Το βραβείο των μεγάλων νικητών, όπως είχε προκηρύξει η ΚΕ, έχει χαρακτήρα ιδεολογικοπολιτικό, επιμορφωτικό, διαπαιδαγωγητικό.

Ετσι επιλέχτηκε ως επίκεντρο του ταξιδιού να είναι το Βερολίνο, που συμπυκνώνει και αποτυπώνει μέσα από τα μνημεία, τα πάρκα και τις ίδιες τις υποδομές του την ανωτερότητα του σοσιαλισμού απέναντι στο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα. Ολόκληρη η πόλη της πρωτεύουσας της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας (ΓΛΔ), η κάθε γωνιά της αποτελεί ζωντανή απόδειξη των κατακτήσεων που απολάμβανε ο γερμανικός λαός.

Η επίσκεψη της πρώτης μέρας ξεκίνησε από το επιβλητικό μνημείο του Κόκκινου Στρατού στο Πάρκο Τρεπτόουερ, που εγκαινιάστηκε 4 χρόνια μετά τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας.

Αποτελεί τόπο ταφής για τουλάχιστον 7.000 στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού, Ρώσους, Ουκρανούς, Καζάχους, Γεωργιανούς κ.ά. που έδωσαν τη ζωή τους στη μάχη για τη συντριβή του φασισμού στο Βερολίνο τον Μάη του 1945, γράφοντας έναν από τους μεγαλύτερους άθλους της παγκόσμιας εργατικής τάξης, καρφώνοντας τελικά τη σημαία με το σφυροδρέπανο στο Ράιχσταγκ.

Εκεί - στο πάρκο Τρεπτόουερ - όπου για τρεις συνεχόμενες χρονιές οι γερμανικές αρχές προσπαθούν προκλητικά να απαγορεύσουν τις κόκκινες σημαίες, στην επέτειο της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, σηκώθηκε και πάλι η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο, στέλνοντας μήνυμα ότι η εργατική τάξη, οι λαοί της Ευρώπης και όλου του κόσμου με μπροστάρηδες τα Κομμουνιστικά Κόμματα δίνουν τη μάχη της διαφύλαξης των αντιφασιστικών μνημείων στην Ευρώπη και μαζί με αυτά της ιστορικής μνήμης, απέναντι στον αντικομμουνισμό και την άθλια προσπάθεια παραχάραξης της Ιστορίας που διεξάγουν η ΕΕ και οι κυβερνήσεις σε κάθε χώρα.

Η περιήγηση συνεχίστηκε στα πανέμορφα στενά και στις αυλές της Χάκεσερ Μαρκτ, όπου παραδοσιακά ζούσαν εργατικά στρώματα, στην πλατεία της Ρόζας Λούξεμπουργκ που βρίσκεται και το θέατρο Φολκσμπούνε, όπου και αναδείχθηκαν οι κατακτήσεις που απολάμβαναν οι πολίτες της σοσιαλιστικής Γερμανίας και στον τομέα του Πολιτισμού.

Η δεύτερη μέρα της ιστορικο-πολιτικής περιήγησης στην πόλη ξεκίνησε από το «Σπίτι του Δασκάλου», με το επιβλητικό ψηφιδωτό που αναδεικνύει τη θέση της Εκπαίδευσης και του δασκάλου μέσα στη σοσιαλιστική κοινωνία, σημείο που έγινε με θέρμη αποδεκτό από τους συντρόφους εκπαιδευτικούς της αποστολής.

Δεύτερη στάση ήταν το «Παγκόσμιο Ρολόι», όπου απεικονίζονται οι 24 διαφορετικές ζώνες ωρών με όλες τις πρωτεύουσες του κόσμου και το ηλιακό σύστημα, πολυσύχναστο σημείο όπου δίνανε τα ραντεβού τους οι πολίτες της ΓΛΔ.

Επόμενη στη σειρά ήταν η Αλεξάντερ Πλατς, όπου αναδείχθηκε η χρήση της πλατείας τόσο ως χώρου αναψυχής όσο και ως σημείου μεγάλων συγκεντρώσεων όπως αυτών της Πρωτομαγιάς και της 8ης Μάρτης.

Η περιήγηση συνεχίστηκε στο «Μαρξ - Ενγκελς Φόρουμ», με τα αγάλματα των κλασικών να δεσπόζουν στην πλατεία μαζί με χαρακτικά σε μέταλλο που απεικονίζουν στιγμές από το παγκόσμιο εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα και από την καθημερινότητα της ζωής στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία (ΓΛΔ). Πρόκειται για σημείο στο κέντρο της πόλης που αποτελεί καρφί στο μάτι της αστικής τάξης της Γερμανίας, με τον ίδιο τον λαό να υπερασπίζεται το μνημείο απέναντι σε προσπάθειες καταστροφής του από τους αστούς.

Οι επισκέπτες ακόμη περπάτησαν στους δρόμους του Νησιού των Μουσείων, όπου το 1918 δόθηκαν μερικές από τις πιο σκληρές μάχες της Νοεμβριανής Γερμανικής Επανάστασης, όπως και το 1945 οι ηρωικές μάχες του Κόκκινου Στρατού για την κατάληψη του Βερολίνου. Τα κτίρια που βρίσκονται πάνω στο Νησί των Μουσείων πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο αποτελούσαν κομμάτια του παλατιού, ενώ επί ΓΛΔ μετατράπηκαν σε διάφορα μουσεία ανοιχτά για τον γερμανικό λαό.

Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε επίσκεψη στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ, όπου ακόμα είναι χαραγμένα στον τοίχο τα λόγια του Μαρξ: «Οι φιλόσοφοι μέχρι τώρα έχουν εξηγήσει τον κόσμο με διάφορους τρόπους. Το θέμα είναι πώς θα τον αλλάξεις».

Επόμενη στάση, απέναντι από το Πανεπιστήμιο, η πλατεία Μπέμπελπλατς, όπου οι ναζί στις 6 Μάη του 1933 έκαψαν πάνω από 25.000 τίτλους βιβλίων από τη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου και στο σημείο αυτό χτίστηκε ένα συγκλονιστικό μνημείο μέσα στην απλότητά του: Υπόγειο με λευκές άδειες βιβλιοθήκες.

Ακολούθησε η πανέμορφη πλατεία της Ζανταμένμαρκτ, όπου η χορωδία του Κόκκινου Στρατού τραγουδούσε στα σκαλιά του Κοντσερτχάους μετά το τέλος του πολέμου για να ανεβάσει το ηθικό των ηττημένων Γερμανών και να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση της σοσιαλιστικής Γερμανίας.

Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στο δεύτερο μνημείο του Σοβιετικού Στρατιώτη στο Τιεργκάρντεν, όπου επίσης αποτελεί τάφο χιλιάδων στρατιωτών του Κόκκινου Στρατού.

Ο περίπατος συνεχίστηκε στο Ράιχσταγκ, όπου κυμάτιζε η Κόκκινη Σημαία τον Μάη του 1945, στην πύλη του Βραδεμβούργου και στην Πότσνταμερ Πλατς, γκρίζα ζώνη που μετά το 1989-1991 αποτέλεσε κυριολεκτικά περιοχή ξεπουλήματος της κοινωνικής ιδιοκτησίας.

Η μέρα έκλεισε με την επίσκεψη στο Μπερλίνερ Ενσέμπλ, το θέατρο του μεγάλου Γερμανού κομμουνιστή διανοητή Μπέρτολτ Μπρεχτ. Ενα από τα πρώτα θέατρα στον κόσμο με περιστρεφόμενη σκηνή που στηριζόταν σε περιστρεφόμενο μηχανισμό άρματος μάχης Τ34, μετά από αίτημα προς τον Κόκκινο Στράτο του ίδιου του Μπρεχτ και της γυναίκας του.

Την τρίτη μέρα της παραμονής στη Γερμανία σειρά είχε η Δρέσδη.

Οι σύντροφοι επισκέφτηκαν το κεντρικό νεκροταφείο της πόλης όπου βρίσκονται γύρω στα 50 μνήματα πολιτικών προσφύγων και κατέθεσαν με συγκίνηση και περηφάνια λουλούδια. Περιηγήθηκαν στον χώρο του νεκροταφείου, όπου βρίσκονται και οι τάφοι εκατοντάδων Γερμανών αγωνιστών κατά του φασισμού και προσωπικοτήτων της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Ιδιαίτερη εντύπωση έκανε ο μνημειακός χώρος με στήλες με ονόματα στρατοπέδων συγκέντρωσης και πόλεων που καταστράφηκαν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως το Λίντιτσε, το Λένινγκραντ και βέβαια η ίδια η Δρέσδη.

Στο επίκεντρο της περιήγησης στο ιστορικό κέντρο της πόλης στάθηκε η τεράστια προσπάθεια ανοικοδόμησης της πόλης μετά τη σχεδόν ολική καταστροφή από τους Αγλλο-αμερικανικούς βομβαρδισμούς τον Φλεβάρη του 1945. Η ξενάγηση των συντρόφων πέρασε από εμβληματικά κτίρια διάφορων αρχιτεκτονικών ρυθμών κυρίως από την εποχή του μπαρόκ, αλλά και της σοσιαλιστικής ανοικοδόμησης, όπως οι πολυκατοικίες της πλατείας Αλτμαρκτ από τη δεκαετία του '50 και το Παλάτι του Πολιτισμού που εγκαινιάστηκε το 1969. Σε μια πλευρά του επιβλητικού κτιρίου δεσπόζει το ψηφιδωτό «Η πορεία της κόκκινης σημαίας», κάτω από το οποίο η αντιπροσωπεία έβγαλε μια αναμνηστική φωτογραφία με ξεδιπλωμένη τη σημαία του ΚΚΕ.

Το απόγευμα οι σύντροφοι συμμετείχαν σε εκδήλωση της ΤΕ Γερμανίας του ΚΚΕ με αφορμή τη συμπλήρωση 75 χρόνων από την άφιξη της πρώτης αποστολής μαχητών και μαχητριών του ΔΣΕ καθώς και των παιδιών τους στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία. Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και συγκίνηση οι παρευρισκόμενοι παρακολούθησαν βίντεο με μαρτυρίες πολιτικών προσφύγων και με οπτικοακουστικά ντοκουμέντα για τις συνθήκες ζωής και πάλης στην Ελλάδα και στα πρώτα χρόνια της πολιτικής προσφυγιάς στη ΓΛΔ. Ρίγη συγκίνησης προκάλεσαν και οι στιγμές που κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή για τους ήρωες της εποποιίας του ΔΣΕ και τους πολιτικούς πρόσφυγες που έφυγαν από τη ζωή, αλλά και της απονομής τιμητικών αναμνηστικών στους παρευρισκόμενους πολιτικούς πρόσφυγες και τους απογόνους τους.