Η ληστρική συμπεριφορά των τραπεζών απέναντι στους πελάτες τους, κυρίως τους δανειολήπτες, παίρνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις, τέτοιες που απεικονίζονται και στην ετήσια έκθεση πεπραγμένων του «Τραπεζικού Μεσολαβητή». Ο συγκεκριμένος Οργανισμός, που υποτίθεται πως μεσολαβεί ανάμεσα στις τράπεζες και στους πελάτες τους, δέχτηκε μέσα στο 2001 4.000 τηλεφωνικές διαμαρτυρίες (κατά μέσο όρο περίπου 16 τη μέρα), ενώ οι γραπτές διαμαρτυρίες σχεδόν διπλασιάστηκαν, φτάνοντας τις 618. Να σημειωθεί ότι ο λεγόμενος Τραπεζικός Μεσολαβητής έχει συσταθεί από την Ενωση Ελληνικών Τραπεζών, κατά συνέπεια έρχεται να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του τραπεζικού κεφαλαίου στο σύνολό του και όχι τις ανάγκες των δανειοληπτών. Αλλωστε, πολλά από τα παράπονα που διατυπώνουν τα θύματα των τραπεζών είναι εκτός κανονισμού λειτουργίας του «Τραπεζικού Μεσολαβητή» και σαν τέτοια πετιούνται στο καλάθι των αχρήστων, χωρίς περαιτέρω εξέταση. Από την ταξινόμηση, όπως την κάνει ο «Τραπεζικός Μεσολαβητής», προκύπτουν τα εξής:

Πιστωτικές κάρτες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο «Τραπεζικός Μεσολαβητής» παραδέχεται ότι «εκτός αρμοδιότητάς του είναι το ύψος των επιτοκίων και των διαφόρων προμηθειών καθώς και η πιεστική συμπεριφορά των εταιριών είσπραξης ληξιπρόθεσμων χρεών». Οι τελευταίες είναι το νέο «φρούτο» της εποχής και αναλαμβάνουν για λογαριασμό των τραπεζών να εισπράξουν τα χρέη που βάζουν οι τράπεζες. Κατά τα λοιπά, τα παράπονα αφορούν στην παράνομη χρήση καρτών μετά από απώλεια ή κλοπή, για την οποία συνιστάται η «λήψη μέτρων σχετικά με την τήρηση των υποχρεώσεων των συμβεβλημένων επιχειρήσεων». Τα παράπονα για πιστωτικές κάρτες είναι τα περισσότερα από κάθε άλλη κατηγορία «εντός κανονισμού λειτουργίας» του «Τραπεζικού Μεσολαβητή» (41,9% στο σύνολο των παραπόνων).

Δάνεια. «Εκτός αντικειμένου» είναι, σύμφωνα με την έκθεση, «αίτια που σχετίζονται με την επιχειρηματική πολιτική των τραπεζών, όπως το ύψος των επιτοκίων και προμηθειών και ρύθμιση χρεών σε καθυστέρηση». Είναι φανερό πως τα παράπονα για τα πανωτόκια πετιούνται στο καλάθι των αχρήστων παρά το γεγονός της υποτιθέμενης νομοθετικής ρύθμισης που έκανε η κυβέρνηση. Κατά τα λοιπά, σύμφωνα με την έκθεση, τα περισσότερα παράπονα της κατηγορίας οφείλονται «στην ανεπαρκή ενημέρωση των δανειοληπτών».

Καταθέσεις. Οι έγγραφες διαμαρτυρίες που εξετάστηκαν αφορούν κυρίως στη ληστρική πρακτική των τραπεζών: Επιβάρυνση λογαριασμών με έξοδα τήρησης ή το άτοκο των καταθέσεων κάτω από ένα ορισμένο ύψος. Διόρθωση «εσφαλμένων εγγραφών» σε λογαριασμούς ταμιευτηρίου χωρίς προηγούμενη έγκριση των καταθετών. Ελλιπής ενημέρωση σχετικά με την απόδοση των λεγόμενων μεικτών καταθετικών-επενδυτικών προϊόντων. Πρόκειται για τα διάφορα υποτιθέμενα υψηλά επιτόκια που διαφημίζουν οι τράπεζες, τα οποία ενέχουν πολλούς κινδύνους καθώς σχετίζονται με τον τζόγο στα χρηματιστήρια.