Με τα ίδια χιλιοειπωμένα συνθήματα και μερικά καινούργια, η κυβέρνηση, διά του υπουργού Παιδείας, συνεχίζει να «ζυμώνει» ως μονόδρομο την πρόθεσή της να παρακάμψει το άρθρο 16 του Συντάγματος και να προχωρήσει σε ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, αξιοποιώντας τις διακρατικές συμφωνίες και συνθήκες. Ενδεικτική ήταν η τοποθέτηση του Κυρ. Πιερρακάκη κατά τη συζήτηση, στην Ολομέλεια της Βουλής, του νομοσχεδίου του υπουργείου Παιδείας για την αντιστοίχιση πτυχίων Ελλάδας και Κύπρου.

Το νομοσχέδιο, που προβλέπει μεταξύ άλλων επιτάχυνση των διαδικασιών αναγνώρισης τίτλων σπουδών και συνέργειες των ιδρυμάτων στο πλαίσιο της «εξωστρέφειας», εγκρίθηκε επί της αρχής με τις θετικές ψήφους των βουλευτών της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, της Ελληνικής Λύσης και των «Σπαρτιατών». Κατά ψήφισε το ΚΚΕ, ενώ επίσης καταψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, «Νέα Αριστερά» και «Νίκη».

Από το βήμα της Βουλής, ο υπουργός Παιδείας επιδόθηκε σε μια προσπάθεια να πείσει για την αναγκαιότητα της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων, επικαλούμενος ακόμα και πράγματα ανιστόρητα όπως π.χ. ότι το άρθρο 16 ανάγεται στη χούντα, σαν να μην υπάρχει η μακρά ιστορία αγώνων του λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος για την υπεράσπιση της Παιδείας ως δημόσιου δωρεάν αγαθού, απέναντι στην επιχειρηματική δράση και στον χώρο της Ανώτατης Εκπαίδευσης.

Επικαλέστηκε επιλεκτικά τη διεθνή εμπειρία, η οποία κάθε άλλο παρά όφελος για τους φοιτητές δείχνει με την ύπαρξη ιδιωτικών πανεπιστημίων. Μεταξύ άλλων σημείωσε ότι σήμερα η Ελλάδα είναι όγδοη σε ό,τι αφορά τον αριθμό Αμερικανών φοιτητών που δέχεται και αναρωτήθηκε «γιατί να μην είμαστε τρίτοι, μετά τη Γαλλία και την Ιταλία;», εμφανίζοντας μέτρα που σπρώχνουν τα πανεπιστήμια στην επιχειρηματική λειτουργία όπως τα αγγλόφωνα πτυχία και μεταπτυχιακά και την προοπτική των μη κρατικών πανεπιστημίων ως μέσο προσέλκυσης Ευρωπαίων και Αμερικανών φοιτητών, οι οποίοι αντιμετωπίζονται ως πελάτες.

Ο υπουργός τόνισε ότι «θα τα συζητήσουμε όλα στην πορεία, νομοθέτημα νομοθέτημα, από τη δικιά μας πλευρά με ανοιχτό πνεύμα, με τη μέγιστη δυνατή διάθεση να σφυρηλατηθούν συναινέσεις, αλλά χωρίς τη διάθεση περαιτέρω καθυστερήσεων», ξεκαθαρίζοντας τις προθέσεις της κυβέρνησης. Εξάλλου, η κυβέρνηση έχει ποικιλοτρόπως προωθήσει το άνοιγμα του δρόμου σε ιδιώτες, ενώ ταυτόχρονα έχει υλοποιήσει μια πολιτική εμποδίων για την πλειοψηφία των φοιτητών στις σπουδές.

Την αντίθεση του ΚΚΕ στη συμφωνία εξέφρασε ο βουλευτής του Γιάννης Δελής. Οπως σημείωσε, μέσα από αυτήν αξιοποιείται και το άρθρο 28 του Συντάγματος για τις διακρατικές συμφωνίες, στο οποίο αναμένεται να στηριχτεί και το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, εκφράζοντας την αντίθεση του ΚΚΕ και στην κρίσιμη ερμηνευτική δήλωση του άρθρου και στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, με όποια μορφή και αν έρθουν αυτά. Εξέφρασε παράλληλα την αντίθεση στην αυτοματοποιημένη αντιστοίχιση τίτλων σπουδών, ειδικά στο σημερινό κατακερματισμένο τοπίο της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στη χώρα μας, με τις πάμπολλες ταχύτητες προγραμμάτων σπουδών, την πανσπερμία των τίτλων σπουδών και το εντεινόμενο στοιχείο της εμπορευματοποίησης.

Επισημαίνοντας ότι η λίστα των ελληνικών ΑΕΙ περιλαμβάνει όλα τα δημόσια και των κυπριακών δημόσια και ιδιωτικά, έθεσε το ζήτημα του ποιος ωφελείται στην Κύπρο από αυτήν τη συνύπαρξη και κατά πόσον εξυπηρετείται η ποιοτική εκπαίδευση από ιδρύματα τα οποία λειτουργούν με καθαρά εμπορική λογική, όπως κατά τεκμήριο είναι τα ιδιωτικά. «Είναι χαρακτηριστικό ότι κάθε αναφορά για την ανάγκη ίδρυσης των ιδιωτικών πανεπιστημίων πλαισιώνεται με εμπορικά επιχειρήματα οικονομικίστικα, όπως "τόσα βάζω τόσα παίρνω", που καμία σχέση, βεβαίως, δεν έχουν με μορφωτικά επιχειρήματα», όπως επισήμανε.

«Θεωρούμε ότι ουσιαστική στόχευση είναι να διευκολυνθεί το άνοιγμα της αγοράς της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης σε Ελλάδα και Κύπρο», σημείωσε ο βουλευτής του ΚΚΕ, τονίζοντας ότι, όπως δείχνει η εμπειρία, η κινητικότητα για σπουδές ή για εργασία, η «ευελιξία» σε προγράμματα σπουδών ή στις εργασιακές σχέσεις και η κατηγοριοποίηση φοιτητών ή εργαζομένων συνοδεύονται και από μία ταυτόχρονη συμπίεση των μισθών και των δικαιωμάτων και στις δύο χώρες ελέω ανταγωνισμού, ο οποίος ανεβάζει το κόστος σπουδών για τους φοιτητές και τις οικογένειές τους και μειώνει βεβαίως το κόστος μισθών για τους εργοδότες.