Για άλλη μια φορά, μετά την «πρωτιά» στην πανδημία, με τα 28 εκατομμύρια κρούσματα και τους πάνω από 500.000 νεκρούς λόγω της γύμνιας του δημόσιου συστήματος Υγείας, τα φώτα στρέφονται ξανά στις ΗΠΑ, όπου τη βδομάδα που μας πέρασε, εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά έμειναν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα εν μέσω πολικού ψύχους, να ξεπαγιάζουν, ως αποτέλεσμα της πλήρως «απελευθερωμένης» αγοράς Ενέργειας.

Ενώ ο λαός χρυσοπληρώνει τις ιδιωτικές εταιρείες, αυτές αποδεικνύεται ότι σε δύσκολες καταστάσεις, όπως η σφοδρή κακοκαιρία, η οποία είχε προβλεφθεί από τους επιστήμονες ότι θα χτυπούσε τις μεσοδυτικές πολιτείες και το Τέξας, όχι μόνο δεν παίρνουν κανένα μέτρο πρόληψης, αλλά προτιμούν να κατεβάζουν τους διακόπτες, γιατί έτσι εξυπηρετούνται τα συμφέροντά τους, στην προκειμένη περίπτωση για να προλάβουν την υπερθέρμανση του δικτύου που θα μπορούσε να προκαλέσει καταστροφή στις υποδομές τους.

Τραγική ειρωνεία ότι στο Τέξας, την ενεργειακή «καρδιά» της χώρας, όπου παράγεται το περισσότερο φυσικό αέριο και πετρέλαιο, πάνω από 2,3 εκατομμύρια άνθρωποι έμειναν χωρίς ρεύμα, θέρμανση και νερό για αρκετές μέρες. Δεν έλειψαν και περιστατικά δηλητηριάσεων από αναθυμιάσεις επειδή κάποιοι πολίτες έβαζαν μπροστά τα αυτοκίνητά τους για να ζεσταθούν, ενώ τα τοπικά ΜΜΕ καταγράφουν και τουλάχιστον 37 θανάτους που σχετίζονται με κακοκαιρία, κάποιοι από τους οποίους οφείλονται σε αυτοκινητικά δυστυχήματα σε παγωμένους και ακαθάριστους δρόμους.

Στο Πόρτλαντ σημειώθηκαν συγκρούσεις με την αστυνομία, όταν άνθρωποι πήγαν να μαζέψουν τρόφιμα που είχαν πεταχτεί από σούπερ μάρκετ γιατί με τις διακοπές ρεύματος έμειναν πολλές ώρες εκτός ψυγείου. Καταγράφεται επίσης η παραίτηση δημάρχου σε μικρή πόλη του Τέξας μετά από έντονες διαμαρτυρίες, επειδή κάλεσε τους ανθρώπους που δεν είχαν ρεύμα να κάνουν ...ασκήσεις και παιχνίδια για να κρατάνε ζεστές τις οικογένειές τους και να μην τεμπελιάζουν (!) περιμένοντας κάποιος να τους βοηθήσει...

Το γεγονός ότι στον 21ο αιώνα, με τα τεράστια επιστημονικοτεχνικά επιτεύγματα, οι εργαζόμενοι ταλαιπωρούνται με αυτόν τον τρόπο, δεν είναι αποτέλεσμα της κακιάς στιγμής, ή της ανικανότητας του κρατικού μηχανισμού - όπως άλλωστε ακούμε και στην Ελλάδα με αφορμή τις εκτεταμένες διακοπές ρεύματος στην Αττική για τα περί αρμοδιοτήτων, για το ποιος θα ...κλαδέψει τα δέντρα κ.α. - αλλά απότοκο των προτεραιοτήτων του αστικού κράτους. Του κράτους που είναι ικανότατο να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, αλλά επιλεκτικά «ανίκανο» όταν πρόκειται για λαϊκές ανάγκες που μπαίνουν πάντα στο ζύγι του κόστους - οφέλους. Πολύ περισσότερο όταν αναφερόμαστε στο κράτος των ΗΠΑ, το ισχυρότερο κράτος στον κόσμο.

Με την επίκληση των «ακραίων φαινομένων» επιχειρείται από τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου να καλυφθεί η αλήθεια, ότι η ουσιαστική και ολοκληρωμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, όπως η θέρμανση το χειμώνα ή η προστασία από τις υψηλές θερμοκρασίες το καλοκαίρι, φωτίζουν την ανάγκη άλλης οργάνωσης της παραγωγής και της κοινωνίας, που δεν θα έχει στο επίκεντρο το καπιταλιστικό κέρδος, αλλά τις διευρυμένες λαϊκές ανάγκες.

Αυτή η αναγκαιότητα, οι εργαζόμενοι που παράγουν να έχουν και τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια τους, απορρέει από κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν σε κάθε καπιταλιστική χώρα.

