Με το περιτύλιγμα της «ισότητας» των φύλων επενδύονται από κυβερνήσεις, διακρατικούς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και «δεξαμενές σκέψης» οι στόχοι για τη λεγόμενη «πράσινη ανάπτυξη» με την ένταξη περισσότερων γυναικών στην αγορά εργασίας, ως πηγή άντλησης κέρδους.

Ετσι, η αναζήτηση κερδοφόρας διεξόδου για τα συσσωρευμένα κεφάλαια δεν βάφεται μόνο «πράσινη», με τις διακηρύξεις για μετάβαση σε «κλιματικά ουδέτερες» οικονομίες «χαμηλών εκπομπών άνθρακα», αλλά βαφτίζεται και «ισότιμη», μέσα από τις «ευκαιρίες» που υποτίθεται πως υπόσχεται για τις γυναίκες.

Σε μια περίοδο που οι αλλεπάλληλες αυξήσεις στο ρεύμα και στα καύσιμα λεηλατούν τους μισθούς, τις συντάξεις, το λαϊκό εισόδημα και η «ενεργειακή φτώχεια» χτυπά την πόρτα όλο και περισσότερων νοικοκυριών, οι πολιτικές για την «ισότητα» και τα σχέδια της «πράσινης ανάπτυξης» συναντιούνται στους στόχους της θωράκισης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων, με αύξηση των ποσοστών της γυναικείας απασχόλησης, προσαρμογής των «δεξιοτήτων» εργαζομένων και ανέργων στις «πράσινες θέσεις εργασίας», γενίκευση της «ευελιξίας» στους τομείς και κλάδους στους οποίους είναι στραμμένο το «επενδυτικό» ενδιαφέρον.

Στην πεπατημένη αυτή κινείται βέβαια και η χώρα μας, με την κυβέρνηση να ζητάει τη συνδρομή του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) στη διασύνδεση των περιβαλλοντικών πολιτικών με τις πολιτικές για την ισότητα των φύλων.

Μετά από αίτημα της κυβέρνησης και του υπουργείου Εργασίας, ο ΟΟΣΑ εκπόνησε σχετική μελέτη για την «ενδυνάμωση» των γυναικών κατά την «πράσινη μετάβαση» («Empowering Women in the Transition towards Green Growth in Greece»), η οποία παρουσιάστηκε σε διαδικτυακή εκδήλωση τον περασμένο Ιούλη.

Στις ράγες της στρατηγικής της ΕΕ και υπό το πρίσμα των συστάσεων του ΟΟΣΑ, η ελληνική κυβέρνηση επανεξετάζει τις «εθνικές περιβαλλοντικές πολιτικές» μέσα από την οπτική του φύλου.

«Η διασφάλιση της ισότιμης συμμετοχής των γυναικών στη βιώσιμη ανάπτυξη δεν είναι μόνο δίκαιη, είναι επίσης περιβαλλοντικά, κοινωνικά και οικονομικά υπεύθυνη συμπεριφορά», σημείωσε η υφυπουργός Εργασίας, Μ. Συρεγγέλα, μιλώντας στην εκδήλωση, ντύνοντας ακόμα και με περιβαλλοντικό μανδύα τη δίψα του κεφαλαίου να εντάξει στην παραγωγή γυναικείο εργατικό δυναμικό, που σήμερα παραμένει σε μεγάλο ποσοστό αδρανές και δεν παράγει υπεραξία.

Στο ίδιο μήκος κύματος, ο υπουργός Εργασίας, Κ. Χατζηδάκης, έσπευσε να διαβεβαιώσει πως η «οικονομική ενδυνάμωση» των γυναικών, η αύξηση της συμμετοχής τους στην «πράσινη ανάπτυξη» και τις αντίστοιχες θέσεις εργασίας είναι βασική προτεραιότητα της κυβέρνησης. Στην κατεύθυνση αυτή, δήλωσε θερμός υποστηρικτής των «καλών πρακτικών» και προεξόφλησε την ενσωμάτωσή τους στην πολιτική των αρμόδιων υπουργείων.

Με αφετηρία τη διαπίστωση πως οι γυναίκες απασχολούνται συχνότερα σε θέσεις εργασίας με χαμηλές αμοιβές, καθώς και στον τομέα των υπηρεσιών, ο ΟΟΣΑ παρουσιάζει την αναμενόμενη άνοδο των «πράσινων» θέσεων εργασίας ως μια ευκαιρία για την «οικονομική ενδυνάμωσή» τους και την αύξηση της συμμετοχής τους στην «οικονομική δραστηριότητα».

Οι «ευκαιρίες» που διαβλέπει αφορούν εξειδικευμένα προγράμματα κατάρτισης για «πράσινες δεξιότητες», αλλά και οικονομικά κίνητρα για «πράσινες επιχειρήσεις» που ανήκουν σε γυναίκες και σχετίζονται με δραστηριότητες κυκλικής οικονομίας.

Ομως, όπως αποτυπώνεται στις «καλές πρακτικές» άλλων καπιταλιστικών κρατών που αλιεύει η έρευνα, πρόκειται για «ευέλικτες», κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας σε επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε τομείς όπως η διαχείριση των απορριμμάτων να προβάλλονται ως «ευκαιρία» για τις γυναίκες.

Για παράδειγμα, η πρωτοβουλία «Otro Tiempo, Otro Planeta» στην Ισπανία παρουσιάζεται ως ένα «κοινωνικά ευαίσθητο και καινοτόμο έργο» και απευθύνεται σε γυναίκες που διατρέχουν κίνδυνο κοινωνικού αποκλεισμού ή είναι θύματα βίας, παρέχοντάς τους «οικονομική ασφάλεια» μέσα από «την ευκαιρία να συμμετέχουν ενεργά σε μια οικονομική δραστηριότητα».

Ποια είναι η οικονομική αυτή δραστηριότητα; Οι γυναίκες συλλέγουν και μεταφέρουν χρησιμοποιημένο μαγειρικό λάδι και το ανακυκλώνουν. Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας εγκαθίστανται δοχεία σε κοινόχρηστους χώρους στα οποία συγκεντρώνεται το χρησιμοποιημένο μαγειρικό λάδι. Στη συνέχεια τα δοχεία αυτά συλλέγονται, προκειμένου το λάδι να ανακυκλωθεί και να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή βιοντίζελ και αντικαθίστανται με καθαρά.

Μάλιστα, η συγκεκριμένη δραστηριότητα προβάλλεται ως «φιλική» και «προνομιακή» για τις γυναίκες, με το επιχείρημα ότι «ακολουθεί την αρχή της ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής», έχει καθιερώσει «ευέλικτο» ωράριο εργασίας και δίνει τη δυνατότητα τηλεργασίας!

Ανάλογο ενδιαφέρον με αυτό του ΟΟΣΑ και της κυβέρνησης εκδηλώνεται από τους επιχειρηματικούς ομίλους. Είναι ενδεικτικό ότι ο ΣΕΒ έχει εντοπίσει 19 «πράσινα επαγγέλματα» και 31 επαγγέλματα που απαιτούν «πράσινες δεξιότητες».

Τα παραπάνω μεταφράζονται σε προγράμματα κατάρτισης και επανακατάρτισης στις «νέες δεξιότητες», «ενεργητικές πολιτικές» που μετατρέπουν τους ανέργους - μεταξύ άλλων και αυτούς που πλήττονται από την πολιτική της απολιγνιτοποίησης - σε πάμφθηνο επιδοτούμενο εργατικό δυναμικό.

Ο προβληματισμός των αστικών επιτελείων αναφορικά με τη συμμετοχή των γυναικών στην παραγωγική διαδικασία επεκτείνεται και στην ελλειμματική εκπροσώπησή τους σε τομείς υψηλής επιστημονικής ειδίκευσης, όπως αυτοί των Θετικών Επιστημών, της Τεχνολογίας, της Μηχανικής και των Μαθηματικών (STEM), της τεχνητής νοημοσύνης και της βιοτεχνολογίας.

