«ΟΡΓΗ», «ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ», «ΕΦΤΑΣΕΣ;», «ΣΤΕΙΛΕ (ΟΤ)ΑΝ ΦΤΑΣΕΙΣ...», «ΠΑΜΕ ΚΙ ΟΠΟΥ ΒΓΕΙ», «12 ΛΕΠΤΑ», «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ», «28/2/23 ΤΕΜΠΗ», «ΗΤΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ», «ΗΤΑΝ ΕΓΚΛΗΜΑ»...

Εκατοντάδες προαύλια «ζωγραφίζονται», γίνονται καμβάς και οι σχολικές τσάντες σχηματίζουν τα παραπάνω συνθήματα, στέλνοντας το μήνυμα ότι η οργή των μαθητών ξεχειλίζει. 5μελή και 15μελή Σχολικά Συμβούλια το ένα μετά το άλλο συζητούν, παίρνουν πολύμορφες πρωτοβουλίες για να εκφράσουν την οργή τους, για να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα.

«Αύριο το 15μελές να μαζευτούμε νωρίτερα στο σχολείο για να συζητήσουμε για τις δράσεις μας», «Κυρία, θέλουμε να γράψουμε με τις τσάντες μας ένα μήνυμα στο προαύλιο»... «Θα χάσουμε μια διδακτική ώρα»... «Εδώ χάθηκαν τόσες ζωές»!

Εκατοντάδες σχολεία με αποφάσεις των 15μελών τους προχώρησαν σε συμβολικές καταλήψεις και βγήκαν στους δρόμους, κρέμασαν πανό στα κάγκελα, έγραψαν στους μαυροπίνακες και στους πίνακες ανακοινώσεων τα αισθήματα που τους κατακλύζουν και τα συνθήματά τους, δίνοντας υπόσχεση: «Αυτό που έγινε δεν θα ξεχαστεί, η οργή μας γίνεται ποτάμι».

Στην Αττική εκατοντάδες ήταν οι παράλληλες δράσεις στα σχολεία, πριν χιλιάδες μαθητές συρρεύσουν κι ενωθούν στο οργισμένο νεανικό ποτάμι της διαδήλωσης στο κέντρο της Αθήνας. Ενδεικτικά, οι μαθητές του 2ου και 5ου ΓΕΛ Ν. Ιωνίας διαδήλωσαν στο δημαρχείο πριν αναχωρήσουν για τη συγκέντρωση στα Προπύλαια. Στην Ανατ. Αττική σε μαχητικότατη πορεία προχώρησαν εκατοντάδες μαθητές από πολλά Λύκεια της περιοχής (1ο και 2ο Λύκειο Παλλήνης, 1ο και 2ο Λύκειο Γέρακα, Λύκειο Πικερμίου, Καλλιτεχνικό, Μουσικό και 2ο Λύκειο Γλυκών Νερών), απαιτώντας «το έγκλημα αυτό να μη συγκαλυφθεί». Σε πάρα πολλά σχολεία στην Αττική, οι μαθητές Γυμνασίων και Λυκείων, αλλά και Δημοτικών Σχολείων μαζί με τους εκπαιδευτικούς τους, σχημάτισαν μηνύματα με τις τσάντες τους στα προαύλια.

Στη Θεσσαλονίκη, στο 1ο ΓΕΛ Πυλαίας και το 5ο ΓΕΛ Καλαμαριάς οι μαθητές προχώρησαν σε κατάληψη και στο δεύτερο έγραψαν ο καθένας από μια φράση πάνω σε χαρτιά. Στα 19ο ΓΕΛ Θεσσαλονίκης, 2ο ΓΕΛ Πολίχνης, 1ο ΓΕΛ Αγίου Αθανασίου, 4ο ΓΕΛ Ευόσμου, Πειραματικό ΓΕΛ Νεάπολης, Γυμνάσιο Νικήτης, 2ο ΓΕΛ Κορδελιού, 4ο ΓΕΛ Σταυρούπολης κ.α. οι μαθητές σχημάτισαν μηνύματα με τις τσάντες τους ή έφτιαξαν και κρέμασαν πανό. Στο 4ο ΓΕΛ Κατερίνης οι μαθητές μεταξύ των πανό που έφτιαξαν ανέγραψαν σε ένα χαρακτηριστικά: «Ηταν άνθρωποι, όχι εισιτήρια».

