Είναι καθαρό ότι ο κεφαλαιοκράτης μπροστά στο κυνήγι του κέρδους δεν ενδιαφέρεται ούτε στο ελάχιστο αν η επίτευξη του στόχου του μπορεί να αποβαίνει και σε βάρος της ζωής των εργαζομένων. `Η, με άλλα λόγια, ο κεφαλαιοκράτης αντιμετωπίζει τους εργαζόμενους ως αναλώσιμο υλικό, φθηνό κρέας στη μηχανή του κέρδους. Στην ίδια ρότα οι πολιτικοί του εκπρόσωποι, οι εκάστοτε κυβερνήσεις, που πολλές φορές παίζουν και οι ίδιες το ρόλο του εργοδότη, όχι μόνο αδιαφορούν για την προστασία της ζωής των εργατών, των μοναδικών παραγωγών του πλούτου, αλλά ενισχύουν την ασυδοσία των εργοδοτών. Είναι, λοιπόν, μόνο οι ίδιοι οι εργαζόμενοι υπεύθυνοι για την προστασία της ζωής τους. Είναι αυτοί που θα πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, θα συσπειρωθούν γύρω από τα συνδικάτα τους και θα κάνουν την προστασία της ζωής τους ζήτημα πρώτης γραμμής του αγώνα.

Χαρακτηριστικά είναι τα όσα επισημαίνει η Αχτίδα Κατασκευών της ΚΟΑ του ΚΚΕ σε παλιότερη ανακοίνωσή της για τους υπεύθυνους και τα αίτια των άθλιων συνθηκών εργασίας: «Η εντατικοποίηση της εργασίας, η υπερεκμετάλλευση των εργατών, τα εξαντλητικά ωράρια, η καταπάτηση των εργασιακών σχέσεων, η έλλειψη μέτρων προστασίας δεν έχει να κάνει μόνο με την ανεύθυνη στάση των εργοδοτών, έχει να κάνει με τις πλάτες που βρίσκει η εργοδοσία στο κράτος της» και πιο κάτω επισημαίνει ότι «η καπιταλιστική εκμετάλλευση, η εντατικοποίηση της εργασίας και η έλλειψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας αποτελούν τη γενεσιουργό αιτία των ατυχημάτων». Στη συνέχεια η Αχτίδα καλεί τους εργαζόμενους «να αγωνιστούν, τώρα, γιατί δεν περισσεύουν εργάτες για να χάνονται στο όνομα του κέρδους. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια αναμονής. Η Εργατική Τάξη είναι ανάγκη να υπερασπίσει τη ζωή της, το 7ωρο, πενθήμερο, το δικαίωμα στην ασφάλιση, να επιβάλει μέτρα προστασίας της ζωής και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας» και καταλήγοντας αναδεικνύει ότι «η συγκέντρωση του κεφαλαίου, η εκμετάλλευση, τα ατυχήματα, επιβάλλουν η εργατιά να βάλει στόχο τη λαϊκή εξουσία».