Από τις περσινές πλημμύρες στη Θεσσαλία λόγω ανυπαρξίας απαραίτητων έργων υποδομής

Τα στοιχεία, που συλλέγονται από το δίκτυο αυτόματων μετεωρολογικών σταθμών του εν λόγω ερευνητικού επιστημονικού οργανισμού, καταγράφουν ρεκόρ βροχόπτωσης και θερμοκρασιών για το 2023. Επίσης, δείχνουν ότι την περασμένη χρονιά 25 άνθρωποι έχασαν τις ζωές τους από τα λεγόμενα ακραία καιρικά φαινόμενα, αριθμός αυξημένος από τον μέσο όρο των ανθρώπινων απωλειών των τελευταίων 23 χρόνων. Περαιτέρω, 34 καιρικά φαινόμενα είχαν σημαντικές κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις, αριθμός μεγαλύτερος του μέσου όρου της περιόδου 2000 - 2023.

Αξιοσημείωτα κλιματολογικά μεγέθη είναι τα εξής: Οι 46,4 βαθμοί Κελσίου, η υψηλότερη θερμοκρασία του έτους, στο Γύθειο στις 23/7 (καύσωνας «Κλέων»). -23,9 βαθμοί Κελσίου, η χαμηλότερη θερμοκρασία του έτους, στο υψίπεδο Βαθυστάλου Παρνασσού στις 12/2. 760 χιλιοστά το μεγαλύτερο ημερήσιο ύψος βροχής του έτους (αλλά και η μεγαλύτερη ημερήσια τιμή που έχει καταγραφεί ποτέ στη χώρα μας), στη Ζαγορά Πηλίου. Και 5 δισ. κυβικά μέτρα νερού στη λεκάνη απορροής του Πηνειού (η οποία καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος των Περιφερειακών Ενοτήτων Λάρισας, Καρδίτσας και Τρικάλων) κατά τη διάρκεια της κακοκαιρίας «Ντάνιελ» το διάστημα 3-13/9. Επίσης, το 2023 κάηκαν από τις καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού 1.740.000 στρέμματα γης, δάση και χορτολιβαδικές εκτάσεις, η δεύτερη υψηλότερη έκταση στον αιώνα μέχρι τώρα (οι καμένες εκτάσεις το 2007 ήταν 2.710.000 στρέμματα).

Επιπλέον, με βάση την επίσημη καταγραφή, τα τελευταία 23 χρόνια σημειώθηκαν 580 κακοκαιρίες, με 285 ανθρώπινες απώλειες (κυρίως από πλημμύρες, κεραυνούς, ανεμοθύελλες) και σοβαρές αρνητικές κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις. Την πρώτη 12ετία σημειώθηκαν συνολικά 215 τέτοια φαινόμενα (κάπου 18 κατά μέσο όρο ετησίως) και τη δεύτερη 12ετία καταγράφηκαν 365 (30 κατά μέσο όρο ετησίως).

Ολα αυτά δείχνουν ότι τα λεγόμενα ακραία καιρικά φαινόμενα συμβαίνουν όλο και πιο συχνά, αλλά οι μεγάλες καταστροφές, που προκαλούν και απώλειες ανθρώπινων ζωών, δεν είναι αποτέλεσμα του κλίματος αλλά του καπιταλιστικού τρόπου ανάπτυξης. Η ανυπαρξία ολοκληρωμένου σχεδιασμού για την προστασία των δασών και την αντιπλημμυρική θωράκιση οδηγεί στο να πνίγεται ο λαός μας τον χειμώνα και να καίγεται το καλοκαίρι. Για το αστικό κράτος, το βιος του λαού μπαίνει στο ζύγι του «κόστους - οφέλους», όπως δηλώνεται και επίσημα σε όλη την ΕΕ: «Καλύτερα να αποζημιώνεις τους φτωχούς (σ.σ. να δίνεις μερικά ψίχουλα) παρά να κάνεις δαπάνες για έργα υποδομής, που είναι δαπανηρά».

Γι' αυτό, τα αστικά κόμματα φροντίζουν οι δαπάνες στον κρατικό προϋπολογισμό για την Πολιτική Προστασία να είναι ελάχιστες. Πρόσφατα είναι ο κρατικός προϋπολογισμός, τα «ψίχουλα» σ' αυτόν τον τομέα, όπως και το κυβερνητικό νομοσχέδιο που παγιώνει την υποστελέχωση των υπηρεσιών και ρίχνει το μπαλάκι στην «ατομική ευθύνη» των πολιτών. Και, βέβαια, στην πλημμύρα, στη φωτιά, στην καταστροφή τρίβουν τα χέρια τους οι διάφοροι μεγαλοεργολάβοι, που πληρώνονται πλουσιοπάροχα (βλ. υδροφόρες, μηχανήματα έργου, δανειζόμενα αεροσκάφη πυρόσβεσης κ.λπ.).

Ετσι, ο εργαζόμενος λαός βρίσκεται συνεχώς εκτεθειμένος στην επόμενη καταστροφή. Αντιμετωπίζει ένα εχθρικό κράτος πριν, κατά τη διάρκειά της και μετά, στην υποτιθέμενη αποκατάσταση, όπως δείχνει χαρακτηριστικά το παράδειγμα με τους πλημμυροπαθείς και σεισμοπαθείς στη Θεσσαλία και αλλού.