Τιμώντας τις κόκκινες μέρες της Κομμούνας, η Θεατρική Ομάδα της ΚΝΕ παρουσίασε με επιτυχία το θεατρικό έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ «Οι μέρες της κομμούνας» την περασμένη Κυριακή στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό.

Στη σκηνή «ζωντανεύουν» το επαναστατημένο Παρίσι και οι έντονες συζητήσεις των κομμουνάρων τόσο για τον παλιό κόσμο που έχει σαπίσει, όσο και για το μέλλον που εγκαινίασε η μεγάλη σύγκρουση της εργατικής τάξης με τους εκμεταλλευτές της τον 19ο αιώνα. Ο άφθαστος ηρωισμός, ο νέος κόσμος που ανατέλλει, αλλά και οι αμφιβολίες, οι ταλαντεύσεις, είναι όλα παρόντα στο έργο. Από τη μία ο παλιός ο κόσμος και από την άλλη οι εργάτες του Παρισιού, που συνειδητοποιούν πια την αποστολή της τάξης τους... «Βλέποντας να υψώνετε παλάτια και στέγη πουθενά για μας... Απόφαση να γίνουνε δικά μας! Οι τρώγλες περίσσεψαν για μας». Το έργο διαρθρώνεται σε δύο μέρη. Το πρώτο περιλαμβάνει την υπεράσπιση των κανονιών της Εθνοφρουράς από τον στρατό και το δεύτερο επικεντρώνεται στις μέρες μετά την εξέγερση, όταν το ημερολόγιο έγραφε 18 και 19 Μάρτη 1871...

Το χειροκρότημα ήταν θερμό για τη Θεατρική Ομάδα της ΚΝΕ, ενώ η παράσταση ολοκληρώθηκε με τη «Διεθνή» στα Γαλλικά και τους νεολαίους να συνοδεύουν με υψωμένες τις γροθιές.

«Σήμερα, 150 χρόνια μετά τον ξεσηκωμό των κομμουνάρων, αποκτά ιδιαίτερη αξία το γεγονός ότι η ΚΝΕ ανεβάζει το συγκεκριμένο έργο», είπε μεταξύ άλλων ανοίγοντας την εκδήλωση η Κατερίνα Στύλου, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και επικεφαλής της Επιτροπής Πολιτισμού του ΚΣ. Οι καλλιτεχνικές παραγωγές και πρωτοβουλίες της ΚΝΕ, επεσήμανε, μπορούν να συμβάλουν στην επιτυχία της Οικονομικής Εξόρμησης του Κόμματος.

Για τις «Μέρες της Κομμούνας» σημείωσε ότι «πρόκειται για ένα έργο που αποδίδει με γλαφυρό και ζωντανό τρόπο την πρώτη επαναστατική "έφοδο στον ουρανό", αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τα πολύτιμα συμπεράσματα που προκύπτουν για το κομμουνιστικό κίνημα από τη μελέτη της πείρας της ταξικής πάλης εκείνης της περιόδου. Αυτά τα συμπεράσματα, που τα φώτισαν οι κλασικοί, ο Μπρεχτ τα μελέτησε βαθιά και μπόρεσε να διαπεράσει με αυτά το θεατρικό έργο του». Κλείνοντας ευχαρίστησε «όλους τους συντρόφους που δούλεψαν και συνεργάστηκαν για την πραγματοποίηση της παράστασης με ζήλο και μεράκι, μέσα σε σύντομο διάστημα, αψηφώντας τις δυσκολίες».

Στα παρασκήνια της παράστασης είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με την Δήμητρα Ελευθερίου, εργαζόμενη και μέλος της Θεατρικής Ομάδας της ΚΝΕ, και τον Γιώργο Τσαγκαράκη, που ανέλαβε τη σκηνοθεσία του έργου.

Η Δήμητρα στάθηκε στη χαρά όλων των μελών της ομάδας που μετά από ενάμιση σχεδόν χρόνο απουσίας κατάφεραν να κάνουν πρόβες διά ζώσης και να ανεβάσουν το έργο. Ανέφερε επίσης ότι «καθ' όλη την προετοιμασία ο καθένας μας έχει να θυμάται όμορφες και ξεχωριστές στιγμές. Δεθήκαμε σαν ομάδα, διασκεδάσαμε, γελάσαμε, ξεπεράσαμε φόβους και κυρίως μάθαμε για την τρομερή περίοδο που μιλά το έργο μας. Για εκείνες τις μέρες που η σημαία της Κομμούνας ανέμιζε στο Παρίσι και ήταν ο τρόμος των αστών».

Ο Γ. Τσαγκαράκης σημείωσε ότι το έργο αναδεικνύει «περίφημα την Παρισινή Κομμούνα και τον δρόμο που άνοιξε, 150 χρόνια πριν, για το παγκόσμιο εργατικό - κομμουνιστικό κίνημα, γι' αυτήν την πρώτη έφοδο στον ουρανό. Φαίνεται ότι ο Μπρεχτ έχει διαβάσει τους κλασικούς μας για να γράψει το έργο και έχει εκλαϊκεύσει τις θέσεις τους πάνω στο ζήτημα». Οσο για το πώς κατάφερε μια ερασιτεχνική ομάδα να αποδώσει το έργο του Μπρεχτ, ο Γ. Τσαγκαράκης απάντησε: «Δώσαμε μεγάλη σημασία στη μελέτη. Να καταλάβει η ομάδα τι λέει ο Μπρεχτ. Μέσα από αυτήν τη διαδικασία, η Ομάδα στο σύνολό της μπόρεσε να συμμετάσχει πιο ενεργά στη δραματουργική διαδικασία. Φαίνεται ότι η Θεατρική Ομάδα της ΚΝΕ μπορεί να μπει στην ουσία τέτοιων έργων. Και από αυτήν τη σκοπιά, πρέπει να ανεβάζουμε τέτοια έργα, γιατί μπορούμε να τα καταλάβουμε σε βάθος και άρα να τα αναδείξουμε».