Πέρασαν 67 χρόνια από εκείνη την αιματοβαμμένη Τετάρτη 9/5/1956, όταν εκείνο το πρωί ο αδελφός μου ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΓΕΡΟΝΤΗΣ, 28 ετών, με αγκάλιασε, με φίλησε (ήμουν μαθήτρια Γυμνασίου) και μου είπε: «Καίτη, 5 το απόγευμα σε περιμένω στον "Μ. Αλέξανδρο" (ήταν το στέκι των Κρητών)», για να πάμε στο συλλαλητήριο που θα γινόταν, προκειμένου να ματαιωθεί ο απαγχονισμός δύο παλικαριών, των Καραολή και Δημητρίου στην Κύπρο.

Πήγα, αλλά ο Βαγγέλης δεν έφτασε ποτέ. Μετά από λίγη ώρα ήρθαν δύο φίλοι του και μου είπαν ότι ο Βαγγέλης είχε χτυπήσει λίγο και τον έχουν στο Νοσοκομείο «Αγία Ολγα». Ηξεραν ότι ήδη είναι νεκρός και μου το απέκρυψαν. Πήραμε ένα ταξί και πήγαμε στο νοσοκομείο, όπου βρήκαμε τον δεύτερο αδελφό, Μανώλη Γεροντή, κι εγώ σαν τρελή φώναζα: Θέλω να δω τον Βαγγέλη μας. Αλλά μάταια. Με παίρνει αγκαλιά ο Μανώλης και μου λέει: Καίτη, δεν έχουμε πια Βαγγέλη.

Συνεχίσαμε και κατεβήκαμε στην Καλλιθέα, σε ένα μικρό δωματιάκι που νοικιάζαμε. Ηδη είχαν μαζευτεί πάνω από 500 άτομα. Προφανώς το είχαν πληροφορηθεί από την Κομματική Οργάνωση της Καλλιθέας (κυβέρνηση ΕΡΕ, του δήθεν εθνάρχη που τα πλάκωνε η φοβέρα). Την επομένη, ενώ έπρεπε η κηδεία να γίνει στο Νεκροταφείο της Καλλιθέας, σκόπιμα, για να μη μαζευτεί πολύς κόσμος, έγινε στο 3ο Νεκροταφείο της Κοκκινιάς. Η κηδεία έγινε μετ' εμποδίων και χιλιάδες κόσμος φώναζε: Δολοφόνοι, δολοφόνοι... Δεκάδες αστυνομικοί ήταν κρυμμένοι μέσα στον κήπο του νεκροταφείου, με το χέρι στη σκανδάλη, λες και κηδεύουμε εγκληματία.

Ο Βαγγέλης ουσιαστικά εκτελέστηκε γιατί ήταν κομμουνιστής. Πριν από λίγο καιρό είχε γυρίσει από τη Μακρόνησο. Στην αρχή δούλευε ως πλασιέ βιβλίων. Αρχισε να εκδίδει προοδευτικά βιβλία, γιατί ο κόσμος διψούσε να τα διαβάσει. Είχε εκδώσει «Τα Χιόνια του Κιλιμάντζαρο», «Τα Φώτα της Ράμπας», το «Κόκκινο Βιβλίο» του Μάο Τσε Τουνγκ. Το τελευταίο που είχε εκδώσει ήταν το «Μικρό Φιλοσοφικό Λεξικό» και δεν υπέκυπτε στους εκβιασμούς της Ασφάλειας και τον απειλούσαν, συνέχεια, να μην το εκδώσει, γιατί θα βρεθεί σε κανένα χαντάκι... Αρνιόταν και απαντούσε: Θα εκδοθεί και θα 'ναι ντάλα μεσημέρι. Συμπτωματικά, τη μέρα της δολοφονίας του κυκλοφόρησε το «Μικρό Φιλοσοφικό Λεξικό». Του την είχαν στημένη και τον δολοφόνησαν άνανδρα στη γωνία Γ. Σταύρου και Σταδίου. Εγινε ένα δικαστήριο - παρωδία και ενώ πολλοί έλεγαν ότι τον πυροβόλησε αστυνομικός, γιατί το είχαν δει, φοβήθηκαν όμως να το καταθέσουν. Εδωσαν μια προσωρινή διατροφή για τους γονείς και επέβαλαν να υπογράψουν ότι στο μέλλον δεν θα 'χουν καμία άλλη αξίωση.

Ο δεύτερος αδελφός, ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΕΡΟΝΤΗΣ, εργαζόταν ως λινοτύπης σε διάφορες εφημερίδες. Ηταν οργανωμένος στο Σωματείο Οργανισμού Τύπου. Παράλληλα διατηρούσε και τυπογραφείο στα Εξάρχεια και εξέδιδε τον παράνομο «Οδηγητή», Οργανο της ΚΝΕ. Εφτιαχνε σε πακέτο τις εφημερίδες και τις έβαζε σε κάδους, σε συνεννόηση με τους ΚΝίτες, για να τις παίρνουν γρήγορα. Με την επιβολή της χούντας, 10 περιπολικά ήρθαν έξω από το σπίτι, όμως δεν κατάφεραν να τον συλλάβουν. Κρυβόταν 6 μήνες από γιαπί σε γιαπί. Στην Ασφάλεια του ζήτησαν να υπογράψει, έκανε εμετό επάνω στο χαρτί της δήλωσης και είπε: Αυτή είναι η υπογραφή μου. Πέθανε στις 9/1/1982 στην αγκαλιά της μητέρας μας από ανακοπή καρδιάς, με το όνομα του Βαγγέλη στα χείλη του.

Τελευταία χάσαμε και την αδελφή μας ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΓΕΡΟΝΤΗ, 58 ετών. Ως μαθήτρια ήταν οργανωμένη στους Λαμπράκηδες. Ηταν συμβολαιογράφος και μέλος της Κομματικής Οργάνωσης Καλλιθέας. Πέθανε από λοίμωξη αναπνευστικού και ανακοπή καρδιάς. Είχε πρότυπο πάντα τον Βαγγέλη μας.

Για την ενίσχυση και επιτυχία του ΚΚΕ στις εκλογές στις 21 του Μάη, για να βγει πιο ισχυρό και να έχουν πιο δυνατή φωνή ο λαός και οι λαϊκοί αγώνες, αλλά και στη μνήμη των αδελφών μου, προσφέρω 250 ευρώ.

Η αδελφή τους Καίτη Γεροντή