Με τους «36 Ελληνικούς Χορούς», ο Σκαλκώτας χρησιμοποιεί το παραδοσιακό υλικό ελεύθερα, δημιουργώντας από αυτό νέες αυτόνομες συνθέσεις, που συχνά απέχουν πολύ από τις πρωτογενείς πηγές τους. Ιδιαίτερη προσοχή αξίζουν η ιδιάζουσα αρμονική γλώσσα, οι καινοτόμες συνηχήσεις και τα ενορχηστρωτικά ευρήματα, που αναδεικνύουν την πρωτοτυπία και την υψηλή μουσική αξία των Χορών, που αναμφισβήτητα συγκαταλέγονται μεταξύ των κορυφαίων έργων της Νεοελληνικής Εντεχνης Μουσικής.

Οπως είχε αναφέρει ο Β. Φιδετζής σε συνέντευξή του στον «Ριζοσπάστη» για τους «Χορούς» του Σκαλκώτα: «Το κλειδί για την κατανόηση του πώς αντιμετωπίζει ο Σκαλκώτας το δημοτικό μουσικό υλικό νομίζω ότι βρίσκεται στην επεξηγηματική αναφορά του στον υπότιτλο του κάθε χορού, όπου π.χ. γράφει: "Μακεδονικός χορός, επεξεργασία για ορχήστρα". Το τι εννοεί βεβαίως ο Σκαλκώτας με τη λέξη "επεξεργασία" είναι κατά τη γνώμη μου απολύτως σαφές. Η μεθοδική εντρύφησή του στην επιστήμη της σύνθεσης του έδωσε την ευχέρεια, σε συνδυασμό με τη μουσική του ιδιοφυΐα και τα προσωπικά του βιώματα, να προσεγγίσει και να επεξεργαστεί το υλικό του δημοτικού μέλους από διαφορετική σκοπιά σε σχέση με τη γενιά Καλομοίρη. Οπωσδήποτε συνέβαλαν στη διαμόρφωση της αισθητικής του τόσο η μουσική εξέλιξη - ιδιαίτερα μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο - όσο και η μακρόχρονη παραμονή του στην πόλη του Βερολίνου την πολύχρωμη και κρίσιμη για την τέχνη των ήχων δεκαετία του 1920. Η ιδιαίτερη πρωτοτυπία του στη μορφολογική δόμηση των χορών, η τελείως υποκειμενική και ευφάνταστα αιχμηρή αρμονία, όπως και η μεγαλοφυής ενορχήστρωση καθιστούν τον κύκλο των "36 Ελληνικών Χορών" του Νίκου Σκαλκώτα ένα μοναδικό, κατά τη γνώμη μου, καλλιτεχνικό επίτευγμα σε παγκόσμιο επίπεδο».

Ο ίδιος ο συνθέτης θεωρούσε, όπως φαίνεται, το έργο αυτό ως ένα από τα κορυφαία του και, γι' αυτό, ασχολήθηκε μαζί του καθ' όλη σχεδόν τη διάρκεια της παραμονής του στην Ελλάδα και μέχρι το θάνατό του, μεταγράφοντας και διασκευάζοντας τους «Χορούς» για διάφορα μουσικά σύνολα, έτσι ώστε να καταστήσει ευκολότερη τη διάδοσή τους. Μέρος του παραδοσιακού υλικού που χρησιμοποιήθηκε για τη σύνθεση των «Χορών» ο Σκαλκώτας το προσέγγισε στο Λαογραφικό Αρχείο της Μέλπως Λογοθέτη-Μερλιέ.

Η φετινή παρουσίαση των «36 Ελληνικών Χορών» βασίζεται στη μουσικολογική αποκατάστασή τους από τον Βύρωνα Φιδετζή. Το συγκεκριμένο έργο δισκογραφήθηκε για πρώτη φορά στο σύνολό του, μόλις το 1990 από την Κρατική Φιλαρμονική Ορχήστρα Ουραλίων, με μαέστρο τον Β. Φιδετζή, ο οποίος και διηύθυνε την ΚΟΑ στην πρώτη παγκόσμια παρουσίαση του κύκλου, στη Θεσσαλονίκη το 1997.