«Τη λέγαν Κυριακή, δεν έψαχνε ταξί, του κράτους η ευθύνη δολοφονική!». Εκδήλωση - συζήτηση με αφορμή τη γυναικοκτονία της 28χρονης Κυριακής οργάνωσε, χτες το μεσημέρι, η Τομεακή Οργάνωση Παντείου Πανεπιστημίου της ΚΝE. Στον κήπο του Παντείου συγκεντρώθηκαν φοιτήτριες και φοιτητές, εκφράζοντας την οργή και την αγανάκτησή τους για την εγκληματική αδιαφορία του κράτους για τη ζωή των γυναικών και την προστασία τους από τη βία, όπως αποτυπώθηκε με τραγικό τρόπο στις τελευταίες στιγμές της Κυριακής.

«Παρότι οι μέρες περνούν δεν γίνεται να καταλαγιάσει η οργή που καίει μέσα μας», ξεκαθάρισε η Λυδία Βενετοπούλου, γραμματέας της Τομεακής Οργάνωσης Παντείου, συνοψίζοντας το αδιανόητο χρονικό της υπόθεσης της πρόσφατης γυναικοκτονίας. Κάλεσε σε αγώνα για «να ζήσουμε χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς αδικία, χωρίς κακοποίηση» και υπογράμμισε πως για την ΚΝΕ η υπόθεση αυτή είναι «όρκος σε όσες δεν είναι πια ανάμεσά μας, υπόσχεση στη ζωή και τα όνειρά μας, καθήκον στην αγωνιστική στάση ζωής που έχουμε επιλέξει».

«Την ώρα που "το περιπολικό δεν είναι ταξί" για να προστατέψει τις γυναίκες από την πολύμορφη βία, οι δυνάμεις καταστολής είναι πανταχού παρούσες», σχολίασε η Μαρία Κομνηνάκα, βουλευτής του ΚΚΕ. Με την παρέμβασή της ανέδειξε τις διαχρονικές ευθύνες της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων για τις δραματικές ελλείψεις στο δίκτυο δομών για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της βίας. Σχολιάζοντας την πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ της κυβέρνησης και των κομμάτων της σοσιαλδημοκρατίας (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, «Νέα Αριστερά»), που περιορίστηκε στο θέμα της νομικής αναγνώρισης της γυναικοκτονίας, επισήμανε ότι η αντιπαράθεση αυτή αφήνει έξω από το κάδρο «τη διαχρονική εγκληματική πολιτική που όλοι τους υπηρετούν και λογαριάζει ως "κόστος" για το κράτος και τους επιχειρηματικούς ομίλους τα αναγκαία μέτρα ολόπλευρης στήριξης των κακοποιημένων γυναικών». Στην κατεύθυνση αυτή, διαβεβαίωσε ότι το ΚΚΕ δίνει όλες του τις δυνάμεις «για να δυναμώσει το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής ΕΕ - κυβερνήσεων, του εχθρικού για τον λαό αστικού κράτους, που βάζει τιμοκατάλογο ακόμα και στην ανθρώπινη ζωή».

Τον προβληματισμό της για την ανάγκη να αλλάξουν οι συνειδήσεις και οι αντιλήψεις για τη θέση και τον ρόλο της γυναίκας κατέθεσε η Νατάσσα Μποφίλιου. Η ερμηνεύτρια στηλίτευσε ιδιαίτερα τις σκοταδιστικές απόψεις για την «αποστολή» της γυναίκας να παντρευτεί και να κάνει παιδιά, τις «συμβουλές» να ανέχεται κακοποιητικές συμπεριφορές, τις προτροπές να κάνει «υπομονή». «Στους φτωχούς, ούσες γυναίκες, είμαστε οι φτωχότερες», σχολίασε, επισημαίνοντας ότι η ανασφάλεια όσον αφορά τη δουλειά και το εισόδημα ευνοεί τον εγκλωβισμό και την εξάρτηση, δυσχεραίνει την έξοδο από μια κακοποιητική σχέση. Τέλος, κάλεσε σε καθημερινό, ασταμάτητο και ακούραστο αγώνα για να αλλάξει αυτή η κατάσταση «με τα τραγούδια, με τα χέρια, με όποια μέσα διαθέτουμε».

Την εμπειρία που έζησε και συνεχίζει να ζει η δική της οικογένεια μετέφερε η Ρόζα Φωτιάδου, μητέρα της Σοφίας Σαββίδου, που δολοφονήθηκε το 2020. «Δεν υπάρχει κανένας σεβασμός για εμάς, τις οικογένειες», κατήγγειλε, αναφερόμενη στον «Γολγοθά» που ανεβαίνουν χωρίς κρατική βοήθεια και στήριξη στις μακροχρόνιες και δαπανηρές δικαστικές διαδικασίες. Οπως πρόσθεσε, δεν υπάρχει κανένα άρθρο και καμία ρύθμιση για τα παιδιά των δολοφονημένων γυναικών, οι οικογένειες παλεύουν αβοήθητες να ανταποκριθούν στο μεγάλωμα και τη στήριξή τους. «Είναι θέμα που αφορά όλη την κοινωνία», κατέληξε και κάλεσε σε συλλογική δράση και διεκδίκηση.

«Η δύναμη, το θάρρος, η αξιοπρέπεια αυτών των γυναικών, των μανάδων που έχασαν τις κόρες τους, αποκαλύπτουν πόσο μεγάλη σημασία έχει να ξεπεράσεις τον κόμπο στον λαιμό, να πάψεις να σωπαίνεις, να φωνάξεις», τόνισε η Μαρίνα Λαβράνου, δικηγόρος, επικεφαλής του Τμήματος Δικαιοσύνης και Λαϊκών Ελευθεριών της ΚΕ του ΚΚΕ. «Τη σφαίρα στο όπλο του κάθε δολοφόνου την έχει βάλει το σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης», ξεκαθάρισε. Το σύστημα αυτό, όπως ανέλυσε, υπηρετούν η Αστυνομία, η Δικαιοσύνη, ο Ποινικός Κώδικας και συνολικά το αστικό δίκαιο. «Γι' αυτό το ΚΚΕ δίνει όλες του τις δυνάμεις ώστε να καταδικαστεί μαζικά από τους εργαζόμενους, τη νεολαία, αυτό το σύστημα και το κράτος του, οι νόμοι του, με τις σάπιες αξίες, τα σάπια ιδανικά, που φρικιαστικά εγκλήματα συνεχώς γεννά. Αυτός είναι ο δρόμος για να μην υπάρξει άλλος ματωμένος κρίκος. Σπάζοντας τις αλυσίδες της ταξικής εκμετάλλευσης, της μισθωτής σκλαβιάς, διαλύουμε την ορατή και αόρατη βία των εκμεταλλευτών, των λίγων απέναντι στους πολλούς, των ανδρών που βλέπουν τη γυναίκα ως κτήμα τους. Τσακίζουμε δηλαδή τη βία των εκμεταλλευτών και όλες τις σιχαμερές ουρές της», κατέληξε.

• Ο «Ριζοσπάστης» θα επανέλθει σε επόμενο φύλλο στο περιεχόμενο της εκδήλωσης