Ο «Ριζοσπάστης» από σήμερα «δίνει τον λόγο» στους συνδικαλιστές, στις τοποθετήσεις τους που «φώτισαν» τα παραπάνω κατά τη διάρκεια των εργασιών, ενώ το σχετικό ρεπορτάζ θα συνεχιστεί και τις επόμενες μέρες.

Συγκλονιστικά ήταν τα λόγια του Δαμιανού Βουδιγάρη, εργάτη από το λιμάνι του Πειραιά, που δίνει μαζί με τους συναδέλφους του τη μάχη μέσα από το Σωματείο ΕΝΕΔΕΠ, όπου είναι εκλεγμένος αντιπρόεδρος.

«Συνήθως είμαστε στην πύλη του λιμανιού μαζί ή στον δρόμο», καθώς αναγνώριζε στους συμμετέχοντες δεκάδες εργαζόμενους που εκφράζουν σταθερά την αλληλεγγύη των σωματείων στους λιμενεργάτες.

Από το βήμα της Σύσκεψης έκανε μια αναδρομή στα χρόνια που προηγήθηκαν, στις προσπάθειες οργάνωσης στο λιμάνι, στη συμβολή του ΠΑΜΕ, αλλά και στο πώς ο ίδιος προσωπικά βίωσε όλη αυτήν τη συγκλονιστική πορεία.

Με αφετηρία το 2012, όταν «η λέξη "σωματείο" ήταν απαγορευμένη» στον χώρο δουλειάς, υπενθύμισε ότι «οι μόνοι που ήταν έξω από την πύλη για να μας ενημερώσουν και να μας στηρίξουν ήταν οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ».

Το 2014, όταν εργαζόμενοι υπόγεια, κάτω από τη μύτη της εταιρείας, έστησαν το Σωματείο τους, και πάλι «οι πρώτοι που ήταν στο πλευρό μας ήταν οι ταξικές δυνάμεις».

Το 2018, στην τριήμερη απεργία τους, απέναντι στην καταστολή, «ασπίδα για τους λιμενεργάτες στάθηκαν οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ». Μετά τον θάνατο του Δημήτρη Δαγκλή την ώρα της δουλειάς και τον 7ήμερο απεργιακό αγώνα που ξέσπασε, σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ «κράτησαν το λιμάνι για εμάς, μαζί με εμάς».

«Το ΠΑΜΕ ήταν πάντα εκεί να μας βοηθάει χωρίς να μας ρωτάει ποιοι είμαστε και τι ψηφίζουμε», τόνισε, ξεκαθαρίζοντας ότι αυτή η συμβολή ήταν πάντα χωρίς ανταλλάγματα.

Μετέφερε επίσης το πώς ο ίδιος ξεπέρασε απογοητεύσεις με τη στήριξη των αγωνιστών συναδέλφων του από το ΠΑΜΕ, ενώ αναφέρθηκε σε μια σειρά από κατακτήσεις, όπως για το πώς οργάνωσαν τη μαζικότερη Γενική Συνέλευση για να αποφασίσουν μια από τις απεργίες, με δεκάδες εργάτες να σηκώνουν το χέρι για την απεργία «μπροστά στα μούτρα της εταιρείας», έξω από τα γραφεία της.

Τέλος, με συγκινητικά λόγια αναφέρθηκε στην αντίδραση των μικρών παιδιών του, που, όπως είπε, μεγαλώνουν μέσα στους αγώνες στο λιμάνι, όταν τα ενημέρωσε ότι «ο μπαμπάς τους στο μοναδικό του ρεπό δεν θα μπορούσε να είναι μαζί τους γιατί θα έπρεπε να πάρει μέρος στη Σύσκεψη»: «Ηθελαν να έρθουν μαζί μου για να είναι με τους φίλους τους», είπε, προκαλώντας θερμό χειροκρότημα και αναδεικνύοντας τους δεσμούς που έχουν σφυρηλατηθεί στους αγώνες.

