Η μετανάστευση δεν αποτελεί νέο κοινωνικό φαινόμενο αφού είναι συνυφασμένη με διάφορες φάσεις της ιστορίας της κάθε χώρας. Ετσι και η ιστορία της ελληνικής μετανάστευσης στον Καναδά άρχισε προς τα τέλη του 19ου αιώνα. Εκείνη την περίοδο έφτασαν στον Καναδά οι πρώτοι μετανάστες από νησιά και από χωριά της Αρκαδίας και της Λακωνίας ως ανειδίκευτοι εργάτες και με ελάχιστη μόρφωση.

Αργότερα, στο Μόντρεαλ, δημιουργήθηκε και το πρώτο κέντρο της ελληνοκαναδικής κοινότητας. Από τότε μέχρι σήμερα η μετανάστευση έλαβε αξιοσημείωτες διαστάσεις, ιδιαίτερα μετά τον Εμφύλιο και τα τέλη της δεκαετίας του 1960. Σήμερα υπάρχουν 271.405 Καναδοί ελληνικής καταγωγής και περίπου 62.715 Ελληνες γεννημένοι, που ζουν στον Καναδά.

Χωρίς αμφιβολία, στη μετανάστευση βασίζουν την πολιτική τους όλες οι αστικές κυβερνήσεις του Καναδά, προκειμένου να ενισχύσουν τη θέση τους στα σημερινά δεδομένα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Περίπου ένας στους τέσσερις Καναδούς ήρθε στη χώρα ως μετανάστης από διάφορες χώρες της υφηλίου. Αυτό αντιπροσωπεύει τον υψηλότερο δείκτη μεταξύ των καπιταλιστικών χωρών του G7.

(...) Οπως συμβαίνει σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, έτσι και ο Καναδάς εκμεταλλεύεται μαζικά το σημερινό εργατικό δυναμικό μεταναστών. Για παράδειγμα, η έκθεση της RBC, η οποία δημοσιεύτηκε το 2023, πιστοποιεί πως το 30% των μεταναστών στον Καναδά με πτυχίο ιατρικής, οδοντιατρικής, κτηνιατρικής κ.λπ., απασχολείται σε άσχετους τομείς, συγκριτικά με το 4,5% των μη μεταναστών που έχουν επίσης σπουδάσει αυτά τα πεδία.

Ταυτόχρονα, αυξάνονται οι εθνικιστικές και ρατσιστικές φωνές. Μάλιστα, ο πρωθυπουργός του Κεμπέκ, Francois Legault, πριν από λίγο καιρό δήλωσε πως περισσότεροι μετανάστες θα αποδυναμώσουν τη γαλλική γλώσσα στην επαρχία.

Ο καπιταλισμός γεννάει τη φτώχεια, τη μετανάστευση και την προσφυγιά. Ο Λένιν είχε διατυπώσει μια διαχρονική θέση, σημαντικό οδηγό ανάλυσης της σημερινής σχέσης ανάμεσα στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση και τη μετανάστευση: «Εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες φεύγουν έτσι και πηγαίνουν εκατοντάδες και χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Ο αναπτυγμένος καπιταλισμός τούς παρασύρει βίαια στη δίνη του, τους αποσπά από τις απόμερες γωνιές, τους υποχρεώνει να συμμετέχουν σ' ένα κοσμοϊστορικό κίνημα, τους φέρνει αντιμέτωπους με την ισχυρή, διεθνή τάξη των βιομηχάνων. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μόνο η εξαιρετική φτώχεια αναγκάζει τους ανθρώπους να εγκαταλείπουν την πατρίδα, ότι οι καπιταλιστές εκμεταλλεύονται με τη μεγαλύτερη ασυνειδησία τους εργάτες - μετανάστες» (Β. Ι. Λένιν, «Ο καπιταλισμός και η μετανάστευση των εργατών», Απαντα. «Σύγχρονη Εποχή», τ. 16, σελ. 91).

Διόλου τυχαίο πως οι μεγαλύτερες εταιρείες του Καναδά συνεχίζουν να αποκομίζουν τεράστια κέρδη με τους ιδιοκτήτες και μετόχους ν' αποκτούν τεράστιο πλούτο. Ηδη, τα συνολικά ετήσια εταιρικά κέρδη στον Καναδά έχουν αυξηθεί από 300 δισεκατομμύρια δολάρια σε 700 δισεκατομμύρια δολάρια. Τα δε παγκόσμια εταιρικά κέρδη των 200 κορυφαίων εταιρειών άγγιξαν τα 5 τρισεκατομμύρια δολάρια. Τα επίσημα στατιστικά στοιχεία του Καναδά δείχνουν ότι το πλουσιότερο 20% των Καναδών κατέχει το 67,39% του πλούτου της χώρας.

