Αναχρονιστικές, αντιεπιστημονικές και σκοταδιστικές χαρακτηρίζει ο Σύλλογος Επιμελητών Δικαστηρίων Ανηλίκων τις προβλέψεις του νομοσχεδίου που ψηφίστηκε χτες σχετικά με τη λεγόμενη παραβατικότητα των ανηλίκων. Με ανακοίνωσή του, ο Σύλλογος συνοψίζει τις σοβαρές του ενστάσεις, τις οποίες διατύπωσε και στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, κατά τη διαδικασία της ακρόασης των φορέων, υπογραμμίζοντας ότι η ακραία κατασταλτική λογική του νομοθετήματος στρέφεται και κατά των επιμελητών ανηλίκων υποβαθμίζοντας περαιτέρω το έργο τους.

Η κυβέρνηση νομοθετεί μια σειρά από διατάξεις που καταργούν βασικές αρχές του Ποινικού Δικαίου και εξομοιώνουν την ποινική μεταχείριση των ανηλίκων με αυτή των ενηλίκων: Προβλέπει αντικατάσταση των αναμορφωτικών μέτρων με περιορισμό σε Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων, κάτι που συνιστά παραβίαση του δεδικασμένου αφού η επιβολή των αναμορφωτικών μέτρων από το δικαστήριο σημαίνει ότι ο ανήλικος κρίνεται ποινικά ανεύθυνος (άρθρο 25). Μειώνει το ηλικιακό όριο επιβολής των αναμορφωτικών μέτρων από τα 25 στα 21 έτη (άρθρο 26). Αυξάνει τη μέγιστη διάρκεια της προσωρινής κράτησης ανηλίκου. Ποινικοποιεί την απλή συμμετοχή, την απλή παρουσία δηλαδή, σε περιπτώσεις «συμπλοκής». Επιρρίπτει αποκλειστικά στις οικογένειες την ευθύνη για νοσηρά φαινόμενα που γεννάει το σύστημα με τη διάταξη περί «παραμέλησης εποπτείας ανηλίκου» (άρθρο 31), προβλέποντας εξοντωτικές χρηματικές ποινές, της τάξης των 10.000 ευρώ, ακόμα και ποινές φυλάκισης για τους γονείς.

Ο Σύνδεσμος καταγγέλλει την υποστελέχωση στα Δικαστήρια Ανηλίκων και ειδικά στις Υπηρεσίες Επιμελητών Ανηλίκων, το γεγονός ότι σε πολλά Πρωτοδικεία δεν λειτουργεί καθόλου Υπηρεσία Επιμελητών Ανηλίκων, τα σχέδια για «αναδιοργάνωσή» τους και συγχώνευσή τους με άλλες Υπηρεσίες, για υποκατάσταση του ρόλου τους από ΜΚΟ και άλλα ιδιωτικού δικαίου νομικά πρόσωπα.

«Το νομοσχέδιο απαξιώνει και συρρικνώνει τα όποια αναμορφωτικά και θεραπευτικά μέτρα μπορούν να εφαρμοστούν στην παρούσα συγκυρία», τονίζει ο Σύνδεσμος και προσθέτει ότι «η αντιμετώπιση των ανηλίκων δεν πρέπει να κυριαρχείται από τιμωρητική λογική αλλά από αναμορφωτική/επανορθωτική, από επιείκεια και, κυρίως, από παροχή ευκαιριών για μορφωτική βελτίωση, επαγγελματική και κοινωνική επανένταξη, στήριξη των κοινωνικών δομών και των οικογενειών τους».