Χτες, ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Θεόδωρος Σκυλακάκης, δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου, ανάμεσα σε άλλα: «Σε αυτή τη φάση ζητάμε κατανάλωση με μέτρο. Αν έχουμε κακή περίοδο, μπορεί να εξετάσουμε και άλλα μέτρα που να περιορίζουν την κατανάλωση για να έχουμε ασφάλεια στην πιθανότητα ακραίων φαινομένων». Και προανήγγειλε ρύθμιση για τα τιμολόγια του νερού, τα οποία - όπως είπε - δεν θα μπορούν να αυξηθούν περισσότερο από το όριο του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή. Επιπλέον, θα προβλέπεται δυνατότητα κλιμακωτής χρέωσης από τον πάροχο ανάλογα με την κατανάλωση, με την υποχρέωση η πρώτη κλίμακα να είναι «προσιτή οικονομικά».

Στην πραγματικότητα, είναι προφανές ότι ανοίγει πλέον ο δρόμος για υπέρογκες αυξήσεις στο νερό με την Κοινή Υπουργική Απόφαση, με την οποία θα αλλάξει η τιμολόγησή του, με τα τιμολόγια να καθορίζονται από τους παρόχους και να ελέγχονται από τη Ρυθμιστική Αρχή Αποχέτευσης, Ενέργειας και Υδρευσης (ΡΑΑΕΥ). Και βέβαια γνωστό - και από την περίπτωση της «απελευθέρωσης» της Ενέργειας - είναι το πού καταλήγει η πολιτική αυτή: Σε πανάκριβο νερό - εμπόρευμα, που σημαίνει ότι τα λαϊκά στρώματα θα πουν «το νερό νεράκι».

Οσο για το υποτιθέμενο «πλαφόν» στο ύψος του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή, αυτό σημαίνει ότι αυξήσεις θα υπάρξουν σίγουρα αλλά για ένα διάστημα όχι μεγαλύτερες από 3% που «τρέχει» ο πληθωρισμός σήμερα, λεηλατώντας το λαϊκό εισόδημα.

Ολα αυτά με την επίκληση της «κλιματικής αλλαγής» και της λειψυδρίας, με τον Σκυλακάκη να λέει ότι «εφόσον η ανομβρία συνεχιστεί, τα υφιστάμενα αποθέματα για την Αττική αρκούν για 4 έτη. Οι κυριότερες παρεμβάσεις που δρομολογούνται είναι η ενίσχυση του ταμιευτήρα του Εύηνου, αλλά και η διασύνδεση με τα Κρεμαστά». Μίλησε επίσης για «στρατηγική εφεδρεία με αφαλάτωση, εκμεταλλευόμενοι ότι στο μέλλον το ενεργειακό κόστος θα είναι χαμηλότερο». Σύμφωνα με τον Θ. Σκυλακάκη, μακροπρόθεσμα υπάρχει και το νερό της Ψυτάλλειας που μπορεί να αξιοποιηθεί για βιομηχανική χρήση και άρδευση, ενώ κάποια στιγμή θα εξεταστεί και το ζήτημα των όμβριων υδάτων.

Ο δε διευθύνων σύμβουλος της ΕΥΔΑΠ, Χαράλαμπος Σαχίνης, επισήμανε ότι αν δεν κάνουμε κάτι, είναι πιθανό να μην έχουμε νερό «μακροπρόθεσμα». Οπως τόνισε, τον Οκτώβρη του 2022 τα αποθέματα ήταν πάνω από τον μέσο όρο της τελευταίας 15ετίας, ωστόσο οι τελευταίοι άνυδροι χειμώνες οδήγησαν σε μείωση των αποθεμάτων. Τόνισε, δε, ότι πρέπει να δοθεί μακροπρόθεσμη λύση για τα επόμενα 50 χρόνια. Αναφερόμενος στην υδροδότηση στην Αθήνα, σημείωσε ότι μέχρι πριν από δύο μήνες το νερό ερχόταν από τη λίμνη του Εύηνου που τροφοδοτεί μαζί με ποταμούς τη λίμνη του Μόρνου. Τώρα, σύμφωνα με τα μοντέλα της ΕΥΔΑΠ, σε συνεργασία με το ΕΜΠ, προβλέπεται η προσθήκη εφεδρικών ταμιευτήρων. Εχει μπει σε λειτουργία η λίμνη της Υλίκης που είναι εφεδρική, αλλά έχει «ενεργειακό κόστος».

