Τη μεγάλη ανησυχία των εργαζομένων στην Πολιτική Αεροπορία για τον κίνδυνο να ζήσουμε τα «Τέμπη του αέρα», αν δεν υπάρξουν άμεσα μέτρα από το κράτος, επιβεβαιώνουν τα στοιχεία από τη διερεύνηση σοβαρών περιστατικών που σχετίζονται με την ασφάλεια των πτήσεων στις ΗΠΑ. Για παράδειγμα, η πρόεδρος του ομοσπονδιακού Συμβουλίου Ασφάλειας Μεταφορών, καταθέτοντας σε επιτροπή της αμερικανικής Γερουσίας, ομολόγησε ότι «οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας υποχρεούνται σε υπερωρίες (...) Αυτό οδηγεί σε κόπωση και απόσπαση της προσοχής (...) όλα καταλήγουν στο πρόβλημα της έλλειψης προσωπικού». Αλλά και ο πρόεδρος της Εθνικής Ενωσης Ελεγκτών Εναέριας Κυκλοφορίας δήλωσε ότι «σε πολλά αεροδρόμια οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να δουλεύουν 6 μέρες τη βδομάδα, 10 ώρες τη μέρα», ενώ υπολογίζονται ότι είναι «περίπου 3.600 λιγότεροι από τους 14.000 που απαιτούνται». Ενδεικτικά, το προσωπικό στον τερματικό σταθμό της Νέας Υόρκης είναι μόλις το 54% του συνιστώμενου... Δημοσίευμα του «Ρόιτερς» αναφέρει επίσης ότι πολλά ατυχήματα στο έδαφος οφείλονται «σε ελλείψεις ηλεκτρονικών συστημάτων, που είναι διαθέσιμα από τη δεκαετία του 1980...». Οπως το εξελιγμένο σύστημα SURF-A (Surface-Alert), το οποίο όμως απορρίφθηκε το 2021, επειδή - σύμφωνα με έκθεση - «βασική ανησυχία ήταν το κόστος» και επειδή «τίποτα δεν μπορεί να ενεργοποιήσει μια τέτοια επένδυση, απλά (γιατί) δεν εντοπίζεται θέμα κινδύνου ή όφελος άξιο να ακολουθήσει (κανείς)...», όπως δήλωναν εκπρόσωποι των αεροπορικών εταιρειών. Ο κυνισμός τους δεν είναι τίποτα λιγότερο από αναγγελία ενός προδιαγεγραμμένου εγκλήματος, με ηθικό και φυσικό αυτουργό το κέρδος...