Με πλήθος ενεργειών και εκδηλώσεων, από επισκέψεις στελεχών της κυβέρνησης στα ναυπηγεία, μέχρι κάλαντα που φέρνουν «γιορτινές νότες αισιοδοξίας» στους εργαζόμενους και ταυτόχρονα τόνους μελανιού για να πειστεί ο λαός για τα μεγάλα οικονομικά οφέλη που θα έχει η ελληνική οικονομία από τα ναυπηγεία, τη στήριξη από τους Eλληνες εφοπλιστές, τις νέες θέσεις εργασίας που θα δώσουν «ώθηση» στην οικονομία. Μάλιστα, κύριο προπαγανδιστικό ρόλο είχαν τα 2.000 ευρώ που δόθηκαν στους εργαζόμενους τις προηγούμενες μέρες, «η πρώτη πληρωμή», όπως την αποκάλεσε ο Αδωνις Γεωργιάδης. Μερικοί αρθρογράφοι βλέπουν μάλιστα το ΚΚΕ να στέκεται δήθεν με «αμηχανία» μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις! Ωστόσο, η ίδια η ζωή έρχεται να αποδείξει ποιος είπε την αλήθεια στους εργαζόμενους.

Από παλιότερη επίσκεψη του ΚΚΕ στα Ναυπηγεία Ελευσίνας

Η νέα εργοδοσία όφειλε τουλάχιστον να καταβάλει το υπόλοιπο 30% του μισθού, να τηρήσει δηλαδή την εργοστασιακή σύμβαση, όμως δεν το κάνει! Οπως είχε προβλέψει το ΚΚΕ, το ναυπηγείο μετατρέπεται σε ειδική οικονομική ζώνη, δηλαδή ζώνη με χαμηλό «εργατικό κόστος», «ελαστικές» εργασιακές σχέσεις, ειδικό φορολογικό και ειδικό νομικό καθεστώς. Η νέα εργοδοσία θέλει να καθιερώσει νέες εργασιακές σχέσεις, όπως άλλωστε έκανε και στην περίπτωση των Ναυπηγείων της Σύρου, όπου σχεδόν όλοι οι εργαζόμενοι είναι πλέον εργολαβικοί, πληρώνονται με την ώρα, χωρίς Συλλογική Σύμβαση και οι οποίοι έφτασαν στο σημείο να περιμένουν κάθε μήνα sms για το αν θα δουλέψουν τον επόμενο. Με δυο λόγια, η νέα σελίδα που έφερε η ΟΝΕΧ είναι το καθεστώς της εργασιακής γαλέρας.

Σε αυτό έρχονται να προστεθούν και οι συνθήκες δουλειάς, με ελλιπή μέτρα για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων. Ο εμπορικός τομέας των ναυπηγείων είναι παροπλισμένος και απαξιωμένος εδώ και χρόνια. Οι υποδομές χρειάζονται άμεση συνολική συντήρηση και επισκευές. Κάθε μέρα που περνάει και δεν παίρνονται μέτρα για την ασφάλεια των εργαζομένων, ο κίνδυνος ενός σοβαρού εργατικού «ατυχήματος» γίνεται ολοένα και πιο ορατός.

Οσο για τα δεδουλευμένα των προηγούμενων χρόνων; Δεν έχουν αποζημιωθεί ακόμη και κανείς κυβερνητικός παράγοντας ούτε η εργοδοσία λέει τι θα γίνει με αυτά. Αλλωστε, η ίδια η συμφωνία προέβλεπε την πρώτη μεγάλη απώλεια: Οτι τα δεδουλευμένα ενός χρόνου παραγράφονται οριστικά, το 70% από τα υπόλοιπα θα δοθεί αφού ολοκληρωθούν οι μεταβιβάσεις προς τον νέο επενδυτή, χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένη χρονική δέσμευση, δηλαδή μπορεί να τα πάρουν σε δύο χρόνια, με τον πληθωρισμό να «τρέχει» και να τα «κουρεύει» συνεχώς. Συνολικά οι απαιτήσεις των εργαζομένων εξομοιώνονται στην ουσία με αυτές των υπόλοιπων πιστωτών και χάνεται η προτεραιότητά τους. Μάλιστα, λίγους μήνες πριν η κυβέρνηση «κούρεψε» κατά 95% τα χρέη προς Δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία. Οσο για τα 2.000 ευρώ που δόθηκαν εφάπαξ σε κάθε εργαζόμενο βαφτίστηκαν ως ...«Δώρο Χριστουγέννων». Και μένουν φυσικά οι εργαζόμενοι (στους οποίους οφείλονται χιλιάδες ευρώ στον καθένα από τα προηγούμενα χρόνια) χωρίς την καταβολή του πραγματικού Δώρου Χριστουγέννων και του επιδόματος αδείας.

