Από κινητοποίηση του ΠΑΜΕ στον Πειραιά λίγες μέρες μετά το εργοδοτικό έγκλημα του ναυαγίου

Ο N. Αμπατιέλος σημειώνει: «Ο τρόπος που διεξάγεται η δίκη γεννάει περισσότερα ερωτήματα απ' όσα απαντώνται στην ακροαματική διαδικασία για τις πραγματικές αιτίες και τους ενόχους, καθώς χρειάστηκαν 7,5 ολόκληρα χρόνια για να ξεκινήσει η δίκη και παρά το σοβαρό γεγονός της τεράστιας καταστροφής της θάλασσας και των ακτών, παρά το κόστος της απορρύπανσης που πλήρωσε από την τσέπη του ο λαός (περίπου 90 εκατ. ευρώ), το Δημόσιο δεν παρίσταται στη δίκη, καθώς τα συναρμόδια υπουργεία Ναυτιλίας και Περιβάλλοντος, αλλά και το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, που εκπροσωπεί το Δημόσιο, δεν ενδιαφέρθηκαν να παραστούν για την υποστήριξη της κατηγορίας σε βάρος του πλοιοκτήτη και της εταιρείας απορρύπανσης».

«Επιπλέον», συνεχίζει, «δεν στάλθηκαν κλήσεις στον δήμο Πειραιά και σε άλλους ουσιώδεις μάρτυρες που συμμετείχαν στην υποστήριξη της κατηγορίας κατά τη διάρκεια της ανάκρισης.

Τα παραπάνω αναδείχθηκαν και σε αναλυτικό ρεπορτάζ της εφημερίδας "Ριζοσπάστης" το περασμένο Σαββατοκύριακο.

Σήμερα (σ.σ. 18/3) το δικαστήριο διέκοψε τη διεξαγωγή της δίκης και ζήτησε την άμεση κλήτευση όλων των εμπλεκόμενων φορέων.

Ο αποφασιστικός αγώνας των εργαζομένων και του λαού είναι η δύναμη και εγγύηση για να μη θάβονται οι ευθύνες και οι υπεύθυνοι των εγκλημάτων του κέρδους, για να ανατραπούν οι αιτίες που τα γεννούν. Εκεί δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις».

Να σημειωθεί ότι στη δίκη κατηγορούμενοι είναι ο πλοιοκτήτης Θ. Κουντούρης, ο υπεύθυνος της εταιρείας απορρύπανσης Μ. Σπανόπουλος, ο πλοίαρχος του «Αγία Ζώνη ΙΙ» και οι δύο ναυτεργάτες που επέβαιναν στο σκάφος όταν αυτό βυθίστηκε, με αποτέλεσμα να διαρρεύσουν στη θάλασσα 500 τόνοι πετρελαιοειδών που ρύπαναν σε έκταση 20 έως 25 χιλιομέτρων τις ακτές της Αττικής και 3 έως 4 χιλιομέτρων αυτές της Σαλαμίνας. Η δίκη έχει φτάσει στη φάση των απολογιών των κατηγορουμένων, που γίνεται χωρίς κανέναν αντίλογο, και αποφασίστηκε η διακοπή της για τις 31 Μάρτη, προκειμένου να κληθούν να καταθέσουν ο τότε λιμενάρχης Πειραιά Κ. Λεοντάρας, ο τότε αρχηγός του Λιμενικού Σώματος Στ. Ράπτης και οι δήμαρχοι Πειραιά, Σαλαμίνας, Καλλιθέας, Αλίμου και Γλυφάδας, κάποιων από τις περιοχές που υπέστησαν τη ρύπανση από την πετρελαιοκηλίδα.

Θυμίζουμε επίσης ότι για την ίδια υπόθεση υπάρχουν δύο πορίσματα που καταλήγουν σε αντικρουόμενα συμπεράσματα. Το πρώτο, του Γ' Ανακριτικού Συμβουλίου Ναυτικών Ατυχημάτων (ΑΣΝΑ), συμπεραίνει ότι το ναυάγιο προκλήθηκε από «εκ προθέσεως πράξεις και παραλείψεις και εξ αμελείας αντίστοιχα», επισημαίνοντας πως υπάρχουν ενδείξεις ότι «συγκεκριμένες ενέργειες συντελέστηκαν βάσει σχεδίου προκειμένου να αποκομιστεί οικονομικό όφελος». Το δεύτερο πόρισμα είναι του Τμήματος Ναυπηγικής και Τεχνολογίας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και μιλάει για έκρηξη που οδήγησε σε ρωγμή και εισροή υδάτων στο 45 χρόνων δεξαμενόπλοιο. Αυτή η εκδοχή, βεβαίως, «βγάζει λάδι» τους ιδιοκτήτες και όσους έδιναν πιστοποιητικά στο πλοίο - σαπάκι.