Ακόμα και τα στοιχεία που επιλέγει να προβάλει ο Οργανισμός, όπως και οι διαπιστώσεις που γίνονται, «χωράνε πολύ νερό»...

Αναφέρεται, για παράδειγμα, η Εκθεση του ΟΟΣΑ στη συνολική συνταξιοδοτική δαπάνη ως ποσοστό του ΑΕΠ. Ομως, η σύγκριση αυτή μόνο αντικειμενική δεν είναι, καθώς σε πολλές χώρες του ΟΟΣΑ και της ΕΕ δεν υπάρχει επικουρική σύνταξη που να κατατάσσεται στις δημόσιες συντάξεις, αφού δίνεται συνήθως από επαγγελματικά ταμεία, ασφαλιστικά συμβόλαια και άλλα ασφαλιστικά/χρηματοοικονομικά προϊόντα.

Επιπλέον, η σύγκριση συγκαλύπτει την κατάρρευση του ΑΕΠ μετά το 2010 στη χώρα μας, που αύξησε τεχνικά το ποσοστό της δαπάνης, ενώ αυτή μειώθηκε σε απόλυτους αριθμούς. Ακόμα και σήμερα, η συνολική δαπάνη για τις συντάξεις είναι τουλάχιστον 10% μικρότερη σε σχέση με το 2009, χωρίς να υπολογίσουμε τον πληθωρισμό! Γι' αυτό οι συνταξιούχοι ζουν κάθε χρόνο και χειρότερα.

Το ίδιο ισχύει και για τα δήθεν «υψηλά» ποσοστά αναπλήρωσης στη χώρα μας. Αν κάτι δείχνουν αυτοί οι αριθμοί δεν είναι οι «υψηλές» συντάξεις σε σχέση με τον μέσο μισθό των εργαζομένων, αλλά η τραγική κατάσταση που έχουν περιέλθει οι μισθοί στη χώρα μας. Δεν είναι λοιπόν υψηλές οι συντάξεις των 700 ευρώ μεικτά. Οι μισθοί έχουν πέσει στα Τάρταρα και αυτό επιβεβαιώνουν οι αριθμοί του ΟΟΣΑ, καθώς ο μέσος μισθός βρίσκεται ακόμα 25% χαμηλότερα από τον μέσο μισθό του 2012!

Γι' αυτόν τον λόγο, άλλωστε, όπως καταγράφει και η Εκθεση, οι ασφαλιστικές εισφορές που πληρώνουν οι εργαζόμενοι είναι 30% πιο πολλές από τον μέσο όρο στις χώρες του ΟΟΣΑ. Βρίσκεται δηλαδή στο 27% του μισθού για κύριες και επικουρικές συντάξεις, όταν είναι στο 18,2% του μισθού για τις χώρες - μέλη του ΟΟΣΑ.

Οχι χωρίς σκοπιμότητα είναι και η αξιοποίηση του δείκτη «εξάρτησης ηλικιωμένων» (αναλογία συνταξιούχων προς εργαζόμενους), που είναι ο ...αγαπημένος όσων επισείουν τον κίνδυνο της «βιωσιμότητας» του ασφαλιστικού συστήματος και επιχειρηματολογούν υπέρ της αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.