Από τα παραπάνω είναι σαφές το «μήνυμα» που στέλνει η κυβέρνηση, υλοποιώντας τις αντίστοιχες δεσμεύσεις της ΕΕ, ότι τη στιγμή που στην Ελλάδα λόγω της ανυπαρξίας των κατάλληλων έργων υποδομής, ουσιαστικά το νερό που «πέφτει» χάνεται (απαρχαιωμένο δίκτυο, διευθέτηση χειμάρρων, δημιουργία ταμιευτήρων κ.λπ.) η «λύση» είναι να χαρατσώσουν ξανά τον λαό που τον κατηγορούν πως κάνει «αλόγιστη χρήση»!

Στο μεταξύ, προχτές το βράδυ ο Βασίλης Μεταξάς, βουλευτής του ΚΚΕ, μιλώντας στο πλαίσιο σχετικής ενημέρωσης που έγινε κατά τη συνεδρίαση της Υποεπιτροπής Υδατικών Πόρων της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Προστασίας Περιβάλλοντος της Βουλής, ανέδειξε ότι ενώ από τη μια πλευρά οι επιστήμονες επισημαίνουν την ανάγκη για επαρκές και ποιοτικό νερό για τον άνθρωπο και το περιβάλλον, από την άλλη η λειψυδρία ορίζεται με βάση τις ανάγκες της αγοράς, ως «ανισοκατανομή ανάμεσα στη ζήτηση και στην προσφορά».

Ειδική αναφορά έκανε και στην Οδηγία - πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το νερό, που μιλάει για μείωση της ζήτησης, την ώρα που «χάνουμε μεγάλες ποσότητες νερού που καταλήγουν στον Παγασητικό» και «όχι μεγάλα έργα στα βουνά, όπου συγκρατείται το νερό, γιατί είναι κοστοβόρα, με την έννοια του κόστους που θέτουν η ΕΕ, οι κυβερνήσεις για τα ζητήματα του περιβάλλοντος και της προστασίας της ζωής. Ο,τι δεν έχει παραγωγικό αποτύπωμα για έναν επιχειρηματικό όμιλο είναι κόστος».

Για το παιχνίδι με το μπαλάκι ευθυνών, στο οποίο επιδίδεται η κυβέρνηση, ο Β. Μεταξάς τόνισε: «Κάνατε διάχυση των αρμοδιοτήτων σε δήμους, Περιφέρειες, σπάσατε οργανισμούς και τώρα χύνετε κροκοδείλια δάκρυα». Ακόμα, πρόσθεσε ότι με τη δημιουργία του ΟΦΥΠΕΚΑ «τα ενσωματώσατε όλα για να γλιτώσετε κόστος», ενώ στάθηκε και στην προσπάθεια της κυβέρνησης, με την οποία συμφωνούν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, να μετατρέψει τις προστατευόμενες περιοχές σε πεδίον δόξης λαμπρό για επενδύσεις, όπως και στα έργα ύδρευσης, τα οποία επιλέγονται με κριτήριο το «νερό - εμπόρευμα» και τη λογική της «μείωσης της ζήτησης», φέρνοντας σε αυτό το σημείο το παράδειγμα του 1,5 δισ. ευρώ που δόθηκαν για έργα, μεταξύ άλλων και για την τοποθέτηση ψηφιακών υδρομετρητών για να «χαρατσώνεται πιο αποτελεσματικά ο λαός και να λέει το νερό νεράκι».

Και ανέδειξε ότι η λύση στο χάσμα μεταξύ επιστημονικής και τεχνολογικής δυνατότητας και της πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση της ΝΔ βρίσκεται στην πρόταση του ΚΚΕ, δηλαδή στον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό, με το νερό να είναι κοινωνικό αγαθό, το κριτήριο για την αξιοποίησή του να συμβαδίζει με τις ανάγκες του λαού και με τις μονάδες επεξεργασίας νερού, τα δίκτυα ύδρευσης - άρδευσης να αποτελούν κοινωνική ιδιοκτησία.