Σε μείωση των πραγματικών αποδοχών των μισθωτών οδηγούν οι αξιώσεις των εργοδοτικών οργανώσεων για την υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, που διατύπωσαν στη χτεσινή συνάντηση με την αντιπροσωπεία της ΓΣΕΕ. Οι εργοδότες απαιτούν μείωση κατά 50% και πλέον του κόστους των υπερωριών, «αυξήσεις» στο ύψος του πληθωρισμού και διετή σύμβαση εργασίας. Εντονη ήταν η αντίδραση της Δημοκρατικής Αγωνιστικής Συνεργασίας που καταγγέλλει την προκλητικότητα του ΣΕΒ, αλλά και την απαράδεκτη τακτική της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και καλεί τους εργαζόμενους να παλέψουν για την υπεράσπιση και διεύρυνση των μισθολογικών, εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων τους.

Η προκλητικότητα του ΣΕΒ και των ηγεσιών της ΓΣΕΒΕΕ και της ΕΣΕΕ δεν ήρθε ως κεραυνός εν αιθρία, αναπτύσσεται στο έδαφος της συμβιβαστικής λογικής της πλειοψηφίας της Συνομοσπονδίας, αλλά και της γενικότερης αποδοχής των αξιώσεων του κεφαλαίου, όπως εκφράστηκε και στην περίπτωση των μέτρων για την Κοινωνική Ασφάλιση.

Γίνεται πλέον καθαρό ότι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μπαίνουν ωμά μόνο οι απαιτήσεις των εργοδοτών. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, εκλιπαρώντας για κάποια ψίχουλα της «κοινωνικής σύγκλισης», στρώνει το έδαφος σε όλο και πιο αντεργατικές αξιώσεις από τους εργοδότες. Συγκεκριμένα, στη χτεσινή τρίτη συνάντηση για την ΕΓΣΣΕ, οι εργοδοτικές οργανώσεις ζήτησαν οι αυξήσεις να μην ξεπεράσουν το 4,8%, στο οποίο όμως περιλαμβάνουν και το 1,1% που είναι υποχρεωμένοι να δώσουν από την προηγούμενη σύμβαση, εξαιτίας της απόκλισης του πληθωρισμού. Ετσι η πραγματική «αύξηση» είναι 3,7%, από το οποίο αν αφαιρέσουμε και το ποσοστό απόκλισης του πληθωρισμού (0,5%) της σύμβασης του 2000 - που ήδη το έχει εγκαταλείψει η πλειοψηφία - τότε αυτό το 4,8% διαμορφώνεται στο 3,2%. Δηλαδή όσο περίπου υπολογίζεται ότι θα κινηθεί ο πληθωρισμός το 2002!

Ομως η μεγάλη επίθεση στις αποδοχές των εργαζομένων γίνεται μέσω του περίφημου «39ωρου» που ζητάει ο ΣΕΒ και προωθεί και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Οι εργοδότες για να αποδεχτούν το «39ωρο» ζητούν μείωση του κόστους των υπερωριών από 50% που είναι σήμερα στο 25% και αύξηση της ιδιόρρυθμης υπερωριακής απασχόλησης από 3 ώρες την εβδομάδα στις 5 ώρες. Με την αύξηση του δικαιώματος στην υπερωριακή απασχόληση, οι εργοδότες πετυχαίνουν σε πολλές περιπτώσεις ακόμα μεγαλύτερη μείωση του κόστους, αφού πέρα από κάποιο όριο ωρών η υπερωρία αυξάνεται κατά 75% και στην περίπτωση των παράνομων υπερωριών κατά 150%.

Και το «κερασάκι» στην τούρτα της πρόκλησης: Την 40ή ώρα, την οποία υποτίθεται μειώνουν, θέλουν να την αμείβουν με ωρομίσθιο, χωρίς καμιά προσαύξηση ή να τη δίνουν σε άδεια..! Δεν πρόκειται απλά για ένα «39ωρο μαϊμού». Πρόκειται για μια προκλητική παγίδα, που αυξάνει το χρόνο απασχόλησης, μειώνοντας ταυτόχρονα τις αποδοχές των εργαζομένων. Ιδιαίτερα σε κλάδους και επιχειρήσεις, όπου οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να συμπληρώνουν τους πενιχρούς μισθούς τους με κάποιες ώρες υπερωριών θα δουν τις αποδοχές τους να μειώνονται. Επιπλέον, οι εργοδότες θα προτιμούν να απασχολούν υπερωριακά τους εργαζόμενους παρά να κάνουν νέες προσλήψεις, γεγονός που θα έχει σοβαρές επιπτώσεις και στην απασχόληση.

Μάλιστα οι εργοδοτικές οργανώσεις ζητούν να υπογράψουν διετή σύμβαση για την οποία η «αύξηση» που δίνουν είναι 0,5% πάνω από τον πληθωρισμό. Χαρακτηριστικό της στάσης του ΣΕΒ είναι και η απάντηση που έδωσε ο πρόεδρός του Ο. Κυριακόπουλος, στο σχόλιο ότι δε δίνουν ούτε μια μονάδα πάνω από τον πληθωρισμό, όπως γινόταν στο παρελθόν. «Το 1% το είχαμε όταν ο πληθωρισμός ήταν 10% και 12%...».

Και όμως όλες αυτές τις αντιδραστικές αξιώσεις η πλειοψηφία όχι μόνο τις συζητά, αλλά επιδιώκει συμφωνία, εγκαταλείποντας τα δίκαια των εργαζομένων και ψελλίζοντας για την ανάγκη «κοινωνικής σύγκλισης». Οπως μάλιστα άφησε να εννοηθεί ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Χρ. Πολυζωγόπουλος, οι «διαφωνίες» εστιάζονται στο αν το «39ωρο» απάτη εφαρμοστεί «μέσα στο 2003» ή την 1/1/2004, όπως επιθυμούν οι εργοδότες και στον αν το ποσοστό της αύξησης θα είναι μισή μονάδα παραπάνω.

Μπροστά σε αυτή τη διπλή πρόκληση, οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλη επιλογή από την οργάνωση της πάλης τους και τη διεκδίκηση των δικών τους αιτημάτων. Αποφασιστικό βήμα σε αυτή την κατεύθυνση θα είναι η συμμετοχή τους στην απεργία στις 3 Απρίλη που ήδη έχουν αποφασίσει μια σειρά ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα.

Η επόμενη συνάντηση ΓΣΕΕ και εργοδοτικών οργανώσεων ορίστηκε για τις 21 Μάρτη.