Τα βασικά αιτήματα είναι ζωτικής σημασίας: Να μην κλείσουν οι σταθμοί και τα ορυχεία, ώστε να συνεχίσει η λειτουργία τους με περιβαλλοντική αναβάθμισή τους, να διασφαλιστούν όλες οι θέσεις εργασίας μόνιμου και έκτακτου προσωπικού στη ΔΕΗ ΑΕ με μέτρα υγείας και ασφάλειας για όλο το προσωπικό, για να ακυρωθεί η απόφαση του ΔΣ της ΔΕΗ στις 15/10, να καταργηθεί το χρηματιστήριο ρεύματος και ρύπων για ρεύμα και θέρμανση φθηνά για όλο τον λαό, καμία σκέψη για νέους φόρους στον λαό.

Με αυτά τα αιτήματα και προμετωπίδα «Να μην κλείσει ο ΑΗΣ», έχει τη στήριξη της πλειοψηφίας του λαού της περιοχής. Σε αυτή τη μάχη ξεχωρίζει η πολύμορφη δράση της Επιτροπής Αγώνα, με συλλογή εκατοντάδων υπογραφών στήριξης των δίκαιων αιτημάτων της, με πλατιά ενημέρωση του λαού της περιοχής, πραγματοποιώντας ακόμη και «εξόρμηση» στο Πανεπιστήμιο Φλώρινας, εισπράττοντας την αλληλεγγύη των φοιτητικών συλλόγων, οργανώνοντας κινητοποιήσεις με συμβολικό κλείσιμο δρόμων, με συγκέντρωση στην είσοδο του ΑΗΣ Μελίτης τη μέρα της πανελλαδικής απεργίας στις 20/11, με πρόσφατη παρέμβαση και στο Περιφερειακό Συμβούλιο Δυτικής Μακεδονίας και τη χτεσινή «κάθοδο» στην Αθήνα και τη συγκέντρωση στο υπουργείο Ενέργειας από κοινού με την Επιτροπή Φορέων Μεγαλόπολης.

Ο Σάκης Μάινος, κάτοικος Αχλάδας, εργαζόμενος στον ΑΗΣ Μελίτης, μιλώντας στον «Ριζοσπάστη», σημειώνει: «Το αίτημα να μην κλείσει ο ΑΗΣ Μελίτης μας ενώνει όλους εδώ, μόνιμους και συμβασιούχους, αλλά και όλη την τοπική κοινωνία. Αν κλείσει ο ΑΗΣ και φύγουν από εδώ 300 εργαζόμενοι, δηλαδή 300 οικογένειες, ο τόπος θα ερημώσει... Θα κλείσουν σχολεία, θα κλείσουν μαγαζιά, είναι κοινωνικό το πρόβλημα. Στην πανελλαδική απεργία στις 20/11 όλα τα μαγαζιά είχαν ενημερωθεί και είχαν κλείσει συμβολικά για να μας στηρίξουν! Ολοι μαζί θα αποτρέψουμε αυτό το έγκλημα που γίνεται στην περιοχή μας!».

«Ερημώνουν τα χωριά μας, τη Φλώρινα, συνολικά τη Δυτική Μακεδονία... Δεν υπάρχουν δουλειές και ο τόπος μας πεθαίνει... Αν φύγουν από εδώ 300 οικογένειες τι θα γίνει και με τα μαγαζιά; Ποιος θα αγοράσει ψωμί, γάλα, καφέ; Κλείνουν έναν σύγχρονο ατμοηλεκτρικό σταθμό στην περιοχή μας και την ίδια ώρα που μιλάνε δήθεν για το περιβάλλον και την υγεία, παράγεται κάρβουνο κανονικά σε διπλανό χωριό στην Αχλάδα, το οποίο μεταφέρεται σε γειτονική χώρα με κομβόι φορτίων μέσω επαρχιακών δρόμων με μεγάλη επικινδυνότητα για τους κατοίκους της περιοχής...», ανέφερε ο Βασίλης Ντώνος, πρόεδρος τοπικής κοινότητας Αχλάδας.

