Οι ευθύνες όλων των κυβερνήσεων δεν επιτρέπουν συγχωροχάρτι, κάτι που αναδεικνύεται και από τα στοιχεία που περιλαμβάνονται ακόμη και στη νέα Εκθεση του ΟΟΣΑ, αποτυπώνοντας το χάσμα ανάμεσα στις σύγχρονες δυνατότητες για πρόληψη και αντιμετώπιση σοβαρών ασθενειών και την πραγματικότητα που αντιμετωπίζει ο λαός με την επιχειρηματική δράση στην Υγεία.

Είναι χαρακτηριστικό ότι συνολικά ο καρκίνος στην Ελλάδα ευθυνόταν για έναν στους τέσσερις θανάτους το 2019. Τότε μάλιστα, η χώρα μας διέθετε συνολικά ...71 συσκευές ακτινοθεραπείας, δηλαδή περίπου 7 συσκευές ανά 1.000.000 άτομα!

Την ίδια στιγμή, παρά το γεγονός ότι η έγκαιρη διάγνωση μιας κακοήθειας είναι κλειδί για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπισή της, η συντριπτική πλειονότητα των εξετάσεων προσυμπτωματικού ελέγχου διενεργούνται σε ευκαιριακή βάση, ενώ μεγάλο μέρος τους πληρώνεται απευθείας από τους ίδιους τους ασθενείς.

Κατά συνέπεια, παρατηρούνται σημαντικές διαφορές μεταξύ των ομάδων χαμηλότερου και υψηλότερου εισοδήματος. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο το 57% των γυναικών με χαμηλότερο εισόδημα ανέφεραν ότι έχουν υποβληθεί σε προσυμπτωματικό έλεγχο του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας, σε σύγκριση με το 86% των γυναικών με υψηλότερο εισόδημα. Σε έναν ακόμα τύπο καρκίνου που κοστίζει πολλές ζωές κάθε χρόνο, μόλις το 10% του πληθυσμού ηλικίας 50-74 ετών είχε υποβληθεί σε εξέταση προσυμπτωματικού ελέγχου για τον καρκίνο του παχέος εντέρου, κάτι που συνδέεται με τις ρημαγμένες δομές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας.

Ολα τα παραπάνω προφανώς θα «κοστίσουν» ακριβά για τη ζωή του λαού, με την έκθεση να εκτιμά ότι τα νέα περιστατικά καρκίνου στους άνδρες αναμένεται να αυξηθούν κατά περίπου 20% την περίοδο μεταξύ του 2020 και του 2040 (από 35.000 σε 44.000 περιστατικά) και κατά 12% στις γυναίκες (από 27.000 σε 30.000 περιστατικά), αντίστοιχα. Επίσης, η ετήσια πιθανότητα πρόωρου θανάτου εξαιτίας οποιουδήποτε τύπου καρκίνου εκτιμάται ότι θα αυξηθεί σε σχεδόν 8% το 2030.

Χαρακτηριστικό είναι επίσης ότι σχεδόν το 50% των νοικοκυριών με μέλος που έπασχε από καρκίνο του μαστού δαπάνησαν ποσοστό άνω του 20% του συνολικού εισοδήματός τους για θεραπεία, ενώ ένα στα τρία νοικοκυριά δαπάνησε ποσοστό άνω του 50%.

Παράλληλα, τραγικές είναι και οι συνέπειες από την κατάρρευση των νοσοκομείων και τη μετατροπή του συστήματος Υγείας σε «μιας νόσου» κατά τη διάρκεια της πανδημίας, με την έκθεση του ΟΟΣΑ να καταγράφει ότι ένας στους τρεις συμμετέχοντες ανέφερε ότι ήταν δύσκολο (28%) ή ότι δεν κατόρθωσε (3%) να αποκτήσει πρόσβαση σε υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης. Ενώ, το 45% ανέφεραν εκ νέου προγραμματισμό ή ακύρωση ραντεβού λόγω υπερβολικής επιβάρυνσης του συστήματος Υγείας. Περισσότεροι από ένας στους πέντε δήλωσαν ότι η θεραπεία τους επηρεάστηκε από την πανδημία, μεταξύ άλλων λόγω καθυστερήσεων στις χειρουργικές επεμβάσεις ή τις θεραπείες και λόγω αλλαγών στη θεραπεία.

Στο ίδιο φόντο, η πρόσβαση των καρκινοπαθών σε περίθαλψη επιδεινώθηκε σημαντικά, αφού περίπου το 40% των συμμετεχόντων επιβαρύνθηκαν με αύξηση των δαπανών που επωμίστηκαν οι ίδιοι για την υγεία τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας.