Καλλιεργώντας τις αυταπάτες περί «νέας σελίδας» στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, η κυβέρνηση του Προέδρου Τζο Μπάιντεν συνεχίζει την αντιπαράθεση με βασικούς ανταγωνιστές και θέτει τα πλαίσια συνεργασίας στις σχέσεις με «παραδοσιακούς» εταίρους και συμμάχους. Η επιλογή της ωστόσο να αναγορεύσει την Κίνα και (σε δεύτερο επίπεδο) τη Ρωσία στους σημαντικότερους αντιπάλους, επειδή δρουν ανταγωνιστικά στα συμφέροντα των ΗΠΑ και των μονοπωλίων τους προϊδεάζει για το πού θα στηθούν τα επόμενα σκηνικά επικίνδυνης έντασης.

Οι λόγοι που αναγκάζουν τη νέα κυβέρνηση να συνεχίσει την κλιμάκωση της έντασης με την Κίνα διακηρύσσονται ξεκάθαρα. Την περασμένη Τετάρτη, στην πρώτη συνέντευξη Τύπου που έδωσε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ ο νέος υπουργός Εξωτερικών, Αντονι Μπλίνκεν, είπε: «Αναντίρρητα η σχέση με την Κίνα είναι η πιο σημαντική που έχουμε μπροστά μας στον κόσμο, γιατί θα διαμορφώσει πολλά στο μέλλον». Ο Μπλίνκεν πρόσθεσε ακολούθως πως οι σχέσεις με την Κίνα είναι ανταγωνιστικές αλλά έχουν και πλευρές συνεργασίας, όπως η κλιματική αλλαγή, η αντιμετώπιση της οποίας θεωρείται «κοινό συμφέρον» για ΗΠΑ και Κίνα.

Σε αυτό το σκηνικό συνέχισης της έντασης στις σινο-αμερικανικές σχέσεις που κλιμάκωσε η προηγούμενη κυβέρνηση και αναμένεται να συνεχίσει η σημερινή, ο Αντονι Μπλίνκεν αλλά και ο Μπάιντεν έδωσαν μία πρώτη γεύση από τη γραμμή που θα ακολουθήσουν σε ορισμένους βασικούς άξονες της εξωτερικής πολιτικής, τους επόμενους μήνες, στη διάρκεια τηλεφωνικών επαφών που είχαν με ξένους ομολόγους τους.

Σε σχέση με την Κίνα, ήταν πολύ χαρακτηριστική η 30λεπτη επικοινωνία που είχαν την Τετάρτη ο Μπάιντεν και ο Ιάπωνας πρωθυπουργός, Γιοσιχίντε Σούγκα. Ο Αμερικανός Πρόεδρος δεσμεύτηκε ότι η χώρα του θα ενισχύσει τη συμμαχία με την Ιαπωνία, για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η «εντεινόμενη κινεζική στρατιωτική δραστηριότητα». Διαβεβαίωσε ότι οι ΗΠΑ θα υπερασπιστούν τα ιαπωνικά νησιά Σενκάκου (ή Νταϊόγου) στην Ανατολική Κινεζική Θάλασσα, τα οποία διεκδικεί η Κίνα, και τόνισε πως θα παράσχει ευρύτερη κάλυψη στην Ιαπωνία, εννοώντας την «πυρηνική ομπρέλα», με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια των λαών της ευρύτερης περιοχής. Συμφώνησαν στην ανάγκη «πλήρους αποπυρηνικοποίησης» της Κορεατικής Χερσονήσου, δείχνοντας ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ επιδιώκει νέο παζάρι με τη Βόρεια Κορέα.

Από τη συνομιλία που είχε ο Μπάιντεν την Τρίτη με τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, φάνηκε η προθυμία του για ενίσχυση (παρά τις εσωτερικές αντιθέσεις) της λυκοσυμμαχίας μπροστά σε νέα σχέδια κλιμάκωσης των επεμβάσεων και των συγκρούσεων σε περιοχές όπου θίγονται συγκλίνοντα γεωπολιτικά συμφέροντα δυτικών χωρών. Το γεγονός ότι ο Μπάιντεν έσπευσε να επιβεβαιώσει την «ιερή δέσμευση» των ΗΠΑ στο άρθρο 5 του ΝΑΤΟ περί συλλογικής άμυνας είναι δηλωτικό επιθετικών σχεδιασμών στο πλαίσιο της κόντρας που έχουν ανοίξει με πρώτη - αλλά όχι μόνη - τη Ρωσία.

Από την άλλη, ενδεικτική ήταν και η πρώτη για φέτος συνεδρίαση της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ σε επίπεδο αρχηγών Γενικών Επιτελείων, που εστίασε σε επιχειρήσεις, αποστολές και «λοιπές δραστηριότητες» του Βορειοατλαντικού Συμφώνου με στόχο την τελική διαμόρφωση του «Σχεδίου Πολεμική Κορωνίδα του ΝΑΤΟ» («NATO Warfighting Capstone»), που αφορά την «προοπτική» συρράξεων την επόμενη 20ετία με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Σε αυτήν τη συνεδρίαση ο Στόλτενμπεργκ προέτρεψε τα κράτη - μέλη να συνεχίσουν να αυξάνουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες, να επενδύουν σε σύγχρονες δυνατότητες και να ενισχύουν την ετοιμότητα των Ενόπλων Δυνάμεων να αντιμετωπίσουν παγκόσμιες προκλήσεις, όπως «οι επιθετικές ενέργειες της Ρωσίας, η τρομοκρατία και η άνοδος της Κίνας».

Ενδιαφέρον είχε και η πρώτη συνομιλία του Μπάιντεν με τον Ρώσο ομόλογό του, Βλαντιμίρ Πούτιν. Τα βρήκαν στην πενταετή παράταση της συμφωνίας όπλων New START που έληγε την επόμενη βδομάδα. Δεν τα βρήκαν στην Ουκρανία και στην προσάρτηση της Κριμαίας, στην αντιμετώπιση του Ναβάλνι και μερικών χιλιάδων υποστηρικτών του που συνελήφθησαν ξανά από τις ρωσικές αρχές.

Στο επίκεντρο βρίσκεται και το παζάρι με το Ιράν. Η νέα κυβέρνηση διαμηνύει ότι οι ΗΠΑ είναι τάχα πρόθυμες να επιστρέψουν στη συμφωνία του 2015 για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, θέτοντας στο τραπέζι αξιώσεις και απαιτήσεις, όμοιες με εκείνες της κυβέρνησης Τραμπ, αφού ζητούν παράλληλα αλλαγές και περιορισμούς στην περιφερειακή γεωπολιτική επιρροή του Ιράν και συρρίκνωση - έλεγχο των πυραυλικών και πυρηνικών προγραμμάτων του.

Η επιλογή της νέας κυβέρνησης να στείλει την Τρίτη στον Περσικό Κόλπο δύο βομβαρδιστικά «Β-52» από τη Λουιζιάνα, στο πλαίσιο «αποτρεπτικής ισχύος» έναντι της Τεχεράνης, λέει πολλά. Οπως λέει πολλά το γεγονός ότι παραμένουν στον Περσικό το αμερικανικό αεροπλανοφόρο «Νίμιτς», το πυρηνικό υποβρύχιο «Τζόρτζια» και αντιτορπιλικά.

Ο αμερικανικός μοχλός πίεσης δεν περιορίζεται στο Ιράν αλλά ακουμπάει και εταίρους των ΗΠΑ, όπως η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, που «σήκωσαν κεφάλι» στη διάρκεια της διακυβέρνησης Τραμπ, μεταξύ άλλων αιματοκυλώντας τη φτωχότερη χώρα της Αραβικής Χερσονήσου, την Υεμένη, και ενίσχυσαν το ρόλο τους σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους - σε Λιβύη και Συρία - και τις γεωπολιτικές εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο και αλλού.

Ο Μπλίνκεν ανήγγειλε ήδη προσχηματικά ότι παγώνουν τα σχέδια πώλησης πυρομαχικών στη Σαουδική Αραβία επειδή ο συνασπισμός της εναντίον της Υεμένης «έχει συμβάλει σε αυτό που συνιστά τη μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση στην περιοχή σήμερα». Ανήγγειλε επίσης προσωρινό πάγωμα της συμφωνίας πώλησης 50 μαχητικών «F-35» και 18 drones στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τάχα για να μελετήσει το περιεχόμενο της σχετικής συμφωνίας, που υπεγράφη ...μία ώρα πριν από την ορκωμοσία του Μπάιντεν στις 20 Γενάρη.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να επιδιώκουν να «κλείσουν» εκκρεμότητες στην περιοχή, όπως το Παλαιστινιακό, συνεχίζοντας την πολιτική στήριξης του Ισραήλ ως βασικού παράγοντα για τα σχέδιά τους.

Από αυτήν την άποψη οι σχεδιασμοί των ΗΠΑ γίνονται σε βάρος του αγώνα του Παλαιστινιακού λαού για πραγματικά ανεξάρτητο, βιώσιμο κράτος με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ στα σύνορα του 1967 και με επιστροφή των προσφύγων.

