Ο πόλεμος δεν είχε γίνει ακόμη ολοκληρωτικός, όταν η εκπρόσωπος του κινήματος των γυναικών της Παλαιστίνης και η εκπρόσωπος του κινήματος γυναικών του Ισραήλ μίλησαν, στην εκδήλωση της ΟΓΕ στις 8 Μάρτη που ήταν αφιερωμένη στη Γυναίκα της Παλαιστίνης, για την «κοινή μοίρα», τον «κοινό αγώνα» των δύο λαών για την κατάχτηση της ειρηνικής ζωής. Και ύψωσαν από κοινού φωνή διαμαρτυρίας ενάντια στον πόλεμο.

Ας τις αφήσουμε όμως να μιλήσουν οι ίδιες.

ΦΑΝΤΟΥΑ ΧΑΝΤΕΡ, μέλος της ΚΕ του «Κόμματος του Λαού της Παλαιστίνης» και της «Οργάνωσης Εργαζομένων Γυναικών Παλαιστίνης»:

«... Η κατάσταση γίνεται όλο και χειρότερη... Μέρα με τη μέρα, λεπτό με το λεπτό... Από παντού είμαστε περικυκλωμένοι. Παντού υπάρχουν στρατιωτικά μπλόκα...

Αλλά το θέμα δεν είναι μόνον ο αποκλεισμός, είναι ότι δεν έχουμε κανένα δικαίωμα, δεν έχουμε ελευθερία, δεν έχουμε τη δική μας ταυτότητα, δεν έχουμε καν δικαίωμα στη ζωή. Ακόμα και στα στρατόπεδα προσφύγων μπαίνουν στρατιώτες, στρατιώτες με βαρύ οπλισμό... Το Ισραήλ έχει τα καλύτερα όπλα, εμείς δεν έχουμε τίποτε. Είναι άδικο. Εμείς αγωνιζόμαστε μόνο για την ανεξαρτησία μας, για μια ανεξάρτητη πατρίδα. Το Ισραήλ έχει ένα κρυφό πρόγραμμα: Θέλει οι Παλαιστίνιοι να φύγουνε πρόσφυγες, σε διασπορά, σ' όλο τον κόσμο... Μας σκοτώνουν, καταστρέφουν τα σπίτια μας... Κατέστρεψαν τις υποδομές μας... η οικονομία καταστρέφεται... Οικογένειες καίγονται μαζί με τα σπίτια τους...

Και οι δολοφονίες... δολοφονούνται γυναίκες που είναι μητέρες... Δολοφονούνται παιδιά. Βομβαρδίζονται ανελέητα από τον ισραηλινό στρατό. Και δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία γι' αυτό....

Υπάρχει, όμως, η ελπίδα και την ελπίδα αυτή τη στηρίζουμε και στη δική σας την αλληλεγγύη. Και σε συνεργασία με το κίνημα, χρειαζόμαστε αυτήν την αλληλεγγύη για να φέρουμε την ειρήνη, την ανεξαρτησία και τα δικαιώματα των Παλαιστινίων στην ίδια τους τη χώρα...».

ΕΝΤΝΑ ΖΑΡΕΣΚΙ, μέλος του Κινήματος Δημοκρατικών Γυναικών Ισραήλ:

«Χρειαζόμαστε την αλληλεγγύη σας, για να λήξει επιτέλους αυτή η κατοχή: Η κατοχή, που είναι πηγή βίας και πηγή καταπίεσης. Η δική σας υποστήριξη είναι σημαντική....