Ετσι, οι στόχοι του Σχεδίου περιλαμβάνουν την ενίσχυση της εκπαίδευσης και κατάρτισης γυναικών στα σχετικά πεδία, καθώς και την προώθηση της γυναικείας επιχειρηματικότητας «στον τομέα των νέων τεχνολογιών, της έρευνας και της καινοτομίας».

Ηδη η κυβέρνηση έχει προχωρήσει στη δημιουργία του «Κέντρου Καινοτομίας για Γυναίκες - #GIL4W», με στόχο τη συνεργασία με «φορείς της αγοράς» για την προώθηση της έρευνας, της καινοτομίας και της επιχειρηματικότητας.

Ο ΟΟΣΑ συστήνει την πιο συγκεκριμένη στόχευση του Κέντρου στη συμμετοχή των γυναικών στην «οικολογική καινοτομία» και προτείνει για τον σκοπό αυτό την εισαγωγή μιας «πράσινης» κατεύθυνσης στον μελλοντικό του προγραμματισμό, εστιάζοντας σε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες και τομείς που σχετίζονται με το περιβάλλον.

Προκλητικές είναι οι διαπιστώσεις και οι προτάσεις που περιλαμβάνει η μελέτη του ΟΟΣΑ με στόχο την αντιμετώπιση της «ενεργειακής φτώχειας». Οι γυναίκες στην Ελλάδα, σύμφωνα με τον Οργανισμό, περνούν περισσότερο χρόνο στο σπίτι από ό,τι οι άνδρες και η κατανάλωση Ενέργειας εκ μέρους τους συνδέεται κυρίως με τη χρήση οικιακών συσκευών.

Με στόχο τη βελτίωση της ενεργειακής αποδοτικότητας των νοικοκυριών, ο ΟΟΣΑ παραπέμπει στην «καλή πρακτική» της ...σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στο Βέλγιο. Σε μια κοινή πρωτοβουλία η βελγική Υπηρεσία Κοινωνικής Πρόνοιας και η εταιρεία «Bosch» δίνουν τη δυνατότητα σε νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος να μισθώνουν, αντί να αγοράζουν, ενεργειακά αποδοτικές συσκευές, όπως πλυντήρια πιάτων, στεγνωτήρια και πλυντήρια ρούχων.

«Τα νοικοκυριά που διαφορετικά θα έπρεπε να βασίζονται σε ενεργειακά αναποτελεσματικές, μεταχειρισμένες συσκευές, έχουν πρόσβαση σε πιο βιώσιμες επιλογές», αναφέρει ο Οργανισμός. Παράλληλα, εξασφαλίζει πωλήσεις και κέρδη για την εταιρεία από το υστέρημα των νοικοκυριών που τρέμουν μπροστά στους λογαριασμούς του ρεύματος. Σύμφωνα πάντως με τον ΟΟΣΑ, αυτός ο τύπος παρέμβασης «βελτιώνει τις οικιακές εργασίες των γυναικών» και μπορεί επίσης να βοηθήσει «στη μείωση των συναισθημάτων ενοχής για το οικολογικό τους αποτύπωμα»...

Οι γυναίκες της βιοπάλης έχουν πολλούς και σοβαρούς λόγους να γυρίσουν την πλάτη στα παραμύθια της «πράσινης ανάπτυξης». Η συγκεκριμένη στρατηγική της ΕΕ και των κυβερνήσεων έχει βάλει τη σφραγίδα της στην εκτίναξη του κόστους του ρεύματος και των καυσίμων.

Οι «πράσινες επενδύσεις» έχουν το δικό τους μερίδιο στην καταστροφή του περιβάλλοντος και της υγείας των λαών. Οι «πράσινες» θέσεις εργασίας κόβονται και ράβονται στα μέτρα των επιχειρηματικών ομίλων για περισσότερη «ευελιξία», με στόχο την κερδοφορία τους. Οι «πράσινες» ανησυχίες κυβερνήσεων και επενδυτών ακολουθούν τη λογική του «κόστους - οφέλους» που στερεί από τον λαό τα απαραίτητα έργα αντιπλημμυρικής, αντισεισμικής, αντιπυρικής προστασίας.