Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία το ποσοστό ιδιοκατοίκησης στην Ελλάδα έχει πέσει στο 61%, από 84,6% το 2005. Σταθμό στην κάτω βόλτα αποτέλεσε η μεγάλη καπιταλιστική κρίση, αφού την περίοδο 2011 - 2012 το ποσοστό ιδιοκατοίκησης είχε υποχωρήσει στο 73%. Με τα τελευταία στοιχεία η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, για πρώτη φορά ιστορικά. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία οι άνω των 50 έχουν δικό τους σπίτι σε ποσοστό 75%, ενώ μόλις των 30% των νέων αποφασίζουν να πάρουν το ρίσκο της ιδιοκατοίκησης, με το υπόλοιπο 70% να ζουν είτε στο νοίκι είτε ως «φιλοξενούμενοι» στην οικογενειακή κατοικία. Τα στοιχεία επιβεβαιώνουν τη συνολικότερη επιδείνωση των όρων ζωής για τα πλατιά λαϊκά στρώματα, με τις νεότερες γενιές να ζουν χειρότερα (σχετικά και απόλυτα) σε σύγκριση με τις παλαιότερες. Και παρά το γεγονός ότι η ερμηνεία αυτή είναι αυταπόδεικτη, τα αστικά επιτελεία προσπαθούν να πείσουν ότι η (πανάκριβη) ζωή στο νοίκι, ή η ζωή με τους γονείς μέχρι τα βαθιά γεράματα, είναι ...«επιλογή» των νέων (της «Generation Rent», όπως τους βαφτίζουν), επειδή η ζωή τους χαρακτηρίζεται από διαρκείς μεταβολές και δεν θέλουν να δημιουργούν μόνιμες υποχρεώσεις! Ετσι βαφτίζουν την εργασιακή περιπλάνηση, την απουσία οποιασδήποτε μονιμότητας και σταθερότητας στην εργασία, τους μισθούς πείνας και τα πανάκριβα δάνεια των τραπεζών... Πάλι καλά που δεν λένε ότι οι νέοι παρακαλάνε να τους απολύουν για να μην πλήττουν στην ίδια δουλειά.