Το αμίμητο «επιχείρημα» ότι «από τις κρίσεις μαθαίνουμε» επιστρατεύουν, ανάμεσα σε άλλα, τα κυβερνητικά επιτελεία πάνω από τα καμένα, επικαλούμενα μάλιστα την εμπειρία όλων των τελευταίων χρόνων. Λένε, για παράδειγμα, ότι από την πανδημία «μάθαμε» για τη σημασία του δημόσιου συστήματος Υγείας, το οποίο τώρα εμπορευματοποιούν ακόμα περισσότερο, επεκτείνοντας τις ΣΔΙΤ και προχωρώντας σε νέες συγχωνεύσεις νοσοκομείων και κλινικών. Αντίστοιχα, από τη «μεταναστευτική κρίση» «μάθαμε» να θωρακίζουμε καλύτερα τα σύνορά μας και να συνεργαζόμαστε με τους «Ευρωπαίους εταίρους», σπέρνοντας φυλακές προσφύγων σε όλη τη χώρα και μετατρέποντας τα νησιά σε ...τοπόσημο της βάρβαρης πολιτικής της ΕΕ σε βάρος προσφύγων και μεταναστών. Αλλά κι από την κρίση στα Ελληνοτουρκικά, το «μάθημα» ήταν ότι πρέπει να τρέξουν πιο γρήγορα τα σχέδια συνεκμετάλλευσης και οι «διευθετήσεις» που φορτώνουν ακόμη περισσότερη «καύσιμη ύλη» στους ανταγωνισμούς και πάει λέγοντας. «Κάθε κρίση για καλό», είναι επομένως το συμπέρασμά τους, επιβεβαιώνοντας ότι το κεφάλαιο και τα κόμματά του δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα, προκειμένου να επιταχύνουν αντιλαϊκούς σχεδιασμούς που έχουν στην ατζέντα τους.