Η ζωή έξω από τη φυλακή είναι λιγότερο υποφερτή και λιγότερο ελεύθερη για πολλά εκατομμύρια εργαζομένων και συνταξιούχων στην Ιαπωνία. Σε αρκετές περιπτώσεις οι «επιλογές» είναι πείνα, κρύο, θάνατος από αρρώστια / αυτοκτονία, ή εγκλεισμός. Οταν προέβη στη δεύτερη κλοπή, η 81χρονη Ακίγιο ζούσε από μια πενιχρή σύνταξη που της καταβαλλόταν κάθε δύο μήνες και της είχαν απομείνει 40 δολάρια για δυο βδομάδες. Σκέφτηκε: «Δεν υπάρχει λόγος να ζω. Θέλω απλώς να πεθάνω». Βρήκε «διέξοδο» στη φυλακή. «Υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται εδώ επειδή κάνει κρύο ή επειδή πεινάνε», λέει ένας φύλακας. «Οσοι αρρωσταίνουν μπορούν να έχουν δωρεάν ιατρική περίθαλψη στη φυλακή, αλλά μόλις φύγουν πρέπει να την πληρώσουν, οπότε κάποιοι θέλουν να μείνουν εδώ όσο το δυνατόν περισσότερο». Οι γυναίκες στην Tochigi εργάζονται στα εργοστάσια της φυλακής. Λαμβάνουν τακτικά γεύματα, δωρεάν υγειονομική περίθαλψη, φροντίδα ηλικιωμένων, έχουν συντροφιά. Το αντίτιμο; Το «υπέρτατο» στη φιλελεύθερη αστική δημοκρατία αγαθό, η ελευθερία, που δεν είναι τίποτε άλλο από τα δεσμά του κεφαλαίου και της εκμετάλλευσης. Ενίοτε και κυριολεκτικά...