Η ρητή δήλωση του Μπλίνκεν ότι οι ΗΠΑ «επικροτούν» τις «συμφωνίες του Αβραάμ» για την εξομάλυνση των σχέσεων του Ισραήλ με αραβικές και μουσουλμανικές χώρες (όπως Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Μπαχρέιν κ.ά.) προδίδει τους σχεδιασμούς τους για λύσεις με γνώμονα τα αμερικανο-ισραηλινά συμφέροντα (όπου τουλάχιστον αυτά συγκλίνουν).

Ο Μπλίνκεν άλλωστε το είπε καθαρά: «Θα χτίσουμε πάνω στις "συμφωνίες του Αβραάμ", επειδή τις θεωρούμε μία πολύ θετική εξέλιξη». Ας μην ξεχνάμε και τη ρητή διαβεβαίωσή του ότι η πρεσβεία των ΗΠΑ στο Ισραήλ, που επί Τραμπ μεταφέρθηκε από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ, θα παραμείνει εκεί...

Στο εσωτερικό μέτωπο η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει πολλά πεδία μάχης ανοιχτά έχοντας απέναντί της μεγάλο τμήμα του αμερικανικού λαού που δυσανασχετεί από τις δυσμενείς επιπτώσεις της πανδημίας στην υγεία του (καθώς αποκαλύφθηκε η γύμνια της «δημόσιας» Υγείας) και στην τσέπη του (πάνω από 10 εκατομμύρια Αμερικανοί είναι από πέρυσι η νέα φουρνιά ανέργων, πέραν των εκατομμυρίων που ήταν ήδη).

Για τη θωράκιση της καπιταλιστικής οικονομίας των ΗΠΑ και στο φόντο του ανταγωνισμού με την Κίνα, της οποίας η οικονομία βρίσκεται ήδη σε ρυθμούς ανάκαμψης, η νέα κυβέρνηση, σε συνέχεια αυτής του Τραμπ, επιστρατεύει ένα ακόμα θηριώδες πακέτο κρατικής ενίσχυσης, 1,9 τρισ. δολαρίων, ρίχνοντας «χρήμα» στην αγορά για να τονώσει τη ζήτηση, με κινήσεις όπως η αύξηση του ωρομισθίου και επιδόματα άμβλυνσης της ακραίας φτώχειας, καθώς και με μεγάλα «πακέτα» που κατευθύνονται στους μονοπωλιακούς ομίλους, με προτεραιότητα σε αυτά της λεγόμενης «πράσινης» οικονομίας.

Εδώ η νέα αμερικανική κυβέρνηση διεκδικεί το ρόλο διεθνούς «πρωτοπόρου» προωθώντας τα συμφέροντα των μονοπωλίων που τη χρηματοδότησαν και τη στήριξαν, διαβλέποντας μεγάλες δυνατότητες κερδοφόρας τοποθέτησης υπερσυσσωρευμένων λιμναζόντων κεφαλαίων.

Γρήγορα έτσι πρόκειται να διαψευστούν και οι τελευταίες αυταπάτες περί νέας εποχής για τον αμερικανικό λαό, αλλά και για τους υπόλοιπους λαούς που δέχονται τις συνέπειες των παρεμβάσεων και των επεμβάσεων του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Επίσης, στο εσωτερικό δεν πρόκειται να σταματήσει η ενδοαστική αντιπαράθεση, ούτε να αλλάξει ο ρόλος του τμήματος εκείνου της άρχουσας τάξης που στηρίζει τον πρώην Πρόεδρο Ντ. Τραμπ, ο οποίος φαίνεται να σχεδιάζει νέο, «Πατριωτικό Κόμμα». Ταυτόχρονα, η καταψήφιση από 45 Ρεπουμπλικάνους γερουσιαστές της πρότασης για παραπομπή του Τραμπ σε δίκη στη Γερουσία (για την υποκίνηση της εισβολής των οπαδών του στις 6 Γενάρη στο Καπιτώλιο, όπως έχει αποφασίσει η Βουλή των Αντιπροσώπων), επειδή όπως λένε είναι αντισυνταγματική, είναι ενδεικτική της ενδοαστικής διαπάλης που είναι σε εξέλιξη. Θυμίζουμε ότι στη Γερουσία Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι έχουν από 50 έδρες.

Το βασικό διακύβευμα της διαπάλης είναι ποιο μείγμα οικονομικής διαχείρισης θα αντιμετωπίσει την καπιταλιστική κρίση και ποιες διεθνείς συμμαχίες τον βασικό ανταγωνιστή, την Κίνα.