Θυμίζουμε ότι η επιχείρηση ξεκίνησε επισήμως στις 19/2 φέτος, με την κυβέρνηση να σπεύδει να αναλάβει εξαρχής την εν όρμω διοίκησή της (με επικεφαλής τον Ελληνα υποναύαρχο Β. Γρυπάρη) στο Ελληνικό Στρατηγείο Επιχειρήσεων της ΕΕ (ΕΣΕΕΕ) στη Λάρισα, δείγμα της πρεμούρας της ντόπιας πλουτοκρατίας να αναβαθμιστεί γεωστρατηγικά μέσα από την ανάληψη ρόλων και αποστολών εμπλοκής κυριολεκτικά όπου Γης.

Στην πορεία, από τις 2/11, κάνοντας και το επόμενο βήμα στην εμπλοκή της ελληνικής αστικής τάξης στην ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση στη Μέση Ανατολή, η κυβέρνηση κίνησε διαδικασίες ώστε ο αρχιπλοίαρχος Κων. Πιτυκάκης να παραλάβει επισήμως καθήκοντα εν πλω διοικητή της «ΑSPIDES» στην Ερυθρά, πλαισιωμένος από πολυεθνικό επιτελείο επί ιταλικού πλοίου.

Στο ενδιάμεσο, έχοντας τη συναίνεση των άλλων αστικών κομμάτων και μορφωμάτων, που κάνουν αυτά τα θέματα «γαργάρα» ή γκρινιάζουν περί «ανταλλαγμάτων», και την ώρα που επιχειρεί να επιβάλει «σιωπητήριο» στους στρατευμένους όταν ζητάνε να μη συμμετέχει η χώρα μας στο ιμπεριαλιστικό σφαγείο, η κυβέρνηση έστειλε διαδοχικά τρία πλοία του Στόλου, τις φρεγάτες «Υδρα», «Ψαρά» και κατόπιν την «Σπέτσαι», να περιπολούν στον Κόλπο του Αντεν, βάζοντας τα πληρώματα να εμπλέκονται με πυρά εναντίον UAV, πυραύλων ή ό,τι άλλο εξαπολύουν οι Χούθι κατά εμπορικών πλοίων «δυτικών» συμφερόντων. Αλλωστε, από την αρχή της επιχείρησης και με αντικείμενα της αποστολής τους τη «συνοδεία εμπορικών πλοίων στην περιοχή της επιχείρησης» ή την «προστασία των εμπορικών πλοίων από επιθέσεις», υπολογίζεται ότι τα πλοία της «ASPIDES» έχουν καταστρέψει μέχρι στιγμής 17 μη επανδρωμένα αεροσκάφη (UAV), 3 μη επανδρωμένα σκάφη επιφανείας (USV), ενώ έχουν αναχαιτίσει τουλάχιστον 4 κατευθυνόμενα βλήματα.

Η «Σπέτσαι» επέστρεψε χτες στον Ναύσταθμο Σαλαμίνας ενώ μετά τις 7/1 αναμένεται να λύσει ξανά κάβους η φρεγάτα «Υδρα». Στον εσωτερικό καταμερισμό της επιχείρησης, η ζώνη περιπολιών των ελληνικών φρεγατών λέγεται ότι είναι ο δίαυλος δεξιά και αριστερά του στενού Bab el-Mandeb, μεταξύ Αραβικής Χερσονήσου και Αφρικής, γνωστού και ως «Πύλης των Δακρύων», όπου, κατά αρμόδιες πηγές, οι ευρωενωσιακές δυνάμεις επιχειρούν να εγκαταστήσουν μια «buffer zone» («ουδέτερη ζώνη») μήκους 110 - 300 χιλιομέτρων.

Οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν αποτυπώνονται και σε έγγραφο του ελληνικού ΥΠΕΘΑ, που αποκάλυψε τον Νοέμβρη ο «Ριζοσπάστης», όπου μετά και τις αναφορές των κυβερνητών για τα επεισόδια, καταγράφονταν αναλυτικά οι περιπτώσεις εμπλοκής των φρεγατών που ήταν προηγουμένως στην περιοχή.