Γι' αυτό είναι κάλπικη η ενδοαστική αντιπαράθεση που γίνεται και στις ΗΠΑ με αφορμή το εκτεταμένο μπλακάουτ, για τη μια ή την άλλη μορφή Ενέργειας, τις ανανεώσιμες (ΑΠΕ) που προβάλλουν οι Δημοκρατικοί και επικρίνουν κάποιοι Ρεπουμπλικάνοι, οι οποίοι υπερασπίζονται την παραγωγή από φυσικό αέριο και άνθρακα. Το πραγματικό εμπόδιο για να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες δεν είναι η μορφή Ενέργειας που χρησιμοποιείται (π.χ. στο Τέξας γύρω στο 25% είναι από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, ηλιακή και αιολική, που είχαν παγώσει), αλλά το ότι παράγεται με σκοπό την κερδοφορία των λίγων, βυθίζοντας ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα του λαού στην ενεργειακή φτώχεια.

Την ίδια ώρα που οι Αμερικανοί εργαζόμενοι χτυπιούνται από την καπιταλιστική κρίση, την πανδημία η οποία την επιτάχυνε και χτυπάει πρωτίστως τα φτωχά λαϊκά στρώματα και αντιμετωπίζουν τα προβλήματα που προαναφέραμε, στον απόηχο της αθώωσης του πρώην Προέδρου Ντ. Τραμπ, συνεχίζεται η ενδοαστική αντιπαράθεση.

Ο Τραμπ επέκρινε τον επικεφαλής των Ρεπουμπλικανών στη Γερουσία, Μιτς Μακόνελ, ο οποίος μεν καταψήφισε την καταδίκη του για υποκίνηση της επίθεσης στο Καπιτώλιο, ωστόσο θεώρησε τον Τραμπ «ηθικά υπεύθυνο» και ότι η στάση του συνιστά «ντροπιαστική εγκατάλειψη καθήκοντος».

Ο πρώην Πρόεδρος ισχυρίστηκε ότι τέτοιες στάσεις οδηγούν το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα στην ήττα ενώ χωρίς να ξεκαθαρίζει αν θα είναι υποψήφιος το 2024, προετοιμάζει την απάντησή του εκφράζοντας ένα τμήμα της αστικής τάξης, «πατώντας» και στην απήχηση που έχει σε σημαντικό τμήμα του εκλογικού σώματος (θυμίζουμε ότι στηρίχτηκε στις πρόσφατες εκλογές από 75 εκατ. ψηφοφόρους).

Το διακύβευμα της αντιπαράθεσης είναι υπαρκτό. Εχει σχέση με την αντιμετώπιση της καπιταλιστικής κρίσης με στόχο το αμερικανικό κεφάλαιο να βγει πιο ισχυρό και ταυτόχρονα να αντεπεξέλθει στον ανταγωνισμό με άλλες ισχυρές δυνάμεις, πρωτίστως την Κίνα που αμφισβητεί ανοιχτά την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και τη Ρωσία που στρατιωτικά εξακολουθεί να είναι ισχυρή.

Αλλωστε, την ίδια ανησυχία έχει και η κυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν, που συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε ο Τραμπ στην υπεράσπιση των συμφερόντων των αμερικανικών μονοπωλίων, με ό,τι αυτό απαιτεί κάθε φορά. Από τη μια πακτωλός ενισχύσεων στις μεγάλες επιχειρήσεις και από την άλλη ορισμένα ψίχουλα στους εργαζόμενους, με κριτήριο τις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας. Στην εξωτερική πολιτική είναι σταθερά στις «ράγες» της όξυνσης του ανταγωνισμού με την Κίνα και τη Ρωσία, επιδιώκοντας την ενίσχυση της συμμαχίας των ΗΠΑ εντός ΝΑΤΟ και με τα κράτη της ΕΕ.

Χαρακτηριστικά μέσα στη βδομάδα ο ΥΠΕΞ, Α. Μπλίνκεν, υπογράμμισε την ανάγκη ενίσχυσης της ΝΑΤΟικής συνοχής. Σε αυτό το πλαίσιο προωθούνται οι «διευθετήσεις» σε Ανατολική Μεσόγειο, Αιγαίο, Μέση Ανατολή όπως και η αποκατάσταση της σχέσης με την Τουρκία, με στόχο να κρατηθεί στο ΝΑΤΟικό πλαίσιο και να αποτραπεί η συνεργασία της με τη Ρωσία.

Ετσι η «επιστροφή» των ΗΠΑ στην περιοχή, που δήθεν θα ευνοήσει τους λαούς, όπως προβάλλεται από διάφορες αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, δεν έχει καμία βάση. Στην πραγματικότητα οι ΗΠΑ ποτέ δεν έλειψαν από την περιοχή, δεν λείπουν και από άλλα πεδία ανταγωνισμού, όπως δείχνει και η παρουσία τους στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, της Ερυθράς, του Ινδικού και Ειρηνικού Ωκεανού.