Το κέρδος των εταιρειών που εμπλέκονται στον σιδηρόδρομο και όχι η ασφάλεια των επιβατών είναι στο επίκεντρο της ΕΕ, όπως φάνηκε από τις χτεσινές καταθέσεις των μαρτύρων στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για το έγκλημα στα Τέμπη.

Σύμφωνα με τα όσα είπαν, αυτό που ουσιαστικά ζητά η ΕΕ είναι η αύξηση της χωρητικότητας και η αύξηση της ταχύτητας των συρμών, και όχι η εγκατάσταση των συστημάτων ασφαλείας που απαιτούνται ώστε να μειώνεται δραστικά ο κίνδυνος δυστυχήματος. Την ίδια ώρα δέχεται ή και «επιβάλλει» την κατάτμηση των συμβάσεων για τα έργα εγκατάστασης των εν λόγω συστημάτων, σε μέρος μάλιστα του δικτύου, με τις εταιρείες να θησαυρίζουν. Αυτό είχε αναφέρει άλλωστε και η λεγόμενη Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων Γεραπετρίτη στο πόρισμά της, όπου σημείωνε ότι «τα σιδηροδρομικά έργα αποτέλεσαν πεδίο έντονου ανταγωνισμού μεταξύ των διαφόρων εργολάβων, κατασκευαστών, προμηθευτών».

Πάντως, και οι δύο χτεσινοί μάρτυρες προσπάθησαν να ωραιοποιήσουν την τραγική κατάσταση που επικρατεί, και σε αρκετές περιπτώσεις να αποποιηθούν τις ευθύνες που είχαν. Ο σιδηρόδρομος είναι ασφαλής όταν και αν τηρείται απαρέγκλιτα ο Γενικός Κανονισμός Κυκλοφορίας, είπε στην κατάθεσή του ο Δημήτρης Τσοτσορός, διευθυντής Εργων της ΕΡΓΟΣΕ, «κλείνοντας το μάτι» σε όσους αναμηρυκάζουν τα περί ανθρώπινου λάθους. Δεν μπόρεσε όμως να μην παραδεχτεί ότι η πιθανότητα να συμβεί το δυστύχημα στα Τέμπη θα είχε ελαχιστοποιηθεί αν λειτουργούσε το ERTMS, το ενιαίο ευρωπαϊκό σύστημα σηματοδότησης και ελέγχου ταχύτητας, που απαιτεί ETCS, GSMR και σηματοδότηση.

Αυτήν τη δήλωση βέβαια την έκανε ενώ, όπως παραδέχτηκε, το τμήμα ΣΚΑ - Κιάτο (περίπου 100 χιλιόμετρων) λειτουργεί αυτήν τη στιγμή χωρίς σηματοδότηση και χωρίς ETCS. Απαντώντας σε ερώτηση του ΚΚΕ, είπε ότι είναι προαπαιτούμενο της EE η ένταξη των συστημάτων GSMR, ETCS και ERTMS σε τμήματα του δικτύου, όχι για την ασφάλεια του σιδηρόδρομου και των επιβατών αλλά για θέματα χωρητικότητας δικτύου και αύξησης της ταχύτητας. Προτεραιότητα της ΕΕ δηλαδή είναι να εξασφαλιστούν το κέρδος, ο κύκλος εργασιών και ο τζίρος.

Σε πολλές ερωτήσεις αρνήθηκε να απαντήσει - θυμίζουμε ότι είναι κατηγορούμενος για την υπόθεση - ενώ σε άλλες, όπως για τις καθυστερήσεις στη «717», έριξε την ευθύνη σε σειρά άλλων παραγόντων εκτός της ίδιας της εταιρείας.

Νωρίτερα είχε καταθέσει ο Χρόνης Ακριτίδης, πρώην πρόεδρος της ΕΡΓΟΣΕ, ο οποίος είπε ότι υπήρχαν διαφωνίες μεταξύ των κοινοπραττούντων μελών στην κοινοπραξία της «717», ότι κλήθηκαν οι εκπρόσωποι για να ...τα βρουν, επίσης ότι «ήταν λογικό» δύο υπηρεσίες του Δημοσίου (ΟΣΕ - ΕΡΓΟΣΕ) στην αρχή να έχουν έναν ανταγωνισμό, υπήρχαν προβλήματα συνεργασίας αλλά και «μερικές αγκυλώσεις», ενώ παρατηρήθηκαν και καθυστερήσεις σε έργα λόγω της έλλειψης συνεννόησης και συνεργασίας σε κάποια θέματα «που δεν θα έπρεπε να υπήρχαν και κάποια που δεν μπορούσαν να ξεπεραστούν. Για παράδειγμα, κατά την κατασκευή της 171 θα έπρεπε να υπάρχει ένας καλύτερος συντονισμός».

Τέλος, κατέθεσε ότι η «717» «εκ του αποτελέσματος ήταν μία προβληματική σύμβαση», ωστόσο η διάλυσή της θα ήταν το χειρότερο που θα μπορούσε να γίνει, γιατί δεν θα υπήρχε το έργο, το ελληνικό Δημόσιο θα είχε τεράστια οικονομική επιβάρυνση, ενώ θα χάνονταν και τα χρήματα που είχαν δοθεί ήδη από την ΕΕ. «Ακόμα και σήμερα δεν θα υπήρχε καν ανάδοχος στη νέα σύμβαση. Ορθώς συνεχίστηκε η διαδικασία», είπε.