«Οι λαοί πιστεύουν πιότερο τ' αυτιά τους, παρά τα μάτια τους» γράφει ο Κώστας Βάρναλης. Κάπως έτσι η κυβέρνηση, ενόψει και των εκλογών, διαφημίζει και εκθειάζει το έργο της, βάζοντας όμως και μια «υποσημείωση». Οπως αυτή του κυβερνητικού εκπροσώπου, ότι «οι μεγάλες αλλαγές και βελτιώσεις δεν έγιναν πάντοτε όσο αισθητές θα μπορούσαν, όσο αισθητές θα τους άξιζε, γιατί τις θόλωσαν συχνά τα μεγάλα προβλήματα που επισώρευσαν οι διεθνείς κρίσεις». Γνωρίζουν βέβαια και οι ίδιοι ότι περιγράφουν μια «μαγική εικόνα», που σε καμιά περίπτωση δεν ισχύει για τα λαϊκά στρώματα, παρά μόνο για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Γι' αυτό παραπέμπουν στη νέα χρονιά, καλλιεργώντας εκ νέου αναμονή για καλύτερες μέρες που θα έρθουν κάποτε, αλλά πάντα κάτι τις πάει παραπίσω, χωρίς γι' αυτό να φταίει η κυβέρνηση: Αλλοτε η πανδημία και η διαχείρισή της, άλλοτε η οικονομική κρίση, άλλοτε ο πόλεμος και τόσα άλλα, που μόνο «έκτακτα φαινόμενα» δεν είναι, αλλά επαναλαμβανόμενα αδιέξοδα στην «κανονικότητα» του καπιταλισμού. Τώρα μάλιστα στρώνουν το έδαφος για να πληρώσει ο λαός και τη νέα κρίση, αξιοποιώντας τις προβλέψεις των αστικών επιτελείων και οργανισμών, όπως του ΔΝΤ, που μιλάει για μια «δύσκολη χρονιά». Καλύτερες μέρες οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα μπορούν να δουν μόνο όταν εμπιστευτούν τη δική τους δύναμη και την αξιοποιήσουν σε όλες τις μάχες του επόμενου διαστήματος, απέναντι στα κελεύσματα για «αναμονή» και στις χρεοκοπημένες δεσμεύσεις των κάθε λογής «σωτήρων».