εκ μέρους της οικογένειας μίλησε η εγγονή της Ιωάννα.

• Η ΤΕ Ικαρίας - Φούρνων του ΚΚΕ και η ΤΟ Ικαρίας της ΚΝΕ συλλυπούνται την οικογένεια της συμπατριώτισσας, αγωνίστριας και μέλους του ΚΚΕ Γιαννούλας Παπαγεωργάκη από το Τσουρέδο Ικαρίας.