Το σύστημα που ζούμε και θρέφεται από την εκμετάλλευση του λαού, ο καπιταλισμός, έχει παράγωγά του τον πόλεμο, τη φτώχεια, την ανασφάλεια, την ανεργία, την αποξένωση, τα αδιέξοδα. Η αποθέωση του «ατομισμού» αποτελεί κυριολεκτικά ένα «θερμοκήπιο» επιδείνωσης της ψυχικής υγείας. Στις σύγχρονες αστικές κοινωνίες το άτομο βρίσκεται αντιμέτωπο με την πολύμορφη βία ενός συστήματος που έχει σαπίσει, μια βία καθημερινή, που έχει πολλές και αθέατες πλευρές, οι οποίες φθείρουν την ψυχική υγεία του λαού. Η βία του κεφαλαίου απέναντι στη μισθωτή εργασία επιβάλλεται πρώτα απ' όλα μέσα από τον οικονομικό καταναγκασμό, που καταδικάζει τους εργαζόμενους να ζουν και να δουλεύουν για τα κέρδη των λίγων. Αυτός είναι και ο λόγος που πολύ μεγάλος αριθμός ερευνών καταδεικνύει ότι οι δυσμενείς ψυχικές επιπτώσεις έχουν σαφή ταξικό χαρακτήρα, αφορούν κατά βάση την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Η αποξένωση που χαρακτηρίζει όλες τις σύγχρονες μητροπόλεις του καπιταλισμού τείνει να πάρει ακραίες και εξαιρετικά απειλητικές διαστάσεις. Στις λαϊκές δυνάμεις κυριαρχεί ένα αίσθημα πνιγμού, που συνδυάζεται με την ψυχική ασφυξία και τον φόβο που απορρέει από την αναγκαστική έλλειψη διαπροσωπικών σχέσεων, τη διάρρηξη των κοινωνικών δεσμών.

Τα εκτεταμένα προβλήματα που καταγράφονται και η ανησυχητική τους έκφραση στις νεότερες ηλικίες πρέπει να σημάνουν συναγερμό. Ενδεικτικά, κατά την περίοδο 2020-2021, εν μέσω πανδημίας, τα προβλήματα ψυχικής υγείας μεταξύ νέων ηλικίας 15-24 ετών έχουν τουλάχιστον διπλασιαστεί, ενώ η αυτοκτονία είναι η δεύτερη κύρια αιτία θανάτου μεταξύ των νέων στην Ευρώπη. Εφιαλτικά είναι τα αντίστοιχα στοιχεία γύρω από το φαινόμενο της βίας κατά των γυναικών και αυτό των εξαρτήσεων.

Το ΚΚΕ επισημαίνει ότι σε αυτό το εκμεταλλευτικό σύστημα, με τα απάνθρωπα στοιχεία που το χαρακτηρίζουν, αφενός η ψυχική υγεία του λαού υπονομεύεται και επιδεινώνεται και αφετέρου η αντιμετώπισή της θεωρείται «κόστος» για το αστικό κράτος, τους επιχειρηματικούς ομίλους και τις αστικές κυβερνήσεις. Σε συνθήκες μάλιστα που απαιτείται μεγαλύτερη ειδίκευση της εργασίας, συνδυασμός πνευματικής και χειρωνακτικής εργασίας, τα ψυχικά νοσήματα αποκτούν μεγαλύτερη σημασία σε σχέση με το παρελθόν για την αποκατάσταση της εργατικής δύναμης.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση επισημαίνει ότι το συνολικό κόστος της κακής ψυχικής υγείας υπερβαίνει το 4% του ΑΕΠ (πάνω από 600 δισ. ευρώ) στις 28 χώρες της ΕΕ. Ταυτόχρονα αναφέρουν ότι οι εξειδικευμένες υπηρεσίες ψυχικής υγείας καλής ποιότητας είναι «δαπανηρές». Με άλλα λόγια, παίρνουν μέτρα ώστε η εργατική τάξη να παραμείνει λειτουργική και... ικανή να ξεζουμίζεται.

Στη χώρα μας όλες οι κυβερνήσεις με αλλεπάλληλες ψυχιατρικές μεταρρυθμίσεις με τον φερετζέ της «αποασυλοποίησης», της «καταπολέμησης του στίγματος» και του «κοινωνικού αποκλεισμού», οδήγησαν στη συρρίκνωση των κρατικών κοινοτικών δομών ψυχικής υγείας και δομών ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης, στην όξυνση των ελλείψεων και της υποβάθμισης στην παροχή υπηρεσιών ψυχικής υγείας, στη μεγαλύτερη εμπλοκή των κάθε λογής ιδιωτικών επιχειρήσεων, συνεταιρισμών, ΜΚΟ, ΑΜΚΕ, «πρωτοβουλιών» και άλλων «φιλάνθρωπων» και εν τέλει στην αύξηση των ατόμων με ψυχικές διαταραχές. Οι περισσότεροι νομοί δεν διαθέτουν δημόσιες ψυχιατρικές κλίνες. Τα δημόσια ψυχιατρικά νοσοκομεία όσο και οι ψυχιατρικές κλινικές έχουν μετατραπεί σε αποθήκες ψυχών, με τους ασθενείς να νοσηλεύονται σε χώρους που προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Το ΚΚΕ έχει τα μάτια του ορθάνοιχτα στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός στο σύνολο της ζωής του και που ευθύνονται καίρια για τη διογκούμενη αύξηση των ψυχικών διαταραχών.

Απευθύνεται στους εργαζόμενους, στους βιοπαλαιστές επαγγελματίες και αγρότες, στις γυναίκες και τους νέους, σε όλο τον λαό για συμπόρευση και αγώνα για αποκλειστικά δημόσιες δομές ψυχικής υγείας, πλήρως στελεχωμένες, με μόνιμο προσωπικό όλων των ειδικοτήτων, με υπηρεσίες δωρεάν και με κύριο προσανατολισμό την πρόληψη, σύμφωνα με τις σύγχρονες επιστημονικές και τεχνολογικές δυνατότητες.

Απευθύνεται στους υγειονομικούς, που διαθέτουν την επιστημονική γνώση και συμβάλλουν για την πρόληψη, τη θεραπεία και την αποκατάσταση της ψυχικής υγείας, να προβληματιστούν πόσο διαφορετική θα ήταν η αποτελεσματικότητα του «όπλου» που διαθέτουν, στο πλαίσιο μιας κοινωνίας και οικονομίας που κριτήριο της ανάπτυξής της θα είναι η ικανοποίηση των διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών.

Στην κοινωνία που η Υγεία είναι το ύψιστο κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα, η ουσιαστική πρόληψη των ψυχικών διαταραχών και η ψυχική υγεία και ισορροπία του πληθυσμού αποτελούν πραγματική προτεραιότητα.