Η συγκέντρωση του πλούτου σε μια οικονομική ολιγαρχία επιταχύνεται χάρη στις αστικές κυβερνητικές πολιτικές τόσο σε ομοσπονδιακό όσο και περιφερειακό επίπεδο. Ταυτόχρονα βαθαίνουν οι ανισότητες. Μια γυναίκα, για παράδειγμα, χρειάζεται να δουλέψει 15,5 μήνες για να αμειφθεί το ποσό που παίρνει ένας άντρας σε 12 μήνες. Εχει επίσημα υπολογισθεί πως κάθε γενιά εργαζόμενων γυναικών, έχοντας κατά μέσο όρο 45 χρόνια εργασίας, χάνει 6,7 τρισεκατομμύρια δολάρια, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ο πληθωρισμός.

Παράλληλα, το «National Institute on Ageing» του Καναδά προειδοποιεί πως μόνο το 1/3 των ηλικιωμένων μπορεί ν' αντέξει οικονομικά τη συνταξιοδότηση, ενώ πολλοί έχουν χρέη. Το 50% των ηλικιωμένων ατόμων που εργάζονται δεν έχουν την πολυτέλεια να σταματήσουν, λόγω αύξησης τιμών, ενοικίων και τροφίμων. Επιπλέον, μόνο το 1/3 των εργαζομένων έχει επί του παρόντος συντάξεις στον χώρο εργασίας, γεγονός που παραπέμπει σε επικίνδυνη αύξηση της φτωχοποίησης.

Παρ' όλα αυτά, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση αντί να διαθέτει χρήματα για αύξηση των λαϊκών αναγκών, θέτει σε ύψιστη προτεραιότητα πολέμους στο εξωτερικό, όπως βέβαια και στα προγράμματα του ΝΑΤΟ. Λόγου χάρη, το πρόγραμμα Joint Strike Fighter, οι αγορές F-35, που κοστίζουν σχεδόν 74 δισεκατομμύρια, η συντήρηση πολεμικών πλοίων στο εξωτερικό και οι επιδοτήσεις της βιομηχανίας όπλων αποτελούν κραυγαλέες αποδείξεις «οικονομίας πολέμου».

Υπόψη πως ο στρατιωτικός προϋπολογισμός του Καναδά το 2023 σχεδόν άγγιξε τα 37 δισεκατομμύρια δολάρια. Με αφορμή τη δαπάνη του Καναδά, αξίζει να σημειωθεί πως αν τα 32 κράτη - μέλη πετύχουν τον στόχο της πολεμοκάπηλης λυκοσυμμαχίας, δηλαδή το ελάχιστο 2% του ΑΕΠ, τότε η εκτιμώμενη συνολική δαπάνη θα αγγίξει το εξωφρενικό ποσό των 11,8 τρισεκατομμυρίων δολαρίων το 2028.

Οπως στον Καναδά, έτσι και στην Ευρώπη οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, τα μέτρα λιτότητας και οι δραματικές περικοπές που επιβάλλονται στα 27 κράτη - μέλη έχουν γιγαντώσει την ανεργία και τη φτώχεια, ακόμα και στις αποκαλούμενες χώρες - «ατμομηχανές» της ΕΕ. Ηδη τα δύο τρίτα (65,2%) των ανέργων (18 ετών και άνω) βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού. 95,3 εκατομμύρια άνθρωποι στην ΕΕ (22% του πληθυσμού) βιώνουν κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.

Ειδικότερα στην Ελλάδα εκατομμύρια άνθρωποι και λαϊκά νοικοκυριά, ιδιαίτερα οι νέοι, ζουν με σημαντικές στερήσεις σε αναγκαία και βασικά αγαθά. Συνολικά 2.658.400 άτομα (26,1%) βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού. Ηδη το 2023 κάθε μέρα απολύονταν 8.486 μισθωτοί. Οι μισές συμβάσεις ήταν μερικής απασχόλησης και εκ περιτροπής εργασίας. Μέσα στο περασμένο έτος έγιναν πάνω από 3 εκατομμύρια απολύσεις. Ειδικότερα όσον αφορά το γυναικείο εργατικό δυναμικό, σε κάθε 100 προσλήψεις αντιστοιχούσαν 97 απολύσεις.

