Ωραία. Το κόλπο, η απάτη σε βάρος των εργαζομένων επαναλαμβάνεται. Ισως από την αρχή να τα είχαν σχεδιάσει έτσι τα πράγματα. Αφού ο Ν. Χριστοδουλάκης, ως άλλος Γιαννίτσης «μπόλιασε» την κοινή γνώμη με το άκρως αντιδραστικό και αντιλαϊκό κατασκεύασμα για τη φορολογική ρύθμιση, βγήκε ο Κ. Σημίτης -ως άλλος «προεδρεύων»- να τα μασήσει και δήθεν να αποστασιοποιηθεί.

Γνώριμη η μεθοδολογία. Πέρσι, όταν πρωτοπαρουσίασαν την πολιτική για την πλήρη ανατροπή του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, κράδαιναν το «πόρισμα των Βρετανών εμπειρογνωμόνων». Των χρυσοπληρωμένων υπαλλήλων τους, που έκοψαν και έραψαν τα διάφορα στοιχεία στα μέτρα της οικονομικής ολιγαρχίας, ώστε να περάσει η πολιτική που για μεν το κεφάλαιο εξασφαλίζει παραπέρα μείωση του εργατικού κόστους, για δε τους εργαζόμενους επέκταση του βραχνά, που βιώνουν στον εργάσιμο βίο τους, σε εφιάλτη για τα μεταγενέστερα χρόνια. Μετά, είπαν ότι η έκθεση των Βρετανών δεν τους εκφράζει, ανέστειλαν τα σχέδια τους για μερικούς μήνες και επανήλθαν... με τα ίδια.

Τώρα, έστησαν μια δοτή επιτροπή, που με προκάλυμμα την επιστημοσύνη της, διατύπωσε τις προτάσεις, που έτσι κι αλλιώς είχε στα συρτάρια του το οικονομικό επιτελείο. Κόβοντας και ράβοντας τα δεδομένα και πάλι στα μέτρα της πλουτοκρατίας, είχαν σαφέστατο στόχο: Τη διατήρηση των κρατικών εσόδων σε υψηλά επίπεδα σε καθεστώς παραπέρα ενίσχυσης της περιβόητης «επιχειρηματικής δράσης». Δηλαδή, μια πολιτική που για μεν το κεφάλαιο εξασφαλίζει μεγαλύτερα προνόμια και φορολογικές απαλλαγές, που θα πληρωθούν από την άνευ προηγουμένου οικονομική αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων, μέσω τεράστιας αύξησης των φόρων. Το ότι χτες βγήκε ο Σημίτης, αποτελεί ακόμα μια μπαγαμποντιά της κυβέρνησης, που θέλει να κινηθεί στη λογική της καλύβας του Χότζα.

Οι αριθμητικοί υπολογισμοί, για τις επιδιώξεις της κυβέρνησης, φτιάχνουν μια τόσο κρυστάλλινη εικόνα για τις συνέπειες των προτεινόμενων μέτρων, που χωρίς δεύτερη κουβέντα η φιλολογία περί φορολογικών ελαφρύνσεων και τάχα δικαιότερης κατανομής των φορολογικών βαρών, είναι για τον κάλαθο των αχρήστων. Είτε έτσι, όπως πρωτοπαρουσιάστηκαν, είτε σε ...«βελτιωμένη» εκδοχή, που είναι πιθανό να προκύψει. Οχι, όμως, έτσι απλά. Αλλά τουλάχιστον με τόσο θόρυβο όσο το θράσος αυτών που έστησαν προχτές την παράσταση της ασχήμιας και της πρόκλησης του λαϊκού αισθήματος, παρουσιάζοντας τα βρώμικα σχέδιά τους για παραπέρα κλοπή των λαϊκών εισοδημάτων, ως την απάντηση στο ...αίτημα της κοινωνίας, για αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος. Ναι, ο Ν. Χριστοδουλάκης και η κυβέρνηση -ανεξάρτητα από το κόλπο Σημίτη- έχουν δίκιο.

Οι κυβερνητικές αποφάσεις για την απίστευτων διαστάσεων αύξηση της φορολεηλασίας μας, συμπληρώνει τις ρυθμίσεις που επιχειρούν να επιβάλουν στο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης και των συντάξεων. Γι' αυτό οι επαναλαμβανόμενες, επικοινωνικού τύπου, απάτες δεν περνάνε. Γι' αυτό και η αντίσταση, η εναντίωση και η δύναμη απόκρουσης και της αντιασφαλιστικής μεταρρύθμισης και της νέας φοροεπέλασης, πρέπει από εδώ και πέρα όχι μόνο να είναι ενιαία, όχι μόνο να εντάσσει στην προοπτική της γενικότερα αντιμονοπωλιακά αιτήματα, αλλά οφείλει να είναι πολλαπλασιαστικά πιο αποφασιστική και πιο μαζική, ώστε να μπορέσει τελικά να είναι και αποτελεσματική.