«Εμείς οι εργαζόμενοι στο "Ζαγόρι" δουλεύουμε στη μεγαλύτερη γραμμή εμφιάλωσης νερού στην Ευρώπη»: Με αυτά τα λόγια, που ανήκουν στον πρωθυπουργό, ξεκίνησε να μιλάει ο Θοδωρής Παντούλας, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στη ΧΗΤΟΣ, τονίζοντας ότι η κυβέρνηση ήθελε να κάνει τους εργαζόμενους να ...νιώσουν σαν τους εργοδότες.

«Ομως, το πώς δουλεύουμε το ξέρουμε καλά», συμπλήρωσε, και αναφέρθηκε στη δημιουργία του Σωματείου:

«Πριν από δύο χρόνια αποφασίσαμε ότι δεν είναι μοιραίο να δουλεύουμε σε αυτές τις συνθήκες. Πιστέψαμε στη δύναμη του οργανωμένου αγώνα και φτιάξαμε το Σωματείο μας. Είναι η καλύτερη απόφαση που έχουμε πάρει. Μάθαμε να συζητάμε, να κάνουμε Γενικές Συνελεύσεις, να παίρνουμε αποφάσεις, να ξεπερνάμε τον φόβο. Ετσι καταφέραμε να κερδίσουμε πράγματα. Καταφέραμε να δουλέψουμε για πρώτη φορά πενθήμερο το καλοκαίρι. Το πιο σημαντικό είναι πως οι δεσμοί μας είναι πολύ ισχυροί, ο καθένας είναι στήριγμα για τον άλλο. Μας απασχολεί τι γίνεται στο σπίτι του συναδέλφου, πώς μπορούμε να βοηθήσουμε».

Ο Φίλιππος Λαζαρίδης, εργαζόμενος στην εταιρεία «ΒΕΤΑ CAE Systems», από τη Θεσσαλονίκη, μια ακόμα μεγάλη επιχείρηση που διαφημίζεται ως «καλός εργοδότης», μίλησε για τα θετικά βήματα που έχουν γίνει στην οργάνωση των εργαζομένων.

Οπως είπε, όταν προσλήφθηκε στην εταιρεία, δεν είχε γίνει ποτέ εξόρμηση, δεν είχε μοιραστεί πολιτικό ή συνδικαλιστικό φυλλάδιο και γενικά επικρατούσε η αντίληψη ότι «εδώ καλά είμαστε». «Αρχίσαμε 3 - 4 συνάδελφοι να κάνουμε εξορμήσεις, συζητάγαμε με συναδέλφους. Αρχικά η εταιρεία είπε ότι απαγορεύεται η πολιτική δράση μέσα στον χώρο δουλειάς. Σήμερα έχουμε επιχειρησιακό Σωματείο που αριθμεί 160 μέλη. Και από εκεί που απεργούσαν 1 - 2 άνθρωποι στις πανελλαδικές απεργίες έχουν φθάσει και τους 80», σημείωσε.

Για τις ιδιαίτερα επιβαρυντικές συνθήκες δουλειάς στο εργοστάσιο «Arivia» μίλησε η αντιπρόεδρος του επιχειρησιακού Σωματείου, Κική Παταρίδου. Η ίδια αναφέρθηκε στο πώς πήρε την απόφαση να γίνει μέλος του Σωματείου, ξεπερνώντας μαζί με συναδέλφους της τους δισταγμούς, οπότε σήμερα το Σωματείο φτάνει να αριθμεί 140 μέλη. Μετέφερε την πάλη που δίνεται από το Σωματείο για την υπογραφή ΣΣΕ, έχοντας και τη στήριξη του κλαδικού σωματείου.

«Υπάρχει φόβος και δισταγμός. Κι εγώ έτσι ένιωθα. Εχω τρία παιδιά και φοβόμουν την απόλυση. Αλλά θέλω να νιώθω καλά με τη συνείδησή μου, να διεκδικώ τα δικαιώματά μου, έχω φωνή και θέλω να ακουστώ!», σημείωσε χαρακτηριστικά.