Γράφει π.χ. για την «Υδρα» ότι στις 25/4, τις πρώτες πρωινές ώρες, αχάραγα, χρειάστηκε να εκτελέσει 10 βολές με το πυροβόλο της κατά UAV που είχε φτάσει μόλις στα 4,8 ν.μ. από το πλοίο. Η, δε, «Ψαρά» αργά το βράδυ της 6/7 έβαλε κατά UAV των Χούθι που είχε φτάσει ακόμα πιο κοντά στο πλοίο, μόλις στα 3,5 ν.μ., ενώ επιχειρούσε στον Κόλπο του Αντεν. Λίγη ώρα αργότερα, πρώτες ώρες της 7/6, ενεπλάκη με το πυροβόλο της, ενεργώντας 6 βολές, και κατά δεύτερου UAV, που και αυτό έφτασε κοντά στο πλοίο, στα 4 ν.μ. Αποστάσεις που σε συνδυασμό και με την ταχύτητα των «εισερχόμενων», δείχνουν πόσο κοντά στον κίνδυνο επιχειρούν τα πληρώματά μας.

Ταυτόχρονα, αδιαμφισβήτητη είναι και η κόπωσή τους. Ενδεικτικά, ενώ στην αρχή της επιχείρησης, στο αρχηγείο στη Λάρισα έλεγαν ότι τα πληρώματα των ελληνικών φρεγατών μεσοσταθμικά θα περνάνε 5 ή και 6 μέρες εν πλω και 3 εν όρμω, πλέον και σύμφωνα με όσα καταμαρτυρούν ανώτατες πηγές από το ΓΕΝ, το διάστημα ανάπτυξης έχει διπλασιαστεί σε 12 μέρες στη θάλασσα (σε περιοχή όπου εν ενεργεία εμπειρότατοι αξιωματικοί του ΠΝ μιλούν για δύσκολες θάλασσες, με εποχιακούς μουσώνες κ.λπ.) και μόνο 3 ή 4 εν όρμω, όπου την όποια ξεκούραση προσπαθούν να την βρουν σε τμήμα του λιμένα του Τζιμπουτί, που η κυβέρνηση της χώρας παραχώρησε στις ξένες δυνάμεις για τις ανάγκες τους, μαζί με τμήμα του αεροδρομίου της πόλης. Κατά καιρούς πιάνουν και το λιμάνι του Salalah στα ανατολικά, στο Ομάν.

Γιατί παιδιά του λαού στέλνονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την πατρίδα; Διαβάζουμε στο έγγραφο του ΥΠΕΘΑ: «Η στήριξη της ελληνικής παρουσίας έχει πολλαπλά αντισταθμιστικά οφέλη, τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε διεθνές επίπεδο (βλ. σχέσεις Ελλάδος - Ινδίας, υπό πρίσμα παρουσίας στην περιοχή). Δυναμικά υφίσταται ένα πλήθος επιλογών, τις οποίες δύναται να εκμεταλλευτεί η χώρα μας σε πολιτικό επίπεδο, λόγος για τον οποίο απαιτείται η ανάλογη στήριξη των ημέτερων συμμετεχουσών δυνάμεων (κόστος κυρίως)».

Κόστος που θα κληθεί να πληρώσει ποιος άλλος; Ο ελληνικός λαός. Κόστος δυσβάσταχτο, εφόσον ακόμα και με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις η τρίμηνη ανάπτυξη μιας ελληνικής φρεγάτας στην περιοχή φτάνει ή και υπερβαίνει σε κόστος τα 3 εκατ. ευρώ, ενώ άλλοι παράγοντες έχουν μιλήσει ακόμα και για 500.000 ευρώ τη μέρα.

Χρήματα και πληρώματα που αναλώνονται για τα συμφέροντα των εφοπλιστών και των ομίλων της διαμετακόμισης, σε μια ζώνη όπου όλα τα ιμπεριαλιστικά κέντρα (ΗΠΑ, Γαλλία, Κίνα, Ρωσία, Ινδία κ.ά.) απλώνουν πολεμικά τους μέσα πάνω και στους ανταγωνιστικούς διαύλους του κινεζικού «Δρόμου του μεταξιού» και του ευρωατλαντικού IMEC (σύνδεσης Ινδίας - ΕΕ).