«Εφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 93 ετών ο Βαγγέλης Μαλκογιώργος, ΕΠΟΝίτης και ανθυπολοχαγός του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Η κηδεία του έγινε την Παρασκευή 2 Σεπτέμβρη στο ορεινό χωριό Γαρδίκι Φθιώτιδας, τόπο καταγωγής της οικογένειάς του. Παρευρέθηκε αντιπροσωπεία της ΤΕ Φθιώτιδας του ΚΚΕ.

Ο Βαγγέλης Μαλκογιώργος γεννήθηκε στις 5/4/1929. Ηταν ένα από τα έξι παιδιά της οικογένειας του κομμουνιστή Αλέκου Μαλκογιώργου. Μιας οικογένειας ολοκληρωτικά δοσμένης στον αγώνα για να ζήσει ο λαός καλύτερα και η οποία γνώρισε διώξεις, φυλακίσεις, εξορίες και θάνατο.

Βγήκε στο βουνό με τον Δημοκρατικό Στρατό τον Γενάρη του 1947, «μη αντέχοντας να τρώει άλλο ξύλο κάθε φορά που οι συμμορίες και ο στρατός πέρναγαν από το χωριό», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο ίδιος στο βιβλίο του «Μαρτυρία ενός αγωνιστή του ΔΣΕ».

Συμμετείχε σε δεκάδες μάχες και επιχειρήσεις που έδωσε το Αρχηγείο Ρούμελης. Τον Οκτώβρη του 1947 συμμετείχε στη μεγάλη πορεία προς τον Γράμμο. Επιλέχθηκε για τη Σχολή Ανθυπολοχαγών του ΚΓΑΝΕ, με την οποία πήρε μέρος μεταξύ άλλων στην κατάληψη της Καρδίτσας και του Καρπενησίου. Επεσε στα χέρια των διωκτών του στις αρχές Ιουνίου 1949, για να γνωρίσει διώξεις, στρατοδικεία, φυλακίσεις και εξορίες, ενώ συνελήφθη και εξορίστηκε και το 1967 από τη χούντα των συνταγματαρχών.

Η συμμετοχή της οικογένειάς του στους αγώνες του λαού ακολούθησε τον Βαγγέλη Μαλκογιώργο σε όλη την πορεία της ζωής του. Στον ένοπλο ταξικό αγώνα 1946-'49 σκοτώθηκαν τα δύο του αδέρφια Κώστας και Δημήτρης, ενώ ο αδερφός του Βασίλης και ο πατέρας του Αλέκος κατάφεραν να περάσουν με τις τελευταίες ομάδες ανταρτών τα σύνορα και να εγκατασταθούν τελικά στην Πολωνία. Παρά τις διώξεις του αστικού κράτους, εργαζόμενος σκληρά ως οικοδόμος, πλακάς και μαραγκός, στην Αθήνα όπου ζούσε, έφτιαξε τη δική του οικογένεια, αποκτώντας μία κόρη και δύο εγγόνια.