Οχι πως έχει καμιά ιδιαίτερη αγωνία η ΕΕ για την επόμενη κυβέρνηση στην Ελλάδα, αλλά τα στελέχη της δεν χάνουν ευκαιρία να «υπενθυμίζουν» ποιος είναι ο «ακρογωνιαίος λίθος» όποιου κι αν εκλεγεί. Οπως ο Πάολο Τζεντιλόνι, ο επίτροπος της ΕΕ αρμόδιος για θέματα Οικονομίας, ο οποίος δήλωσε τις προάλλες: «Ολο το ελληνικό πολιτικό φάσμα γνωρίζει πόσο σημαντικά είναι τα ευρωπαϊκά προγράμματα, γνωρίζει ότι είναι αναγκαίο μετά τις εκλογές να επικεντρωθεί στα ευρωπαϊκά προγράμματα, στην απορρόφηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων, στις κοινές ευρωπαϊκές δεσμεύσεις». Σε ποια «ευρωπαϊκά προγράμματα» αναφέρεται; Στο Ταμείο Ανάκαμψης και σε άλλες πηγές χρηματοδότησης του κεφαλαίου, που αποτελούν το «κοινό πρόγραμμα» ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ. Και σε ποιες «δεσμεύσεις»; Στο Σύμφωνο Σταθερότητας, στο Ευρωπαϊκό Εξάμηνο και στα άλλα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ, που συνδιαμορφώνουν όλα τα αστικά κόμματα και οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα. Αφού λοιπόν «όλο το πολιτικό φάσμα» ξέρει, τότε προς τι οι υπενθυμίσεις; Ο Τζεντιλόνι και οι άλλοι απευθύνονται πρώτα απ' όλα στον λαό. Αυτόν εκβιάζουν να μην έχει προσδοκίες και αιτήματα που μπορεί να βάλουν σε κίνδυνο τα «προγράμματα» και τις «δεσμεύσεις». Επομένως, οι επιλογές του και στην κάλπη να περιορίζονται στο φάσμα του ...μικρότερου κακού. Αρα, να και το πραγματικό διακύβευμα των εκλογών: Θα τους δώσει ο λαός τη δύναμη να τον τσακίζουν και τα επόμενα χρόνια; 'Η θα πρωταγωνιστήσει σε εξελίξεις προς όφελός του, με ένα πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ στο πλευρό του;