Στην Αιτωλοακαρνανία σε κατάληψη προχώρησαν σχολεία στο Αγρίνιο και τη Ναύπακτο. Σε δράσεις στα σχολεία, αλλά και τοποθέτηση πανό στην πόλη, προχώρησαν μαθητές της Ζακύνθου. Στην Τρίπολη μαθητές προχώρησαν με ζωγραφιές και συνθήματα σε συμβολικές δράσεις στα σχολεία τους, όπως και στη Σκάλα Λακωνίας. Και οι δράσεις απλώθηκαν σε όλη τη χώρα: Γιάννενα, Ξάνθη, Ψαχνά Εύβοιας, Παραμυθιά, Σαντορίνη...

Αδειασαν τα αμφιθέατρα το πρωί της Παρασκευής σε πάρα πολλά πανεπιστημιακά τμήματα της χώρας. Οι φοιτητικοί σύλλογοι με δεκάδες ψηφίσματα και αποφάσεις τους καλούσαν σε συγκεντρώσεις την Παρασκευή κι έδειχναν πολύμορφα το πένθος και την οργή τους. Οι φοιτητές στην Αθήνα το πρωί συγκεντρώθηκαν στις σχολές τους, όχι όμως για να μπουν στα αμφιθέατρα για μάθημα, αλλά για να επικυρώσουν τις αποφάσεις τους για καταλήψεις και για αγωνιστική απάντηση στο έγκλημα. Φιλοσοφική, Νομική, Φυσικό - Μαθηματικό, σχολές του ΠΑΔΑ, του ΕΜΠ, του Πανεπιστημίου Πειραιά... «ντύνονται» συμβολικά με μαύρα πανιά, στη Φιλοσοφική κρεμιούνται μπαλόνια για την «οργή», το «έγκλημα», τα «57 εισιτήρια θανάτου»... και τα αμφιθέατρα αδειάζουν: «Επειδή αυτή η θέση έμεινε κενή γιατί κάποιος δεν γύρισε στη μητέρα του, σήμερα άδειασαν και οι υπόλοιπες...», όπως έγραψαν χαρακτηριστικά οι φοιτητές στη Φυσικομαθηματική.

Βαρύ ήταν το κλίμα επίσης στη Θεσσαλονίκη, στις σχολές του ΑΠΘ, του ιδρύματος που μετράει 10 νεκρούς φοιτητές και 26 τραυματίες από τη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη. Στα Τμήματα Φιλολογίας, ΦΠ, Μαθηματικού, Φυσικής, Χημείας, Πληροφορικής, Πολιτικών Επιστημών, Γεωλογίας, Βιολογίας, Μηχανολόγων Μηχανικών, Ηλεκτρολόγων Μηχανικών, Τοπογράφων, Γεωπονίας, Κτηνιατρικής και Δασολογίας, τα αμφιθέατρα έμειναν κενά, ενώ αναρτήθηκαν στίχοι και μηνύματα όπως: «Ενα παιδί σηκώνεται και φεύγει ανεξήγητα, χωρίς κανείς να το μαλώσει σηκώνεται αργά απροειδοποίητα, εκεί που κάθονταν ήσυχα στο χώμα, κι η θέση του στο χώμα μένει ζεστή και το σχήμα της στάσης του αχνίζει ακόμη στο δροσερό αέρα» (Γ. Ρίτσος)... «Τι είναι στ' αλήθεια ο άνθρωπος / Πού να ξέρω ο άνθρωπος τι είναι / Ποιος να το ξέρει τάχα / Δεν ξέρω ο άνθρωπος τι είναι / Ξέρω την τιμή του μονάχα» (Μπ. Μπρεχτ).

Με πανιά πένθους, μηνύματα συμπαράστασης και οργής, με λουλούδια και κεριά έστειλαν το δικό τους μήνυμα οι φοιτητικοί σύλλογοι και σε άλλες πόλεις της χώρας, όπως στη Λαμία, στη Σπάρτη κ.α.