«

Δικάζει» ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης». Αυτόν τον παραλογισμό βιώνει η ανθρωπότητα, τόσο με την υπόθεση της δίκης του Σλ. Μιλόσεβιτς, όσο και σχεδόν με κάθε ζήτημα που οι ιμπεριαλιστές έχουν βάλει στο στόχαστρο.

Ερχονται τώρα αυτοί οι ίδιοι και στήνουν στο εδώλιο τον ηγέτη εκείνο, που δεν τους έκανε όλα τα χατίρια. Ξέρουν καλά πως το άδικο είναι ολοφάνερο και δεν το καταπίνει εύκολα ο κόσμος, αλλά είναι τέτοιος ο κυνισμός των δολοφόνων, που επενδύουν ακόμα και σ' αυτό το συναίσθημα. Οσο πιο ολοφάνερο το άδικο, τόσο πιο εύστοχα περνάει το μήνυμα του ιμπεριαλισμού πως σαν «παρταόλας» κάνει ό,τι θέλει και τιμωρεί εκείνον, που θα διανοηθεί να του προβάλει αντίσταση.

Με άλλα λόγια, στο ΝΑΤΟικό δικαστήριο της Χάγης η επιδίωξη είναι να μη δικαστεί μόνον ο Σλ. Μιλόσεβιτς, αλλά νοερά να «κάτσει στο σκαμνί» κάθε διάθεση στο κόσμο να αντισταθεί στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Να αφομοιώσουν οι λαοί την υποταγή, ανεξάρτητα του δίκιου ή του άδικου. Αυτό είναι το ιμπεριαλιστικό στοίχημα, που θα τους διευκολύνει να μετατρέψουν σε πραγματικότητα τη λεγόμενη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Οσο οι λαοί δε λένε «σφάξε με ιμπεριαλισμέ μου να αγιάσω», τόσο η Νέα Τάξη μένει μόνο στα εγκληματικά μυαλά των ιμπεριαλιστών και δεν μπορούν να την εγκαταστήσουν.

Αρα το γεγονός ότι θέλουν να περάσουν το μήνυμα του πανίσχυρου τρομοκράτη, που κόβει και ράβει το δίκιο στα μέτρα του, αποκαλύπτει ταυτόχρονα και τη μόνιμη ανασφάλειά τους απέναντι στη λαϊκή αντίσταση. Μοιάζουν με τους απατεώνες, που, γραβατωμένοι και σοβαροφανείς, θέλουν να πουλήσουν σε σεισμόπληκτη περιοχή πολυκατοικία, που όλοι ξέρουν πως έχει σαθρά θεμέλια. Κάπως έτσι στέκονται τα σχέδιά τους, κάπως έτσι στέκεται ολόκληρο το εκμεταλλευτικό σύστημα.

Δε φτάνει όμως, όπως αποδείχνεται, «να τους έχεις πάρει είδηση». Πρέπει να τους λες με κάθε τρόπο και μορφή πως «δεν αγοράζεις». Δε φτάνει να έχουμε όλοι συνειδητοποιήσει τι επιδιώκει κάθε φορά ο ιμπεριαλισμός. Δε φτάνει ακόμα και να το καταγγέλλουμε. Χρειάζεται μαζική συντονισμένη πάλη για την ανατροπή των σχεδίων του. Χρειάζεται κάθε φορά να βρίσκει μπροστά του αυτό που πραγματικά φοβάται. Οι πολλές μικρές λαϊκές νίκες, που, αν δεν ανατρέπουν τα σχέδια, έστω τα καθυστερούν, ταυτόχρονα, αλλάζουν συσχετισμούς και φέρνουν πιο κοντά τη δυνατότητα συνολικής ανατροπής του εκμεταλλευτικού συστήματος.