Οι γυναίκες στην Παλαιστίνη μαυροφορούν. Μαυροφορούμε για όλη αυτή τη βία. Αυτήν την ωμή, την απάνθρωπη βία. Αυτή η βία έχει και τα θύματά της. Κι εμείς δεν είμαστε μόνο αυτοί που διαπράττουμε τα εγκλήματα, είμαστε και οι ίδιοι θύματα των εγκλημάτων. Από τότε που ξεκίνησε η πρώτη Ιντιφάντα, το 1988, ξεκινήσαμε να χρησιμοποιούμε αυτό το σύμβολο - το μαύρο - αρχίσαμε να συγκεντρωνόμαστε στα σταυροδρόμια του Ισραήλ, φορώντας μαύρα σαν ένδειξη διαμαρτυρίας, λέγοντας "όχι στην κατοχή", "όχι στη βία". Και κάναμε μια μεγάλη διαδήλωση στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, τη Χάιφα, χιλιάδες γυναίκες, για να διαδηλώσουμε κατά της βίας».

«Σε κάποια φάση σκέφτηκα: Δεν μπορούμε να γιορτάζουμε εδώ μετά από τόσο θάνατο. Ομως, από την άλλη, σκέφθηκα "είναι γιορτή", γιατί κατάλαβα ότι δεν είμαστε μόνες μας, ένιωσα την αλληλεγγύη σας. Σαν γυναίκες μπορούμε να κάνουμε πολλά, για να σταματήσει πια αυτή η κατοχή. Γιατί κατοχή σημαίνει καταπίεση. Και κατανοούμε απόλυτα και τη θέση των Παλαιστινίων γυναικών, που αγωνίζονται μέσα στο χαμό για τα παιδιά τους, αλλά και να συνεχίσουν τον αγώνα τους...

Δεν είναι μόνο για τους Παλαιστίνιους, είναι και για το δικό μας συμφέρον. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να μένει αδιάφορος μπροστά σ' αυτά που κάνουν η κυβέρνηση, οι πολιτικοί μας. Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω πώς δέχονται όλο αυτόν τον πόνο - όχι μόνο των Παλαιστινίων, αλλά και το δικό μας! Γιατί, ξέρετε, κι εμείς χάνουμε τη ζωή μας.... ξεκληρίζονται ολόκληρες οικογένειες.... Πρέπει να σταματήσει η κατοχή... Γι' αυτό δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε τον αγώνα, θέλουμε τη βοήθειά σας. Να ασκήσετε πιέσεις στην κυβέρνησή μας. Να καταλάβει ότι δεν μπορεί όλα τα προβλήματα να τα λύνει με βία, με ακόμη περισσότερη βία και μετά με όλο περισσότερη βία!

Αντιπροσωπείες από 45 διαφορετικές γυναικείες οργανώσεις, μεταξύ των οποίων και η οργάνωση της οποίας είμαι μέλος, στην προσπάθειά τους να ασκήσει το παγκόσμιο κίνημα ειρήνης πίεση στην ισραηλινή κυβέρνηση, έκαναν ένα ψήφισμα, το οποίο μοιράστηκε σε ισραηλινές πρεσβείες σε πενήντα χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο για να λήξει η κατοχή προς όφελος όλων μας...».

Κοινός λοιπόν ο αγώνας των δύο λαών ενάντια στον πόλεμο και στις δυνάμεις που τον διεξάγουν. Ναι, οι λαοί μπορούν να ζήσουν ειρηνικά και αδερφωμένα, όταν εξαλείψουν τις αιτίες που δημιουργούν τον πόλεμο, όταν εναντιωθούν στην επεκτατική ιμπεριαλιστική πολιτική, όταν την ξεριζώσουν. Μόνο η δική τους δύναμη, η δική τους πάλη σε κάθε χώρα, σε συνδυασμό με τον κοινό αντιιμπεριαλιστικό αγώνα, μπορεί να το καταφέρει. Μπροστά στον ολοκληρωτικό πόλεμο του Ισραήλ ενάντια στους Παλαιστινίους, με τις πλάτες των ιμπεριαλιστών, μπορούμε και πρέπει να δυναμώσουμε την αλληλεγγύη μας που ήδη έχει αρχίσει να εκδηλώνεται πολύμορφα στο λαό της Παλαιστίνης. Είναι η δική μας συμβολή για να σταματήσει το έγκλημα.