Συνεχίστηκε και το 2001 η προκλητική κερδοφορία για τις μεγάλες επιχειρήσεις και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Μια πορεία που σκιαγραφεί εμμέσως, τη συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, με τις μεγάλες εμποροβιομηχανικές επιχειρήσεις να ελέγχουν -εκτοπίζοντας τις μικρότερες- όλο και μεγαλύτερα μερίδια του τζίρου, των μεικτών και των καθαρών κερδών. Αυτά είναι το γενικό συμπέρασμα, που προκύπτει από την επεξεργασία των ισολογισμών 171 επιχειρήσεων που έκανε ο «Ρ», καταγράφοντας την εξέλιξη των ακαθάριστων εσόδων, των μεικτών κερδών και των καθαρών κερδών στην περίοδο 2000 και 2001.

Του λόγου το αληθές, τεκμηριώνουν τα εξής στοιχεία:

Πρώτον, ότι ενώ όλες μαζί οι 171 επιχειρήσεις, εμφανίζουν το 2001 συγκριτικά με το 2000 μείωση των κερδών κατά 9%, οι 10 επιχειρήσεις (με τα μεγαλύτερα ποσοστά αύξησης) κατέγραψαν αύξηση των καθαρών τους κερδών κατά 466,1%. Συγκεκριμένα, τα συνολικά καθαρά -προ φόρων- κέρδη τους διαμορφώθηκαν στο ποσό των 5,2 δισ. ευρώ (1,8 τρισ. δραχμές) από 5,7 δισ. ευρώ (1,9 τρισ. δραχμές) το 2000. Είναι φανερό, ότι η μείωση των καθαρών κερδών 9% που εμφανίζουν στους ισολογισμούς οι 171 επιχειρήσεις, σκιαγραφεί -ως ένα βαθμό- και τις αρνητικές επιπτώσεις που είχε στην κερδοφορία πολλών επιχειρήσεων (κυρίως τραπεζών, αλλά και άλλων) η συνεχιζόμενη για δεύτερη χρονιά κατρακύλα των τιμών των μετοχών στο Χρηματιστήριο. Την πρώτη και δεύτερη θέση (με βάση το υψηλότερο ποσοστό αύξησης των κερδών) κατέκτησαν δύο δημόσιες επιχειρήσεις που έχουν μπει στη διαδικασία ξεπουλήματος σε ιδιώτες. (Εχουν πουληθεί τα πρώτα πακέτα μετοχών τους και η κυβέρνηση αγωνιά να «εμβαθύνει» την ιδιωτικοποίησή τους με την παράδοση του πλειοψηφικού πακέτου -άρα και του ελέγχου τους- στο ιδιωτικό κεφάλαιο, όπως έγινε με τον ΟΤΕ). Πρόκειται για τη «Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού» (ΔΕΗ) και την «Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης» (ΕΒΖ) που κατέγραψαν αύξηση των καθαρών κερδών τους κατά... 7.570,4% και 870% αντίστοιχα!

Δεύτερον, όλες μαζί οι 171 επιχειρήσεις ανέβασαν το 2001 τα μεικτά τους κέρδη στο ποσό των 11,6 δισ. ευρώ (3,9 τρισ. δραχμές) από 10,8 δισ. ευρώ (3,7 τρισ. δραχμές). Ενώ όμως όλες μαζί οι επιχειρήσεις εμφανίζουν αύξηση των μεικτών τους κερδών συγκριτικά με το 2000, κατά 6,9%, οι 10 απ' αυτές με το (υψηλότερο ποσοστό) αύξησαν τα κέρδη τους 357,8%.

Τρίτον, τα συνολικά ακαθάριστα έσοδα των 171 επιχειρήσεων, ανήλθαν στο ποσό των 38,5 δισ. ευρώ (13,1 τρισεκατομμύρια δραχμές) έναντι 34,9 δισ. ευρώ το 2000 (11,9 τρισεκατομμύρια δραχμές), καταγράφοντας αύξηση 10,4%. Ομως, οι 10 επιχειρήσεις με το υψηλότερο ποσοστό αύξησης του τζίρου, κατέγραψαν αύξηση των ακαθάριστων εσόδων τους κατά 591,4%.

Από την επεξεργασία των ισολογισμών προκύπτουν και άλλα σημαντικά ευρήματα, μερικά από τα οποία είναι εμφανή στο σχετικό πίνακα που δημοσιεύουμε σήμερα (αναλυτικότερα στα κείμενα που ακολουθούν), στα οποία αποτυπώνονται ανάγλυφα τα «επιτεύγματα» της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Οτι δηλαδή, η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, διεκδικεί επάξια τον τίτλο της πολιτικής που έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε ένα απο τα καλύτερα «θερμοκήπια» για την αύξηση των κερδών των μονοπωλίων και των πολυεθνικών, αν όχι παγκοσμίως, τουλάχιστον σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αποτελεί δε κοινό μυστικό, ότι το τίμημα για την προκλητική αύξηση των κερδών και τη συγκέντρωση του πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια, το πλήρωσαν πολύ ακριβά, τόσο οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι όσο και τα ευρύτερα στρώματα των εργαζομένων (αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι ΕΒΕ κλπ).

