Το μήνυμα αυτό έστειλαν το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου δεκάδες διαδηλωτές, με την κινητοποίησή που οργανώθηκε στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ από σωματεία και φοιτητικούς συλλόγους.

Μια κινητοποίηση που μετέφερε στη διοίκηση της κρατικής ΕΡΤ την οργή και την αγανάκτηση που νιώθει όλος ο λαός για την αισχρή προσπάθεια να συγκαλυφθούν τόσο το ίδιο το έγκλημα όσο και οι συγκλονιστικές διαδηλώσεις, όπως αυτή της περασμένης Κυριακής, η οποία «θάφτηκε» από το κεντρικό δελτίο ειδήσεων.

Τα σωματεία, με τους εκπροσώπους τους να απευθύνουν χαιρετισμούς στη συγκέντρωση που οργανώθηκε στην είσοδο του Ραδιομεγάρου, κάτω από το γιγαντοπανό που έριξαν στην πρόσοψή του με το σύνθημα «όχι στη συγκάλυψη», απηύθυναν κάλεσμα κλιμάκωσης: Και με την απεργία στις 28 Φλεβάρη και με τις κινητοποιήσεις που θα γίνουν μέχρι τότε, όπως τα συλλαλητήρια φοιτητών και μαθητών την Παρασκευή 7 Φλεβάρη.

«Οχι στο μαύρο της ΕΡΤ», έγραφε το άλλο πανό που «κοσμούσε» την είσοδο, ενώ στη λεωφόρο Μεσογείων δέσποζε το σύνθημα από τα κάγκελα της ΕΡΤ: «Το έγκλημα αυτό δεν θα συγκαλυφθεί, όλων των νεκρών είμαστε φωνή».

«Η δίψα για κέρδη φτιάχνει νέα Τέμπη», ήταν ανάμεσα στα συνθήματα που αντηχούσαν από την Αγία Παρασκευή την ώρα που μεταδιδόταν το απογευματινό δελτίο ειδήσεων, μαζί και με την αποκάλυψη των πραγματικών υπευθύνων: «ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Δημοκρατία, το έγκλημα αυτό έχει ιστορία», «αυτή η πολιτική καμιά πληγή δεν κλείνει, τα κέρδη στο εδώλιο θα πει δικαιοσύνη».

Κι ενώ η διοίκηση της ΕΡΤ αρνούνταν να «ανοίξει τα μικρόφωνα» στους διαδηλωτές, επιχειρώντας δηλαδή να «μαυρίσει» ακόμα και τη διαδήλωση που ήταν σε εξέλιξη στην «αυλή» της, εκεί στήθηκε μια πραγματική εργατική - νεολαιίστικη συγκέντρωση.

Συνδικαλιστές από τα σωματεία και τους φοιτητικούς συλλόγους έπαιρναν τον λόγο ο ένας μετά τον άλλο, απευθύνοντας κάλεσμα μαζικής συμμετοχής στην απεργία στις 28 Φλεβάρη, για την οποία Εργατικά Κέντρα και Σωματεία παίρνουν αυτές τις μέρες αποφάσεις.

Εφεραν ταυτόχρονα στο επίκεντρο τις αμέτρητες «κοιλάδες των Τεμπών» που περικυκλώνουν και απειλούν τη ζωή του λαού και των παιδιών του. Αυτό το εφιαλτικό «πάμε και όπου βγει», αποτέλεσμα της πολιτικής κόστους - οφέλους, με το επιλεκτικά ανίκανο αστικό κράτος να θυσιάζει τις ζωές των εργαζομένων για τα κέρδη μιας χούφτας ομίλων.

Μίλησαν για τις συγκοινωνίες και τις υποδομές - ρημαδιό των καθημερινών ατυχημάτων, για τους χώρους δουλειάς - παγίδες θανάτου αφού τα μέτρα υγείας και ασφάλειας κοστίζουν, για τα σχολεία που καταρρέουν στα κεφάλια μαθητών και εκπαιδευτικών, για τα νοσοκομεία που ρημάζουν προκαλώντας απόγνωση σε ασθενείς και υγειονομικούς.

Ταυτόχρονα βρέθηκε στο επίκεντρο και η απάντηση, η αγωνιστική διέξοδος που δίνουν τα σωματεία. Η απεργία στα εργοτάξια από οικοδόμους και τεχνικούς, που παίρνει τη σκυτάλη από την απεργία στα Τρόφιμα - Ποτά για τα μεροκάματα και τα μέτρα προστασίας των εργαζομένων. Η παναττική κινητοποίηση των συνταξιούχων για τις συντάξεις και για την Υγεία. Οι αγώνες μαθητών και δασκάλων για το σχολείο που έχουν ανάγκη, των υγειονομικών για τα νοσοκομεία που έχει ανάγκη ο λαός και τα παιδιά του.

Χαιρετισμό στους συγκεντρωμένους απηύθυνε ο Γιάννης Δάρρας, εκπρόσωπος των εργαζομένων στο ΔΣ της ΕΡΤ, όποιος σημείωσε ότι από την πρώτη ώρα οι εργαζόμενοι αντέδρασαν στην αποσιώπηση του μεγάλου συλλαλητηρίου. «Οι εργαζόμενοι δεν είναι το ίδιο με τη διοίκηση», είπε, θυμίζοντας την ανακοίνωση που έβγαλαν καταδικάζοντας τη φίμωση.

Αλλωστε, οι εργαζόμενοι με τα σωματεία τους στην ΕΡΤ είχαν προγραμματίσει για την Κυριακή 2 Φλεβάρη στάση εργασίας, και μάλιστα συμβολικά, την ίδια ώρα που την προηγούμενη βδομάδα η διοίκηση επιχειρούσε να φιμώσει το συλλαλητήριο.

Χαιρέτισε ακόμα μεταξύ άλλων ο Δημήτρης Γούρτης, μηχανοδηγός στον Ηλεκτρικό της Αθήνας, που αναφέρθηκε στο νέο περιστατικό με τον συρμό που οδηγούσε το μεσημέρι της περασμένης Παρασκευής, ο οποίος «πνίγηκε» ξαφνικά στους καπνούς στο Μοσχάτο. Ενας συρμός 40 ετών (!) όπως σημείωσε, αναφερόμενος στην πολιτική που φέρνει διαρκώς «νέα Τέμπη».

Ο Ηλίας Τρεβλός, μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών, ανέφερε ότι το «πάμε κι όπου βγει» κυριαρχεί στις συγκοινωνίες, αφού με ευθύνη εταιρείας και κράτους «η ασφάλεια θεωρείται κόστος». «Ο αγώνας που δίνουμε είναι ταυτισμένος με τον αγώνα που δίνουν οι συγγενείς των θυμάτων για να βρουν δικαίωση», σημείωσε, ξεκαθαρίζοντας ότι και οι σιδηροδρομικοί θα είναι στον αγώνα για όσο χρειαστεί.