Ο Γιάννης Σοβισβλής, εργαζόμενος κι αυτός στον ΑΗΣ Μελίτης, σημείωσε: «Γνωρίζουμε ότι η πολιτική της "απελευθέρωσης" της Ενέργειας και της "πράσινης μετάβασης", η απολιγνιτοποίηση, μας έφερε ως εδώ, με ευθύνη όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων... Μέσω της Επιτροπής αγωνιζόμαστε και συντονιζόμαστε! Σε αυτόν τον αγώνα πέρα από την κυβέρνηση και την εργοδοσία, έχουμε απέναντι και άλλα κόμματα όπως ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά, που στην ουσία, είτε σε κεντρικό είτε σε τοπικό επίπεδο, μιλώντας για μια πιο δίκαιη και ομαλή μετάβαση αποδέχονται και συμφωνούν στο βασικό, τη στρατηγική της απολιγνιτοποίησης, αλλά αυτή να μη γίνει έτσι άμεσα και άτσαλα... Με άλλα λόγια προτείνουν τον αργό θάνατο, αντί για τον γρήγορο...».

Οσο για τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για δήθεν απορρόφηση των εργαζομένων με μετακινήσεις προσωπικού και εξασφάλιση των δικαιωμάτων τους μέσω εθελούσιων αποχωρήσεων κ.τ.λ., οι εργαζόμενοι απαντούν πως στις ενημερώσεις που έγιναν έως τώρα κανείς δεν έχει απαντήσει ουσιαστικά σε βασικά ερωτήματα και ανησυχίες των εργαζομένων. Οι 162 τακτικοί εργαζόμενοι του ΑΗΣ Μελίτης στη Φλώρινα υποτίθεται ότι θα διαμοιραστούν σε όλη τη Δυτική Μακεδονία, την ίδια ώρα, όμως, που ο ίδιος σχεδιασμός της κυβέρνησης προβλέπει το κλείσιμο του ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου το 2025, του ΑΗΣ Πτολεμαΐδας 5 το 2026 και τα ορυχεία που τους τροφοδοτούν (!). Ταυτόχρονα, αδιαφορούν για τους υπόλοιπους 103 συμβασιούχους και εργολαβικούς εργαζόμενους που «βρίσκονται στον αέρα», με τη σύμβασή τους να λήγει στις 31/12, σε λίγες δηλαδή μέρες!

«Δουλεύω εδώ και 18 χρόνια, χωρίς μάλιστα κατοχυρωμένα βαρέα και ανθυγιεινά (...) Μας λένε να βγούμε σε εθελούσια. Αυτό ποιον συμφέρει; Μας λένε ότι κάποιοι θα μεταφερθούμε στον ΑΗΣ Πτολεμαΐδας 5 (μιλάνε για 25 θέσεις) για έναν χρόνο... και μετά τι; Ποιος θα μας πληρώσει το κόστος μετακίνησης; Θα χρειαστεί να μετακομίσουμε με τις οικογένειές μας;», αναρωτιέται εργαζόμενη του ΑΗΣ μιλώντας στον «Ριζοσπάστη». «Η μονάδα είναι λειτουργική (...) Αντίθετα με τις ΑΠΕ που το κόστος της μεγαβατώρας έχει εκτιναχθεί 7 φορές! Εδώ είναι ο τόπος μας! Θέλουμε να μείνουμε στις δουλειές μας και στα σπίτια μας», συμπληρώνει.

