Ζωντανές συνδέσεις για το πότε ήρθε και πότε έφυγε ο Κασσελάκης, άρθρα επί άρθρων και αναλύσεις επί αναλύσεων για το «βαθύτερο νόημα» της μάχης της καρέκλας και άλλα τέτοια «έδωσαν και πήραν» επί δύο μέρες για το απαύγασμα του ιδεολογικού, πολιτικού και οργανωτικού εκφυλισμού που ονομάστηκε «συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ». Η αγωνία όλων εκείνων που ψάχνουν πώς και πώς να ξαναστήσουν μια βολική «αντιπολίτευση», που θα διασφαλίζει ησυχία και «συνέχεια» στο σύστημα και στην κυβερνητική εναλλαγή, δεν κρύβεται και οδηγεί στη γελοιοποίηση. Πόσο μάλλον όταν λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, επί δύο μέρες, πάνω από 2.500 συνδικαλιστές, εκπροσωπώντας εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, μετέφεραν πείρα που «σπαρταρούσε» για το πού και πώς γίνεται η πραγματική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, τη μεγαλοεργοδοσία και το σάπιο κράτος τους. Οχι πως περιμέναμε και τίποτα παραπάνω, αλλά και οι «δυο κόσμοι» βγάζουν μάτι για το πού βρίσκεται η πραγματική ελπίδα για τον λαό.