Την προκλητική αυτή για τους εργαζόμενους απόφαση έσπευσε να παρουσιάσει ως ...μεγάλο δώρο ο ίδιος ο πρωθυπουργός, καταφεύγοντας μάλιστα και σε λαθροχειρίες. Ετσι, διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα, ισχυρίστηκε ότι «παρά την αντίθετη εισήγηση των εκπροσώπων των επιχειρήσεων, η κυβέρνηση αποφάσισε για φέτος την αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 2%»! Γίνεται όμως φανερό ότι «για φέτος» οι εργαζόμενοι και ειδικά οι χαμηλόμισθοι που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό δεν θα λάβουν ούτε ένα λεπτό αύξηση, ενώ η αντίθεση στις εισηγήσεις εργοδοτικών φορέων είναι μόνο στη φαντασία του πρωθυπουργού. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο ενημερωτικό σημείωμα του ίδιου του υπουργείου Εργασίας: «Το σύνολο των εργοδοτικών φορέων, συμπεριλαμβανομένων των μικρομεσαίων, τάχθηκαν υπέρ του παγώματος του κατώτατου μισθού. Υπέρ του παγώματος επίσης, ή πολύ περιορισμένης αύξησης, τάχθηκαν οι επιστημονικοί φορείς, μεταξύ των οποίων η Τράπεζα της Ελλάδος».

Στην πραγματικότητα, η απόφαση της κυβέρνησης αποτελεί υλοποίηση του νόμου 4172/2013 και των μετέπειτα προσαρμογών του, με τον οποίο η υπόθεση του κατώτατου μισθού και γενικά της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης έγινε κυβερνητική αρμοδιότητα, αφαιρώντας οποιοδήποτε δικαίωμα από τα συνδικάτα να έχουν λόγο στον καθορισμό του, ενώ το ύψος του μισθού ρίχτηκε στις μυλόπετρες της «ανταγωνιστικότητας» και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων.

Ετσι, δέκα ολόκληρα χρόνια μετά την περίφημη ΠΥΣ αρ. 6 του 2012, με την οποία επιβλήθηκε δραστική μείωση του κατώτατου μισθού κατά 22% και στους νέους εργαζόμενους κατά 32% (μείωση από τα 751 ευρώ στα 586 και 511 ευρώ αντίστοιχα), ο κατώτατος μισθός συνεχίζει να βρίσκεται καθηλωμένος και μάλιστα να είναι μικρότερος κατά 101 ευρώ σήμερα σε σχέση με τότε! Ακόμα και του χρόνου, μετά την «αύξηση» - κοροϊδία, ο κατώτατος μισθός θα είναι μικρότερος κατά 88 ευρώ, συμπαρασύροντας προς τα κάτω το σύνολο των εργατικών μισθών και εξασφαλίζοντας τεράστια περιθώρια κέρδους στις καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Και, βέβαια, γι' αυτήν την αθλιότητα σε βάρος της εργατικής τάξης, και σε νομοθετικό επίπεδο και σε επίπεδο εφαρμογής της, έχουν βάλει το χέρι τους και είναι συνυπεύθυνες οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, αλλά και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Η κατρακύλα αυτή του κατώτατου μισθού σύμφωνα και με στοιχεία των ίδιων των ιμπεριαλιστικών οργανισμών (ΟΟΣΑ) έχει οδηγήσει σε σημείο να μην προστατεύει τους εργαζόμενους ούτε από τη φτώχεια. Συγκεκριμένα, ο κατώτατος μισθός στη χώρα μας αντιστοιχεί μόλις στο 48,2% του διάμεσου μισθού και συνεχίζει να παραμένει κάτω από το όριο της σχετικής και της απόλυτης φτώχειας.

Στις δηλώσεις τους τα κυβερνητικά στελέχη και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, για να δικαιολογήσουν το νέο έγκλημα σε βάρος των εργαζομένων, επικαλέστηκαν τη «βαθιά ύφεση εξαιτίας των επιπτώσεων της πανδημίας». Ομως οι μισθωτοί ήδη έχουν πληρώσει ακριβά την πανδημία, με τεράστιες απώλειες εισοδήματος, με ανεργία, μαζικές αναστολές συμβάσεων, όταν αντί για μισθό φυτοζωούσαν με τα 534 ευρώ, ενώ την ίδια ώρα το καθημερινό κόστος ζωής και οι τιμές στα βασικά είδη αυξάνονταν, με την ακρίβεια και τις ανατιμήσεις να κλιμακώνονται. Επιπλέον, είναι η ίδια η κυβέρνηση που διαφημίζει την ανάκαμψη και την αναμενόμενη αύξηση κατά 4,3% του ΑΕΠ για φέτος και ακόμα περισσότερο (5% - 6%) αύξηση το 2022. Αυτή η καπιταλιστική ανάπτυξη για τους εργαζόμενους όχι απλά δεν συνδέεται με αυξήσεις, αλλά με ένταση της επίθεσης, με πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα τον αντεργατικό νόμο - έκτρωμα και τη νέα μεταρρύθμιση ιδιωτικοποίησης της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Εξ ου και ο υπουργός Εργασίας σημείωσε ότι πρόκειται για μια «συνετή αύξηση, που δεν βάζει εμπόδια στην ανοδική τροχιά της οικονομίας»! Καταδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι η καπιταλιστική ανάκαμψη έχει ως προϋπόθεση την ένταση της εκμετάλλευσης, με τις ανάγκες των εργαζομένων να λογίζονται ως «εμπόδιο» για τα κέρδη των ομίλων.

Τέλος, είναι φανερό ότι το φετινό πάγωμα του κατώτατου μισθού αλλά και η καθήλωσή του στα εξευτελιστικά επίπεδα της τελευταίας δεκαετίας επιδρούν στο σύνολο των εργατικών μισθών σχεδόν σε όλες τις μισθολογικές κλίμακες, και άρα δεν αφορούν μόνο αυτούς που αμείβονται με τον κατώτατο, αλλά το σύνολο των μισθωτών. Παράλληλα, το πάγωμα επιδρά και στη διαμόρφωση μιας σειράς επιδομάτων, όπως είναι τα επιδόματα ανεργίας, οι παροχές μητρότητας κ.λπ., και το ύψος τους εξαρτάται από το ύψος του κατώτατου μισθού.