Φέτος βρεθήκαμε στον Πύργο και κρατήσαμε τις καλύτερες αναμνήσεις από τη ζεστή φιλοξενία και τους ανθρώπους του, τη διοργάνωση, αλλά και από την επιλογή των ταινιών, που σταθερά έχουν προοδευτικό περιεχόμενο, εξειδικευμένο για την παιδική και νεανική ηλικία.

Εντυπωσιακή ήταν και η συμμετοχή των παιδιών στο Φεστιβάλ, είτε συμμετέχοντας σε κριτικές επιτροπές είτε μέσα από την «Camera Zizanio», στο πλαίσιο της οποίας εκατοντάδες παιδιά από σχολεία ολόκληρης της Ελλάδας και από πολλές ακόμα χώρες μαθαίνουν ουσιαστικά τον κινηματογράφο και επικοινωνούν μέσα από την έβδομη τέχνη τούς προβληματισμούς και τη δημιουργικότητά τους.

Αν και οι άνθρωποι του Φεστιβάλ παραδέχτηκαν ότι η φετινή διοργάνωση, μέσα στην πανδημία, ήταν αρκετά δύσκολη, εμείς μπορούμε να πούμε ότι επιτέλεσε τον ρόλο του και με το παραπάνω! Σίγουρα πρόκειται για ένα φεστιβάλ που αξίζει να παρακολουθήσει και να επισκεφτεί κανείς με το παιδί του, και αν μη τι άλλο αξίζει να προβληματιστεί για τη σπουδαιότητα του κινηματογράφου σε αυτές τις ηλικίες. Σημαντική πτυχή του Φεστιβάλ είναι η ώσμωση μεταξύ των δημιουργών, πράγμα που λείπει πολύ από τα υπόλοιπα. Αλλωστε, δεν προάγει τον ανταγωνισμό αλλά τη συζήτηση και τον προβληματισμό μεταξύ των δημιουργών και του κοινού. Βοηθά επίσης τους νέους δημιουργούς που παρουσιάζουν τα σενάριά τους, διοργανώνοντας για 4η χρονιά το Olympia «Creative Ideas» Pitching Lab, ενώ πραγματοποιήθηκαν και συζητήσεις που προβάλλονται και διαδικτυακά για την κινηματογραφική εκπαίδευση, αλλά και σύγχρονα θέματα που απασχολούν τα παιδιά.

Στα διαγωνιστικά προγράμματα του Φεστιβάλ Ολυμπίας προβλήθηκαν 93 επαγγελματικές ταινίες από 53 χώρες και στη φετινή «Camera Zizanio» παρουσιάστηκαν 215 ταινίες, δημιουργίες των ίδιων των παιδιών, από 54 χώρες. Στο πλούσιο πρόγραμμα ξεχώρισαν και οι μικρού μήκους ταινίες όπου σύγχρονοι Ελληνες και ξένοι δημιουργοί σε λίγα λεπτά αφηγούνται συγκλονιστικές ιστορίες.

Τα βραβεία, που είναι αναρτημένα στη σελίδα του Φεστιβάλ, αποτελούν έναν ενδεικτικό οδηγό για το τι να παρακολουθήσετε μέχρι την Κυριακή. Εμείς μέχρι στιγμής έχουμε ξεχωρίσει την υπέροχη ταινία μικρού μήκους «Τα δάκρυα του Σηκουάνα» («Les larmes de la Seine»), που μας εντυπωσίασε για τη συγκλονιστική απεικόνιση, μέσα από animation, της σφαγής των Αλγερινών εργατών από τη γαλλική αστυνομία στις 17/10/1961. Από τις ταινίες μεγάλου μήκους προτείνουμε το πολυβραβευμένο «Ποτέ δεν κλαίω» του Piotr Domalewski, που σάρωσε τα βραβεία της διοργάνωσης και περιγράφει το ταξίδι της 17χρονης Πολωνής Ολια στην Ιρλανδία, ώστε να μεταφέρει πίσω στην πατρίδα της τη σορό του εργάτη πατέρα της που σκοτώθηκε στο εργοτάξιο, την «Ταραχή» του Neegan Trudel, που αφηγείται την ιστορία της 13χρονης Emilie, η οποία τοποθετείται σε έναν ξενώνα προστασίας ανηλίκων, και την «Καρδιά του Μεσκίτ» της Ana Laura Caldern, μια ταινία - φόρο τιμής στις φυλές ιθαγενών του Βόρειου Μεξικού, οι οποίες σιγά σιγά σβήνονται απ' τον χάρτη.