Τα επιτεύγματα της «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, δεν αποτυπώνονται μόνο στο δίπτυχο προκλητική αύξηση κερδών και ισχνές ονομαστικές αυξήσεις μισθών και συντάξεων. Στην προκλητική κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων, συνέβαλε το σύνολο των πολιτικών της κυβέρνησης (εισοδηματική, φορολογική, περικοπή δαπανών, ιδιωτικοποιήσεις, ασυδοσία στην αγορά με πρόσχημα την «απελευθέρωση των αγορών» κλπ).

Για παράδειγμα, η αύξηση των καθαρών κερδών, σε διψήφια ή και τριψήφια ποσοστά, που κατέγραψαν ιδιωτικές επιχειρήσεις παροχής ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, (όπως η MEDICON HELLAS 23,7% και EUROMEDICA 18,9%), αποτελεί δείγμα γραφής της κυβερνητικής πολιτικής υποβάθμισης της δημόσιας υγείας, που στέλνει τους ασφαλισμένους διαφόρων ταμείων στην αγκαλιά των ιδιωτικών κλινικών και εργαστηρίων. Επίσης το γεγονός των κερδών για τις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, που ήδη έχουν περάσει κατά ένα (μικρό ή μεγαλύτερο) μέρος στον έλεγχο του ιδιωτικού κεφαλαίου (όπως η ΔΕΗ - 7.500%, η «Εταιρία Υδρευσης Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης» - 288,2% κλπ), δείχνει τους μεγάλους κερδισμένους της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων που προωθεί με ευλαβική συνέπεια η κυβέρνηση Σημίτη. Ακόμα τα κέρδη των ιδιωτικών - κρατικών ή ημικρατικών επιχειρήσεων ειδών διατροφής (όπως η ΕΒΖ - 870%, η «Αλλατίνη» - 840%, η αλλαντοβιομηχανία ΝΙΚΑΣ - 120% κλπ), σκιαγραφούν το μέγεθος της ληστείας που υφίστανται καθημερινά τα πλατιά λαϊκά στρώματα που πληρώνουν πανάκριβα το τίμημα της πολιτικής απελευθέρωσης των τιμών και της αγοράς γενικότερα που προωθεί η κυβέρνηση εν γνώσει της ότι έτσι ενισχύει την κερδοσκοπική ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου.

Δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο το γεγονός, ότι ο ίδιος ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, εκφράζοντας τις ανησυχίες για την αναζωπύρωση του πληθωρισμού αναγκάστηκε να «φωτογραφίσει» με την τελευταία έκθεσή του τους πραγματικούς ένοχους. Σκιαγραφώντας με διπλωματική γλώσσα την έξαρση της κερδοσκοπικής ασυδοσίας των μεγαλοεπιχειρηματιών, που εμπορεύονται προϊόντα και υπηρεσίες πρώτης ανάγκης, σημείωνε πως οι Ελληνες καταναλωτές δυσφορούν επειδή επικεντρώνουν την προσοχή τους «στις πιο συχνές και σημαντικές αγορές, με αποτέλεσμα οι εντυπώσεις τους για τον πληθωρισμό να εξαρτώνται κυρίως από τη μεταβολή των τιμών των αγαθών και υπηρεσιών σχετικά μικρής αξίας, που αγοράζονται καθημερινά». Πράγματι, τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, που χρόνο με το χρόνο τα φέρνουν βόλτα όλο και δυσκολότερα, δεν τους νοιάζει, κυρίως, αν μένουν στάσιμες ή αυξάνουν λίγο οι τιμές των αυτοκινήτων, των επίπλων, των κομπιούτερ και άλλων ειδών που είτε τα θεωρούν «πολυτελείας» είτε τα αγοράζουν σπάνια. Αυτό που τους «καίει», είναι ότι μέρα με τη μέρα πληρώνουν όλο και πιο ακριβά τα είδη και υπηρεσίες που αγοράζουν καθημερινά (γάλα, ψωμί, αυγά,), μια φορά τη βδομάδα (φρουτολαχανικά, υγρά καύσιμα (βενζίνες, πετρέλαιο θέρμανσης) ή μια φορά το μήνα - δίμηνο (ενοίκιο, λογαριασμούς κοινοχρήστων, ΔΕΗ, ΟΤΕ κλπ.).