Τη σύμπραξη των «προοδευτικών» δυνάμεων, που θα φρενάρει τάχα την άνοδο της ακροδεξιάς, ξαναζεσταίνει ο ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών. Μόνο που αυτός ο δρόμος είναι περπατημένος σε μια σειρά χώρες και το αποτέλεσμα το έχει δοκιμάσει ο λαός. Στη Γαλλία, για παράδειγμα, η σύμπραξη των σοσιαλδημοκρατικών - «προοδευτικών» δυνάμεων στις βουλευτικές εκλογές δεν εμπόδισε την Λεπέν να τετραπλασιάσει τους βουλευτές της. Αντίστοιχα στην Ισπανία, όπου η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση Σάντσεθ στηρίζεται και από άλλα «προοδευτικά» κόμματα, το ακροδεξιό «Vox» διατηρεί 52 βουλευτικές έδρες και συμμετέχει ήδη σε μια περιφερειακή κυβέρνηση. Στη Σουηδία, η εκλογική νίκη της ακροδεξιάς ήρθε μετά από πολλά χρόνια σοσιαλδημοκρατικής διακυβέρνησης. Οσο για την Ιταλία, τα προηγούμενα χρόνια ο λαός έζησε όλες τις παραλλαγές στην αστική διαχείριση, με φιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις, «κυβερνήσεις τεχνοκρατών» με στήριξη και από τα κόμματα του λεγόμενου «προοδευτικού χώρου». «Ολοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη», λέει η παροιμία, και ταιριάζει γάντι στις αστικές κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων, που κλιμακώνουν την αντιλαϊκή επίθεση και τα αδιέξοδα για τον λαό. Πάνω σ' αυτό το έδαφος, αλλά και σ' αυτό του αντικομμουνισμού που βαθαίνει στην ΕΕ, η ακροδεξιά όχι μόνο δεν περιορίστηκε αλλά στις σημερινές συνθήκες, με τη λαϊκή δυσαρέσκεια και τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς να οξύνονται, αναδεικνύεται μέχρι και σε πρώτη κυβερνητική επιλογή για την αστική τάξη σε μια σειρά χώρες.