Ο Γιάννης Σοβισλής ανέδειξε, επίσης, μέσα από συγκεκριμένα παραδείγματα τις τεράστιες ευθύνες του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού: Με την πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ να συμφωνεί με το κλείσιμο των μονάδων, αλλά να διαπραγματεύεται με τη διοίκηση απλά για τους όρους, με συνδικαλιστικές παρατάξεις (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) να μοιράζουν υποσχέσεις για ένταξη σε προγράμματα και να προσπαθούν να διασπάσουν τους εργαζόμενους σε τακτικούς και έκτακτους, μόνιμους και συμβασιούχους, «ανασταίνοντας μάλιστα ένα νεκρό σωματείο για να αποσπάσουν τους εργολαβικούς, την ίδια ώρα που απέκλειαν τους αντιπροσώπους του Σωματείου Εργατοτεχνιτών και Εργαζομένων στην Ενέργεια (ΣΕΕΕΝ) - που εκπροσωπούσαν και τους εργολαβικούς - από το συνέδριο του Εργατικού Κέντρου (!). Χαρακτηριστικό παράδειγμα συνδικαλιστικής σήψης, όπως ανέφερε ο Γ. Σοβισλής, ήταν «όταν τη μέρα της πανελλαδικής απεργίας το Σωματείο εργαζομένων ΔΕΗ "Σπάρτακος" αντί να έρθει εδώ να στηρίξει, κρύφτηκε στην Κοζάνη, ενώ το Εργατικό Κέντρο Φλώρινας - αντί να είναι μαζί μας το πρωί - αποφάσισε να κάνει μόνο του συγκέντρωση το απόγευμα (!) μακριά από τους εργαζόμενους, τις ανάγκες και τις διεκδικήσεις τους». «Η "πράσινη μετάβαση" και η απολιγνιτοποίηση ερημώνει τους τόπους μας και μετατρέπει το ρεύμα σε πανάκριβο εμπόρευμα για τον λαό. Δεν θέλουμε χτυπήματα στην πλάτη και συμπόνοια, και από πίσω συμφωνία με αυτή τη στρατηγική... Συνεχίζουμε ενωμένοι τον αγώνα μας μέχρι τη νίκη! Γνωρίζουμε πως ακόμη και η παράταση που δόθηκε ήταν κάτω από τη δική μας πίεση!», συμπλήρωσε.

Αντίστοιχα, ο Θανάσης Ουρούμης, αυτοαπασχολούμενος αρτοποιός στη Μελίτη, μιλώντας στον «Ριζοσπάστη», πρόσθεσε: «Εχει ερημώσει η Δυτική Μακεδονία, από την απολιγνιτοποίηση έχουν συνολικά χαθεί χιλιάδες θέσεις εργασίας! Εχουν ήδη δρομολογήσει με απευθείας αναθέσεις την εγκατάσταση ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών (που δεν προβλέπουν θέσεις εργασίας) χωρίς συνολικό σχέδιο, είτε χωροταξικό είτε περιβαλλοντολογικό... Δεν παίρνουν υπόψη ούτε περιοχές natura, με σπάνια ενδημικά είδη και άγρια φύση, ούτε την κτηνοτροφία και την ανθρώπινη δραστηριότητα... Αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς! Αν δεν γίνονταν οι κινητοποιήσεις όλο το προηγούμενο διάστημα, ο ΑΗΣ Μελίτης θα είχε ήδη κλείσει! Μόνο με αντίσταση και αγώνα πετυχαίνεις να κερδίζεις τα δίκια σου...».

Οι εργαζόμενοι δήλωσαν αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον αγώνα τους ενωμένοι, πιέζοντας μέχρι την τελική νίκη και την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους. Σε αυτόν τον αγώνα έχουν δίπλα τους όλη την τοπική κοινωνία, που ολοένα και συνειδητοποιεί από «πρώτο χέρι» ότι αυτή η πολιτική της «πράσινης μετάβασης» του μαυρίζει τη ζωή και καμία σχέση δεν έχει με την προστασία του περιβάλλοντος και την ενεργειακή αναβάθμιση σε όφελος του λαού. Η ελπίδα βρίσκεται σε αυτό που οι ίδιο οι εργαζόμενοι αλλά και κάτοικοι της περιοχής εκφράζουν, τη διάθεσή τους να παλέψουν ενάντια στους σχεδιασμούς κυβέρνησης και επιχειρηματικών ομίλων.