Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία, μετά το κλείσιμο της εκκοκκιστικής περιόδου στις 31 Γενάρη, το ύψος της παραγωγής σύσπορου βαμβακιού που παραδόθηκε στα εκκοκκιστήρια φτάνει το 1.320.000 τόνους, που με την προσαρμογή βάρους για να υπολογιστεί η επιδότηση θα κυμανθεί γύρω στο 1.355.000 τόνους. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η επιστροφή συνυπευθυνότητας το καλοκαίρι θα είναι γύρω στις 16 δραχμές το κιλό. Δηλαδή, υπάρχει ένα έλλειμμα άλλων 24 δραχμών από το 40άρι που έδωσε έναντι η κυβέρνηση και θα παρακρατούσε η ΑΤΕ από την εξόφληση.

Μπροστά στην κατάσταση αυτή τα κυβερνητικά επιτελεία απεργάζονται σενάρια για το πώς θα εισπράξει η ΑΤΕ τη διαφορά. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο προσανατολισμός είναι να κρατηθούν τα χρήματα αυτά (32δισ. δραχμές περίπου) μετά το καλοκαίρι από τα καλλιεργητικά δάνεια που θα πάρουν οι βαμβακοπαραγωγοί ή να πιστωθούν στις καρτέλες των βαμβακοπαραγωγών και να εισπραχθούν ως χρέος προς την τράπεζα, μια και αρκετοί βαμβακοπαραγωγοί δεν παίρνουν καλλιεργητικά δάνεια. Η κυβέρνηση για λόγους σκοπιμότητας ενόψει εκλογών δεν πρόκειται να ανακοινώσει τίποτα μέχρι τον Απρίλη. Ενδεχομένως, όπως επικαλούνται κάποιοι αρμόδιοι παράγοντες, να διαρρεύσει εντέχνως ότι η διαφορά θα καλυφθεί από τον κρατικό προϋπολογισμό. Οταν όμως περάσουν οι εκλογές του Απρίλη, το πιο σίγουρο είναι ότι οι βαμβακοπαραγωγοί θα κληθούν να πληρώσουν τη «λυπητερή».

Η ουσία πάντως είναι ότι οι βαμβακοπαραγωγοί εισπράττουν τη μικρότερη τιμή των τελευταίων χρόνων στο βαμβάκι και πληρώνουν το μεγαλύτερο πρόστιμο συνυπευθυνότητας (γύρω στις 128 δραχμές το κιλό). Κι αυτό συμβαίνει εξαιτίας της πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και του καταστροφικού κανονισμού της ΕΕ για το βαμβάκι, που η ίδια ψήφισε στις Βρυξέλλες και επιχείρησε να παρουσιάσει ως μεγάλη επιτυχία. Η «επιτυχία» αυτή της κυβέρνησης έχει φέτος ως αποτέλεσμα η τελική μέση τιμή στο βαμβάκι που εισέπραξαν οι παραγωγοί (μαζί με το 40άρι) να πέσει στις 245 δραχμές το κιλό, ενώ αν ζητηθούν πίσω οι 24 δραχμές, θα κατρακυλήσει στις 221 δραχμές. Αντίστοιχα, πέρσι η μέση τιμή ήταν 265 δραχμές και πρόπερσι 293 δραχμές.

Το κακό όμως δε σταματά εδώ. Η κυβέρνηση αντί να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματα των βαμβακοπαραγωγών για αύξηση του πλαφόν από τους 782.000 τόνους στο 1.300.000 τόνους και αντίστοιχη αύξηση της χρηματοδότησης , όχι μόνο δεν παλεύει το θέμα «με νύχια και δόντια» στις Βρυξέλλες, αλλά κάνει το ακριβώς αντίθετο: Ανακοίνωσε νέα ολέθρια μέτρα για τον περιορισμό της βαμβακοκαλλιέργειας κατά 700.000 στρέμματα, χωρίς να αναφέρει με τι θα καλλιεργηθούν αυτές οι εκτάσεις. Την ίδια στιγμή εμπαίζει ασύστολα τους βαμβακοπαραγωγούς «διαφημίζοντας» πως έτσι θα αυξηθεί η τιμή στο βαμβάκι και θα προστατευτούν οι μικροί παραγωγοί. Η αλήθεια όμως είναι ότι η κυβέρνηση με την πολιτική της επιδιώκει και τη συρρίκνωση της βαμβακοκαλλιέργειας και του εισοδήματος των βαμβακοπαραγωγών. Κι αυτό θα συμβεί γιατί ήδη η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Γεωργίας έχει συμφωνήσει με τις καταστροφικές προτάσεις του νέου κανονισμού της Κομισιόν, που προτείνει τη μείωση της χρηματοδότησης και την αύξηση της συνυπευθυνότητας κατά 20%. Τούτο πρακτικά σημαίνει πάλι μειωμένη τιμή, για τη μειωμένη παραγωγή που επιδιώκει να επιβάλει η κυβέρνηση. Και όλοι οι παραγωγοί, μικροί-μεγάλοι, θα υποστούν τις συνέπειες αυτής της πολιτικής και θα εξακολουθούν να εισπράττουν χαμηλές τιμές και να πληρώνουν βαριά πρόστιμα συνυπευθυνότητας. Εδώ αποκαλύπτεται κι άλλο ένα μεγάλο προεκλογικό ψέμα της κυβέρνησης: Οτι οι βαμβακοπαραγωγοί που καλλιεργούν κάτω από 60 στρέμματα δε θα πληρώνουν πρόστιμο συνυπευθυνότητας.

.