Η ίδια η πραγματικότητα έρχεται να σμπαραλιάσει την όμορφη εικόνα που θέλει να προβάλει η κυβέρνηση και από κοντά της και ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι δυο τους ανταγωνίζονται ποιος έχει συμβάλει περισσότερο, ο ένας χαιρετίζει τον άλλο για τη μεγάλη συμβολή του καθενός, και την ίδια στιγμή οι εργαζόμενοι βρίσκονται στον «αέρα», τόσο όσον αφορά τα δεδουλευμένα όσο και τα συνολικότερα εργασιακά τους δικαιώματα. Φυσικά, το παράδειγμα της σύμπλευσης ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ στο ζήτημα των ναυπηγείων δεν είναι τυχαίο. Απορρέει από την ουσιαστική συμφωνία τους στις στρατηγικές επιλογές της εγχώριας άρχουσας τάξης, η οποία επιχειρεί να τσακίσει τα δικαιώματα των εργαζομένων για να αναβαθμίσει τη θέση της στον διεθνή ανταγωνισμό. Από κοινού προωθούν τα σχέδια του ΝΑΤΟ και τις δεσμεύσεις της ΕΕ, ενώ διαγκωνίζονται για το ποιος μπορεί να διασφαλίσει μεγαλύτερα ανταλλάγματα για τους εγχώριους μονοπωλιακούς ομίλους.

Η επίλυση του θέματος των Ναυπηγείων Ελευσίνας, το «στοίχημα της κυβέρνησης και του υπουργού», το «πιο δύσκολο πράγμα» στην πολιτική του σταδιοδρομία, όπως λέει ο ίδιος ο Αδωνις Γεωργιάδης, έρχεται να φωτίσει ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να επιλέγουν αυτό που φαίνεται κάθε φορά ως το μικρότερο κακό, γιατί το αποτέλεσμα θα είναι τα πράγματα να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο.

Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που μπορεί να κοιτάζει τους εργαζόμενους στα μάτια, γιατί οι δυνάμεις του από την πρώτη στιγμή έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν με απόλυτη συνέπεια τη μάχη για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων στα Ναυπηγεία. Πάλεψαν με όλους τους τρόπους να αναδειχθούν οι αντεργατικές προβλέψεις του νομοσχεδίου και να οργανωθεί η πάλη του λαού, αφού οι προβλέψεις του νομοσχεδίου δεν αφορούν μόνο τους εργαζόμενους στα Ναυπηγεία αλλά συνολικά τους κατοίκους της Δυτικής Αττικής και τους βιομηχανικούς εργάτες όλης της Ελλάδας. Οι ίδιες οι εξελίξεις, η κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι επιβεβαιώνουν την ορθότητα της στάσης του ΚΚΕ που εκφράστηκε και μέσα στη Βουλή με την καταψήφιση του νομοσχεδίου.

Το ΚΚΕ καλεί τους εργάτες των Ναυπηγείων να βγάλουν συμπεράσματα από αυτήν την κατάσταση. Να μη σκύψουν το κεφάλι. Να μην ανεχθούν να τους δουλεύουν και να τους παρουσιάζουν τη νύχτα σαν μέρα. Να απορρίψουν και τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ που τους θέλουν να λένε κι «ευχαριστώ» που τους έχουν δεσμεύσει τη ζωή και το μεροκάματο. Να παλέψουν για την πληρωμή όλων των δεδουλευμένων χωρίς αστερίσκους, για τη διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας, για μόνιμη και σταθερή δουλειά με 8ωρο - 5ήμερο - 40ωρο, για επαρκή μέτρα υγείας και ασφάλειας.

Να συμπορευτούν με το ΚΚΕ και να παλέψουν για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων τους σήμερα και για να ανοίξει ο δρόμος της ανατροπής, για να ζήσει ο λαός καλύτερα, να γίνει πρωταγωνιστής των εξελίξεων και να πάρει ο ίδιος το τιμόνι της εξουσίας. Να παλέψουν για τη μοναδική ρεαλιστική διέξοδο για τις ανάγκες τους, την κοινωνικοποιημένη παραγωγή στο πλαίσιο της οποίας θα λειτουργεί και η ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Η οργάνωση και κλιμάκωση αυτών των αγώνων σήμερα και η ισχυροποίηση του ΚΚΕ στα Ναυπηγεία, σε κάθε κλάδο της οικονομίας και κάθε γειτονιά, θα κρίνουν το αύριο. Αυτή είναι και η καλύτερη απάντηση στα δύσκολα που είναι μπροστά μας.