Την ίδια μέρα που η κυβέρνηση ανακοίνωνε ότι φέρνει στη Βουλή τη νέα Συμφωνία για τις Βάσεις, γινόταν στην Αλεξανδρούπολη η φιέστα για την κατασκευή του πλωτού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG). Πρόκειται για έργο ενταγμένο στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς για μείωση της εξάρτησης της ΕΕ από τις εισαγωγές ρωσικών ενεργειακών προϊόντων και την ταυτόχρονη ενίσχυση των εισαγωγών από τις ΗΠΑ.

Με παρόντες τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, τους πρωθυπουργούς Ελλάδας, Βουλγαρίας και Β. Μακεδονίας, τον Πρόεδρο της Σερβίας και τον απερχόμενο πρέσβη των ΗΠΑ και επόμενο υφυπουργό Εξωτερικών αρμόδιο για θέματα Ενέργειας, ειπώθηκαν πολλά περί «γεωστρατηγικής επένδυσης σε μια κρίσιμη γεωπολιτική συγκυρία» και σε ένα «γεωστρατηγικό σταυροδρόμι».

Στην πραγματικότητα, και σε ό,τι αφορά τον λαό, με το έργο αυτό προστίθεται ένας ακόμα κρίκος στο πλέγμα των οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών υποδομών στην πόλη, που αξιοποιούνται ως αιχμή του δόρατος στον ευρωατλαντικό σχεδιασμό στα Βαλκάνια και την Ανατ. Ευρώπη.

Επιβεβαιώνεται και μ' αυτόν τον τρόπο ότι το σχέδιο αναβάθμισης της χώρας σε ενεργειακό κόμβο, που «τρέχουν» η αστική τάξη και σύσσωμα τα πολιτικά της κόμματα, είναι αξεχώριστο από την εμβάθυνση της εμπλοκής στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και πολέμους, όπως γίνεται και τώρα, μετατρέποντας τη χώρα σε «μαγνήτη» μεγάλων κινδύνων και δεινών για τον λαό.

Η εταιρεία κατασκευής του έργου, «Gastrade», ελέγχεται από κοινού από τον ΔΕΣΦΑ, τον Ομιλο Κοπελούζου, τη ΔΕΠΑ Εμπορίας, την «GasLog» Κύπρου και την «Bulgartransgaz» της Βουλγαρίας. Ο αρχικός προϋπολογισμός έχει οριστεί στα 363,7 εκατομμύρια ευρώ, εκ των οποίων τα 166,7 αποτελούν πόρους του ΕΣΠΑ 2014 - 2020. Η δυνατότητα εφοδιασμού του σταθμού θα ανέρχεται σε περίπου 5,5 δισ. κυβικά μέτρα καυσίμου τον χρόνο, ενώ η αντίστοιχη δυνατότητα της Ρεβυθούσας υπολογίζεται σε περίπου 5 δισ. κ.μ.

Την ώρα λοιπόν που εφοπλιστές, ενεργειακοί όμιλοι, κατασκευαστικά μεγαθήρια «ακονίζουν μαχαίρια» για το «μεγάλο φαγοπότι», οι οξυνόμενες αντιπαραθέσεις με Ρωσία και Κίνα πρέπει να σημάνουν συναγερμό για τους ανθρώπους του μόχθου. Ειδικά όταν ολόκληρη η περιοχή, ο Εβρος, η Θράκη, η Βόρεια Ελλάδα και ευρύτερα η Βαλκανική χερσόνησος μετατρέπονται σε αναπόσπαστο κομμάτι κλιμακούμενων οικονομικών και στρατιωτικών ανταγωνισμών, άρα και πιθανό στόχο αντιποίνων.

Διόλου τυχαία, την ίδια μέρα που συνέβαιναν όλα τα παραπάνω, κατέφτανε στην Αθήνα ο Στ. Πιτς, ειδικός εκπρόσωπος του Βρετανού πρωθυπουργού για τα Δυτικά Βαλκάνια και τέως πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ.

Συναντήθηκε καταρχάς με τον υπουργό Εξωτερικών, συζητώντας τις «τρέχουσες εξελίξεις στην περιοχή», με τους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς να προτάσσουν την ευρωατλαντική ενσωμάτωση σύσσωμων των Δυτικών Βαλκανίων, θέμα στο οποίο άλλωστε πρωτοστατούν διαδοχικά οι ελληνικές κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ.

Σε αυτό το πλαίσιο, δημοσιεύματα επαναφέρουν όλο και πιο συχνά στην επιφάνεια το θέμα της αναγνώρισης του Κοσόβου από την Αθήνα. Θυμίζουμε ότι η Ελλάδα είναι ένα από τα πέντε κράτη - μέλη της ΕΕ που δεν αναγνωρίζουν τη μονομερή ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου (17/2/2008).

Ωστόσο, όπως αναφέρεται και από πλευράς ΥΠΕΞ, η Ελλάδα «υποστηρίζει τη διαδικασία διαλόγου μεταξύ Βελιγραδίου και Πρίστινας, που διεξάγεται με τη διευκόλυνση της ΕΕ, με βάση την πάγια ελληνική πολιτική για ευρωπαϊκή και ευρωατλαντική ολοκλήρωση των Δυτικών Βαλκανίων». Στο ίδιο μήκος κύματος, δημοσιογραφικές πηγές τονίζουν το αμερικανικό «ενδιαφέρον» να εμποδιστεί η ρωσική διείσδυση στην περιοχή, ταυτόχρονα βέβαια με τους φόβους ακριβώς για γενίκευση της ιμπεριαλιστικής κόντρας στα Βαλκάνια όπως εκδηλώνεται τώρα στην Ουκρανία.