Τέσσερα χρόνια συμπληρώνονται στις 20 Γενάρη απ' το «φευγιό» του συντρόφου μας Μάκη Μαϊλη, που λείπει μόνο ως φυσική παρουσία, με την παρακαταθήκη του να συνεχίζει να μας συντροφεύει, να αποτελεί παράδειγμα με την αταλάντευτη επαναστατική του συνείδηση, με τον εργατικό, επίμονο και δημιουργικό τρόπο που αφιέρωσε όλη του τη ζωή στο Κόμμα.

Ο Μάκης Μαΐλης γεννήθηκε στην Ελευσίνα στις 21 Γενάρη του 1950. Το 1969 εντάχθηκε στην ΚΝΕ και το 1973 οργανώθηκε στο ΚΚΕ. Συμμετείχε στις καταλήψεις της Νομικής και στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, την περίοδο του αντιδικτατορικού αγώνα.

Στο 10ο Συνέδριο του ΚΚΕ (1978) εκλέχτηκε αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ και στο 12ο Συνέδριο (1987) εκλέχτηκε τακτικό μέλος.

Σε καιρούς επικράτησης της αντεπανάστασης και πισωγυρίσματος του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, ο σύντροφος Μάκης υπερασπίστηκε μαχητικά τον επαναστατικό χαρακτήρα του Κόμματος. Πρωτοστάτησε στην αντιπαράθεση με τις οπορτουνιστικές δυνάμεις, ειδικότερα στη διάρκεια του 13ου Συνεδρίου, στην περίοδο της κρίσης του Κόμματος (1991) και της σκληρής διαπάλης στην ΚΕ που ακολούθησε, μέχρι την οριστική ρήξη με την οπορτουνιστική ομάδα και την αποχώρησή της από την ΚΕ και το Κόμμα.

Ηταν αποφασιστική η συμβολή του στη δύσκολη πορεία ιδεολογικής, πολιτικής και οργανωτικής επαναστατικής ανασυγκρότησης του Κόμματος που ακολούθησε μετά το 14ο Συνέδριο, με την ευθύνη του μέλους του ΠΓ της ΚΕ, όπου είχε εκλεγεί στο 14ο Συνέδριο, τον Δεκέμβρη του 1991, μέχρι το 15ο Συνέδριο, το 1996.

Αλλά και ως μέλος της ΚΕ μέχρι τον θάνατό του, αναλαμβάνοντας σε όλη αυτήν την πορεία σειρά υπεύθυνων χρεώσεων, όπως υπεύθυνος του Τμήματος Ιστορίας, υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου της ΚΕ, στον «Ριζοσπάστη» και στον «902». Αφοσιώθηκε στη μελέτη και στη συγγραφή της Ιστορίας του Κόμματος, συμβάλλοντας ιδιαίτερα στην έκδοση των Δοκιμίων Ιστορίας του ΚΚΕ.

Οπως ο ίδιος αποτύπωσε σε βιογραφικό του σημείωμα τον Ιούλη του 2000, «τώρα, που γράφω τούτο το βιογραφικό σημείωμα, συμπλήρωσα 31 χρόνια οργανωμένης δράσης, απ' αυτά 27 ως μέλος του ΚΚΕ. Και είμαι βέβαιος ότι σ' αυτό το κόμμα θα με βρει και ο θάνατος. Απ' αυτή την άποψη θεωρώ ότι δεν υπήρχε κάτι καλύτερο που θα μπορούσα να κάνω στη ζωή μου. Αρα είναι φυσικό να αισθάνομαι ευτυχής και περήφανος. Σ' αυτά τα χρόνια δεν θυμάμαι να ξημέρωσε μέρα που να είχα στο νου μου πρώτα κάτι άλλο και όχι το Κόμμα».

Η ΚΕ του ΚΚΕ στην ανακοίνωσή της για τον θάνατό του, μεταξύ άλλων, υπογράμμιζε ότι αυτό που καθόρισε την προσωπικότητά του ήταν η αταλάντευτη επαναστατική εργατική συνείδηση και πολιτική πρακτική. Εκτός από τη σημαντική και ξεχωριστή συνδρομή στην επεξεργασία των Δοκιμίων Ιστορίας του Κόμματος, ο Μάκης Μαΐλης είχε σημαντική συμβολή στην επεξεργασία της επαναστατικής στρατηγικής του Κόμματος και στη μαχητική υπεράσπιση της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, μαζί με την εξαγωγή των αναγκαίων συμπερασμάτων μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού.