Να στελεχωθεί επαρκώς το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) και να προχωρήσει σε μαζικούς, ολοκληρωμένους ελέγχους σε όλους τους δήμους και ειδικότερα στους τομείς που χρειάζεται εκπαίδευση, απαίτησε ο Χρήστος Κατσώτης, βουλευτής του ΚΚΕ, με την Επίκαιρη Ερώτηση που συζητήθηκε την περασμένη Παρασκευή στη Βουλή και κατατέθηκε με αφορμή τον τραγικό θάνατο της ανασφάλιστης εργάτριας του δήμου Ξυλοκάστρου - Ευρωστίνης την ώρα που δούλευε στο απορριμματοφόρο.

«Δεν μπορεί να φεύγει ένας πατέρας και μία μάνα για να πάει να μαζέψει τα σκουπίδια και να μην ξέρει αν θα γυρίσει πίσω στα παιδιά του», ανέφερε ο Χρήστος Κατσώτης, αναδεικνύοντας την εγκληματική πρακτική να δουλεύουν εργαζόμενοι χωρίς σύμβαση και ανασφάλιστοι και μάλιστα σε κρατικό φορέα, κάτι για το οποίο πρέπει να αποδοθούν ευθύνες. Ομως, όπως φαίνεται μέχρι τώρα, αυτές δεν αποδίδονται.

Οπως σημείωσε, η εργαζόμενη ήταν αδήλωτη και ανασφάλιστη. «Η δημοτική αρχή για να προσδώσει νομιμοφάνεια στην αισχρή και αντεργατική πρακτική της ανάρτησε στη "ΔΙΑΥΓΕΙΑ" λίγες ώρες αργότερα, αφού είχε σκοτωθεί η γυναίκα, απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου που προκηρύσσει τέσσερις θέσεις για προσλήψεις λίγων ημερών» και αμέσως μετά «ανάρτησε απόφαση πραγματοποίησης αυτών των προσλήψεων». Ενέργειες με τις οποίες η δημοτική αρχή παραδέχεται ουσιαστικά, εκτός των άλλων, ότι άλλοι τρεις εργαζόμενοι, πέρα από την άτυχη γυναίκα, δούλευαν χωρίς να έχουν καμία εργασιακή σχέση με τον δήμο.

Ανέδειξε πως με ευθύνη διαχρονικά των κυβερνήσεων και των δημοτικών αρχών που πειθήνια εφαρμόζουν την αντιλαϊκή πολιτική τους, οι συνθήκες εργασίας των εργαζομένων στους δήμους είναι τραγικές. Υπάρχουν οχήματα παλιά και επικίνδυνα, χωρίς φώτα και με σκισμένα ελαστικά. Τα μέσα ατομικής προστασίας που δίνονται είναι ελλιπή και δίνονται με το σταγονόμετρο. Δεν υπάρχουν τεχνικοί Ασφάλειας στους περισσότερους περιφερειακούς δήμους, με αποτέλεσμα να μη γίνεται καμία εκπαίδευση στο προσωπικό. Την ίδια στιγμή, το Σώμα Επιθεώρησης συνεχίζει να είναι άφαντο. Δεν υπάρχει πουθενά, παρά τις καταγγελίες των εργαζομένων. Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Απαντώντας στα παραπάνω, ο υφυπουργός Εργασίας, Π. Τσακλόγλου, προσπάθησε να υποβαθμίσει το όλο θέμα, λέγοντας ότι «δεν έχει σχέση με τα μέτρα πρόληψης το συγκεκριμένο ατύχημα», το οποίο απέδωσε σε απροσεξία του οδηγού του διερχόμενου αυτοκινήτου που έπεσε πάνω στο απορριμματοφόρο όπου δούλευε η εργαζόμενη την ώρα που μάζευε τα απορρίμματα.

Είπε ακόμα ότι «τα προβλεπόμενα μέτρα πρόληψης είχαν ληφθεί όλα, ανεξαιρέτως», ότι οι δήμοι «έχουν δικαίωμα να απασχολούν εργατικό και τεχνικό προσωπικό μέχρι και πέντε ημερομίσθια κατ' άτομο τον μήνα με έκτακτες προσλήψεις», δηλαδή και 4 ημερών, και προσπάθησε να υποβαθμίσει το γεγονός ότι η εργαζόμενη ήταν ανασφάλιστη. Αποκάλυψε έτσι ότι η εργοδοσία έχει νομικά παραθυράκια να αξιοποιεί προκειμένου να απασχολεί ανασφάλιστο εργατικό δυναμικό.

Οσο δε για το ΣΕΠΕ, εκεί πια έδωσε ρέστα προκλητικότητας λέγοντας ότι «το ελεγκτικό έργο των Τμημάτων Επιθεώρησης Εργασίας όλης της χώρας ενισχύεται», ότι «μετατρέψαμε την Επιθεώρηση Εργασίας σε ανεξάρτητη αρχή, γιατί θέλουμε να τη φέρουμε όσο το δυνατόν πιο κοντά στους εργαζόμενους» και ότι «η προσπάθεια που καταβάλλεται από την κυβέρνηση για την προστασία των εργαζομένων είναι οργανωμένη, συνεχής και αδιάλειπτη».

Τα είπε αυτά ο υφυπουργός όταν, όπως επισήμανε ο Χρ. Κατσώτης, τα τελευταία χρόνια, πάνω από 2.200 εργάτες έχουν χάσει τη ζωή τους σε εργατικά δυστυχήματα και κανένας εργοδότης δεν έχει πληρώσει. Η έλλειψη μέτρων προστασίας, οι «ελαστικές» μορφές απασχόλησης, η αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, οι ανύπαρκτοι έλεγχοι από αρμόδιες υπηρεσίες, όλα τα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα που η μία κυβέρνηση μετά την άλλη «προσφέρουν» στους εργοδότες για να εξασφαλίζουν φτηνά και αναλώσιμα εργατικά χέρια, είναι οι παράγοντες για τα θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα».

Ακόμα και η προστασία του επαγγελματικού κινδύνου υποτάσσεται στους νόμους της αύξησης του μέγιστου κέρδους των επιχειρηματικών ομίλων και στην προκειμένη περίπτωση των δήμων, τόνισε, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα ότι οι ΟΤΑ λειτουργούν πλέον ως επιχειρήσεις που εντείνουν τον βαθμό εκμετάλλευσης των εργαζομένων και προχωρούν σε πρόσκαιρες προσλήψεις αντί να προσλαμβάνουν μόνιμο προσωπικό με δικαιώματα.