Δεν φτάνει που οι εργαζόμενοι στο εμπόριο και ειδικά στα μεγάλα σούπερ μάρκετ ζουν κάθε μέρα την εξοντωτική εντατικοποίηση, τα διαλυμένα ωράρια, τις απολύσεις, το καθεστώς «τα κάνω όλα και συμφέρω». Τώρα βλέπουν κατάματα και το θράσος των εργοδοτών, που παραμονές της πανεργατικής απεργίας είπαν να διατυπώσουν τα δικά τους ...αιτήματα προς την υπουργό Εργασίας. Τι ζητούν λοιπόν οι εργοδότες ενός κλάδου με 15 δισ. ευρώ ετήσιο τζίρο, που απογειώνεται διαρκώς, αφού η ακρίβεια τσακίζει τα λαϊκά νοικοκυριά; Απαιτούν μεγαλύτερη ευελιξία στη χρήση της «ψηφιακής κάρτας», ώστε να δικαιολογείται το «σλάλομ» των εργαζομένων από πόστο σε πόστο. Ζητούν επίσης να μην υπολογίζεται ως εργάσιμος «ο χρόνος που μεσολαβεί από την είσοδο του εργαζόμενου στις εγκαταστάσεις της επιχείρησης μέχρι την ανάληψη της εργασίας του και από τη λήξη της εργασίας ως την αποχώρησή του»! Ετσι όπως πάνε, σε λίγο θα θεωρούνται «μη εργάσιμος χρόνος» ακόμα και τα λεπτά που μεσολαβούν μέχρι ο ταμίας να εξυπηρετήσει τον επόμενο πελάτη. Ζητούν ακόμα να αρθεί η απαγόρευση για εργασία τη Μ. Παρασκευή μέχρι τη 1 μ.μ. και να αυξηθεί ο επιτρεπόμενος ετήσιος αριθμός υπερωριών! Με λίγα λόγια, ζητούν ακόμα μεγαλύτερη διάλυση της ζωής των εργαζομένων, για να αυξάνονται ακόμα περισσότερο τα κέρδη τους, ενώ την ίδια στιγμή παραμένουν άφαντοι σε κάθε κάλεσμα των εργαζομένων για υπογραφή ΣΣΕ. Γι' αυτό και η απεργία στις 28 Φλεβάρη πρέπει να αποτελέσει μια καλή απάντηση στο εργοδοτικό ξεσάλωμα. Να μην ανοίξει ούτε ένα σούπερ μάρκετ, να δείξουν οι εργαζόμενοι τη δύναμή τους!