Το βέβαιο είναι πως η καπιταλιστική βαρβαρότητα και στις δύο όχθες του Ατλαντικού δημιουργεί συνθήκες εξαθλίωσης (...) Ταυτόχρονα, οι νέοι και οι νέες που μεταναστεύουν στο εξωτερικό με την ελπίδα των σπουδών ή της εργασίας, παρατηρούν πως οι σπουδές τους γίνονται χρόνο με τον χρόνο όλο και πιο ακριβές, ο δε μισθός εξανεμίζεται με την τεράστια ακρίβεια, το δυσβάσταχτο κόστος των ενοικίων, της Ενέργειας ή της Υγείας. Ζουν σε καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας, ενώ οι περισσότεροι οριακά τα βγάζουν πέρα.

(...) Η ιστορία του διεθνούς εργατικού κινήματος διδάσκει ότι σε πολλές χώρες οι μετανάστες πρωτοστάτησαν στην ανάπτυξη των εργατικών κινημάτων και αγώνων που αποτελούν σταθμούς στην ιστορία του εργατικού κινήματος. Οι αγώνες τους διαπαιδαγωγούν τις νεότερες γενιές, όπως συνέβη με τη γενική απεργία το 1919 στο Γουίνιπεγκ, την εργατική απεργία στο Βανκούβερ που οδήγησε το 1940 στην Κοινωνική Ασφάλιση ή τις απεργίες της δεκαετίας του '70 στο Κεμπέκ.

Στην εποχή μας, χιλιάδες είναι οι Ελληνες και οι Ελληνίδες που μετανάστευσαν τα τελευταία χρόνια από την Ελλάδα. Λόγω της καπιταλιστικής κρίσης, της φτώχειας και της ανέχειας, ουκ ολίγοι εξ αυτών είναι απόφοιτοι πανεπιστημιακών σχολών. Σε κάθε πάντως εποχή, η μετανάστευση αξιοποιείται ως μέσο συμπίεσης για μείωση μισθών και κατακτήσεων της εγχώριας εργατικής τάξης, για την αύξηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας. Αξιοποιείται από την εργοδοσία σε κάθε χώρο δουλειάς και κλάδο, αλλά και σε πανεργατικό επίπεδο, για τη διάσπαση της ενότητας των εργαζομένων.

Το ΚΚΕ αποτελεί τη μοναδική πολιτική δύναμη που παλεύει για να πάψει η εργατική δύναμη να είναι εμπόρευμα, για την κατάργηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, δηλαδή τη βάση πάνω στην οποία ευδοκιμεί η μετανάστευση.

Η δεινή θέση και τα αδιέξοδα όπου έχουν περιέλθει εκατομμύρια νοικοκυριά στην Ελλάδα, είναι παράγωγο καπιταλιστικών πολιτικών εκμετάλλευσης και σχετίζονται με τη διαχρονική σύγκλιση των αστικών κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ - Νέας Αριστεράς, ΠΑΣΟΚ σε κρίσιμα στρατηγικά ζητήματα με τη ΝΔ. Η σύγκλιση πιστοποιεί έναν πολιτικό υβριδισμό και, συνάμα, μια συνολικότερη ιδεολογική και πολιτική αντιδραστικοποίηση που αποτυπώνεται στις επιπλέον συγκλίσεις τους επί της «πολεμικής οικονομίας» και του μιλιταρισμού της πολιτικής από την ιμπεριαλιστική μηχανή ΕΕ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ.

Ο λαός γνωρίζει καλά πως η ΕΕ δεν βελτιώνεται. Ανατρέπεται! Τον Ιούνη ένα πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ στην Ευρωβουλή μπορεί να αποκρούσει τα αντιλαϊκά σχέδια της καπιταλιστικής διακρατικής ένωσης. Η συμπόρευση κι ενίσχυση του ΚΚΕ στις ευρωεκλογές θα δώσει δύναμη κι ελπίδα στον λαό. Θα σηματοδοτήσει αγωνιστικό μήνυμα μαχητικής αισιοδοξίας όχι μόνο στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη αλλά κι εδώ στον Καναδά, στη Βόρεια Αμερική.