Για όποιον νομίζει ότι αυτά είναι «ελληνικές ιδιαιτερότητες», έχουμε κι άλλα παραδείγματα: Η Αυστραλία είναι από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς άνθρακα και LNG στον κόσμο, κι όμως τα νοικοκυριά καλούνται να ζουν στο σκοτάδι μερικές ώρες της μέρας γιατί το ηλεκτρικό ρεύμα «δεν φτάνει». Παρόμοια είναι η κατάσταση στο πολύπαθο Ιράκ, που σαρώνεται από καύσωνα πάνω από 50 βαθμών Κελσίου. Και παρόλο που είναι από τις πιο πλούσιες χώρες σε υδρογονάνθρακες, αντιμετωπίζει μεγάλες ελλείψεις στην Ενέργεια, χρωστάει δυσθεώρητα ποσά στο γειτονικό Ιράν για εισαγωγές φυσικού αερίου... Μιλάμε για παραδείγματα που μοιάζουν εξωφρενικά, έχουν όμως εξήγηση: Από τη μία ο τεράστιος πλούτος που παράγουν οι λαοί και από την άλλη οι ανάγκες τους που τσακίζονται δίχως έλεος. Και στη μέση, μεγαλώνοντας αυτό το χάσμα, βρίσκονται τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων και οι ανταγωνισμοί τους, που μετατρέπουν αυτόν τον πλούτο σε κατάρα για κάθε εργαζόμενο, σε όλο τον κόσμο.