Το Εργατικό Κέντρο αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «έναν χρόνο μετά όλα τα σοβαρά ζητήματα που αναδείχθηκαν σε σχέση με την ασφάλεια στη μετακίνηση με τον σιδηρόδρομο είναι εδώ, άλυτα. Είναι απαράδεκτο μάλιστα να επικαλούνται και τον "Daniel" για να καθυστερήσουν ακόμα περισσότερο στην εφαρμογή τους, όπως η τηλεδιοίκηση κ.ά. Εκατοντάδες συνάδελφοι συνεχίζουν με φόβο στην ψυχή τους να μετακινούνται καθημερινά με το τρένο για τη δουλειά τους, αντιμετωπίζοντας έναν καθημερινό Γολγοθά. Οι ατελείωτες καθυστερήσεις στην άφιξη και στην αναχώρηση από τη δουλειά τους είναι καθημερινό φαινόμενο και η ταλαιπωρία είναι το λιγότερο».

Το Εργατικό Κέντρο έχει καταγγείλει επανειλημμένως αυτά τα ζητήματα. Το ίδιο και οι σιδηροδρομικοί, αναφέροντας ότι «τα ίδια "υλικά" που δημιούργησαν τις συνθήκες για το τραγικό δυστύχημα διατηρούνται στο ακέραιο»: Επικίνδυνες εγκαταστάσεις και όροι εργασίας, απαρχαιωμένο τροχαίο υλικό και έλλειψη προσωπικού, ως βασικές συνέπειες της ιδιωτικοποίησης και της σχεδιασμένης υποβάθμισης του σιδηρόδρομου, με εφαρμογή των σχετικών Οδηγιών της ΕΕ (όπως η 440) για την «απελευθέρωση» των σιδηροδρόμων. Εξ ου και στο πλαίσιο αυτό όπου η ανάγκη για μετακίνηση από αγαθό μετατρέπεται σε εμπόρευμα, η ασφάλεια είναι σχεδόν ανύπαρκτη ως προτεραιότητα και η έλλειψη κανόνων ασφαλείας φυσικό επακόλουθο.

«Με αυτήν την κανονικότητα δεν συμβιβαζόμαστε, δεν ξεχνάμε, κλιμακώνουμε την πάλη μας και απαιτούμε εδώ και τώρα την εξασφάλιση της ασφαλούς λειτουργίας και κυκλοφορίας των τρένων, με προσλήψεις του αναγκαίου μόνιμου προσωπικού με συγκροτημένα δικαιώματα, αναβάθμιση των αναγκαίων υποδομών, εκσυγχρονισμό του τροχαίου υλικού, υπογειοποίηση των γραμμών στην πόλη».